آشنایی با اختلال خودزشت‌انگاری

در روان‌شناسی، اختلال خودزشت‌انگاری، body-dysmorphic disorder اختلالی است که مهم‌ترین تظاهر آن اشتغال ذهنی مفرط فرد مبتلا به وجود نقصی خیالی یا بزرگ‌نمایی‌شده در ظاهر است. فرد مبتلا تصور می‌کند که برخی از ویژگی‌های جسمانی او غیرطبیعی، بدون جذابیت یا حتی ناهنجار است در حالیکه عضو یا اندام مورد نظر طبیعی است یا در قیاس با عذابی که برای فرد ایجاد کرده، مسئله بسیار جزئیاست.
شخص مبتلا به این اختلال خود را «زشت» می‌داند و معمولاً از قرار گرفتن در معرض دید دیگران و رفتن به اجتماع خودداری می‌کند و حضور در جمع او را مضطرب و ناراحت می‌کند. یکی از مهمترین علایم سندرم خود زشت‌انگاری کنترل دایم صورت و بدن در آینه است. همچنین کسانی که دچار این اختلال شده‌اند، مدام از دیگران درباره ظاهر خود سوال می‌کنند و خود را با دیگران مقایسه می‌کنند. حتی ممکن است در رژیم، ورزش و آرایش کردن افراط کنند و در نهایت به دنبال حل مشکل خود با استفاده از جراحی‌های زیبایی باشند.

به گزارش انجمن بین‌المللی جراحی زیبایی (ISAPS)، در سال ۲۰۱۳ بیش از ۲۳ میلیون عمل جراحی و روش غیرجراحی زیبایی در دنیا انجام شده است. برخی از جراحی‌ها ممکن است تحت تاثیر مد روز و فرهنگ رایج باشند، اما تردیدی نیست که مواردی از آن به علت اختلال خودزشت‌انگاری است، عمدتاً افراد مبتلا به این اختلال حتی پس از انجام جراحی زیبایی احساس رضایت نمی‌کنند. آمارها نشان می‌دهند که فقط ده درصد مبتلایان به اختلال خودزشت انگاری ممکن است با جراحی پلاستیک به رضایت برسند.

شیوع این بیماری در دو جنس تقریبا یکسان و حدود یک تا دو درصد ثبت شده است با این حال شیوع آن ممکن است بیشتر از این باشد چون مبتلایان معمولا خود را از چشم دیگران مخفی می‌کنند. آنها مستقیما برای حل این مشکل مراجعه نمی‌کنند و در جاهای دیگر مثلا در مطب جراح پلاستیک یا دندانپزشک به دنبال کمک هستند. تخمین زده شده ده تا پانزده درصد مراجعه کنندگان به جراحان پلاستیک یا متخصصان پوست را افراد مبتلا به اختلال خودزشت‌انگاری تشکیل می‌دهند. علت این اختلال روشن نیست، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که کسانی که در بچگی یا نوجوانی مورد تحقیر، تمسخر، آزار و سوء استفاده اطرافیان قرار گرفته‌اند و اعتماد به نفس پایینی دارند بیشتر از دیگران به این اختلال دچار می‌شوند.

اختلال خودزشت‌انگاری با برخی از دیگر بیماری‌های روان ارتباط نزدیک دارد، شصت درصد مبتلایان به این اختلال به افسردگی هم مبتلا هستند. اختلال وسواسی-اجباری (OCD)، اختلال اضطراب اجتماعی (Social Anxiety Disorder)، اختلال اضطراب عمومی (GAD) و اختلالات خوردن، مثل بی‌اشتهایی (Anorexia Nrevosa) یا بولیمیا (bulimia) با اختلال خودزشت‌انگاری ارتباط نزدیک یا در مواردی همپوشانی دارند.
درمان این بیماری در بسیاری از موارد شامل ترکیبی از رفتار درمانی شناختی (CBT) و آموزش مقابله با اضطراب و همچنین درمان با دارو می باشد.

بخش عمده‌ای از این نوشتار برگرفته شده از این مقاله است.

راه‌های ارتباط با ما:
پیامک در تلگرام
کانال تلگرام
اینستاگرام
فیس بوک

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)