جهانی نیازمند به نامه های عاشقانه بیشتر

هدف وب سایت «The World Needs More Love Letters»  (جهانی نیازمند به نامه‌های عاشقانه‌ی بیشتر) گسترش خوشی از طریق نامه‌های تصادفی است. به کسی که تاکنون او را ندیده اید، چه باید گفت؟

وقتی که هاننا برنچرِ(Hannah Brencher)  بیست و چهار ساله، پس از کالج به نیویورک نقل مکان کرد، به دلیل تنهایی دچار ضربه‌ی احساسی و افسردگی حاد شد. یک روز که او بسیار احساس تنهایی می‌کرد و دلش می‌خواست که با کسی دیدار کند. قلم را برداشت و شروع به نوشتن نامه‌ای کرد به یک نفر که کاملاً با وی غریبه بود و نمی‌دانست کیست.

با این وجود نامه‌ای که نوشت، مضمون غمگینی نداشت و در نامه صحبتی از حالت افسردگیش نکرد. بلکه او به جای نوشتن از خود نامه‌ای در موردِ انسان‌های دیگر نوشت، نامه‌ای شاد. او پیغامی نوشت به مردم تا بتوانند «روز روشنی» داشته باشند و به غریبه‌ها گفت که چقدر انسان‌های عزیز و گرانقدری هستند. حتی اگر تا به حال کسی به آن‌ها چنین چیزی گوشزد نکرده است.  برنچر نامه‌ی خود را در جای جایِ نیویورک از قبیل کافه‌ها، کتابخانه‌ها، پارک‌ها و مترو پخش کرد. او با این کار احساس بهتری پیدا کرد و از حالت غم و افسردگی جدا شد. وی از این موضوع خوشحال بود که شاید باعث بهتر شدن زندگیِ آن روزِ فردی شده باشد، آن‌ هم فقط با چند کلمه‌ی ساده و شیرین. اینجا بود که «جهانی نیازمند به نامه‌های عاشقانه‌ی بیشتر» متولّد شد.

تمام هدفِ «جهانی نیازمند به نامه‌های عاشقانه‌ی بیشتر»  نوشتن نامه هایی بر روی کاغذ است، نه پست الکترونیکی. نه نوشتن نامه‌های عاشقانه بین افرادی که همدیگر را می‌شناسند، بلکه نامه‌هایی برای شگفت زده کردن غریبه‌ها. این نامه‌ها نیاز به گفتن «دوستت دارم» ندارند، بلکه باید نامه‌هایی سر شار از مهربانی باشند(همانگونه که خودِ برنچر عشق را تعریف می‌کند.). نامه‌هایی که به مردم بگوید شما قابل توجّه و خاص هستید.

این کار کوچکترین وظیفه‌ای است که مردم در قبال عزیزانشان دارند و به آن عمل نمی‌کنند. پس بیایید به تنهایی این کار را برای غریبه‌ها انجام دهیم.

خودِ برنچر تا به حال هزاران نامه نوشته است، و تا کنون هزاران نفر به این حرکت پیوسته اند. اعضای این حرکت از دانشجویانی که چنین نامه‌هایی را تصادفاً بر روی میز‌های دیگران قرار می‌دهند تا گروهی از این افراد که به همسران سربازانی که در مأموریت بودند، نامه نوشته و در خانه‌هایشان ‌انداخته‌اند، را در بر می‌گیرد.

این نامه‌ها گاه خطاب به افراد غمگین و شکست خورده، و گاه به افرادی که در شرایط عادی هستند نوشته می‌شود تا به آن‌ها بگوید، همه چیز روبه راه است و اگر هم نیست رو به راه خواهد شد. معمولاً این نامه‌ها پس از نوشته شدن به صورت کاملاً تصادفی جایی گذاشته می‌شود تا شاید غریبه‌ای آن‌را پیدا کند و بخواند.

این ایده جذابی بود که در آمریکا جواب داد. شاید بشود در جای دیگری از این کره‌ی خاکی نیز چنین چیزی را امتحان کرد، شاید باعث شود جهانی بهتر داشته باشیم. این کار، مانند کارِ هاننا برنچر تجربه‌ای خواهد بود، تجربه‌ای متفاوت از اییده‌ی او.

آیا تا به حال شما به غریبه‌ای نامه‌ای نوشته‌اید؟ آیا از غریبه‌ای نامه‌ای دریافت کرده اید؟

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)