صد و هجده تن از پژوهشگران و کنشگران فمنیست بعد از «بیشتر از دو سال» ناگهان احساس خطر و تکلیف کرده و در یک لشکرکشی بی‌سابقه دست به «نقد درونی» می‌توی ایران زده‌اند. شما ناامید کننده‌اید؛ این تنها پاسخی است که به این بیانیه می‌توان داد. در برابر، سوال‌های زیادی هست که باید از آنها پرسید.
این بیانیه خطاب به چه کسانی نوشته شده است؟ هدف از نوشتن و انتشار آن در فضای عمومی چیست؟ چرا با این لحن نوشته شده است؟ چرا در اختیار اذهان مرد-پدرسالارانه قرار گرفته است؟ چرا عدل زمانی منتشر شده که سرکوب زنان در خیابان و حملات سایبری به صفحات فمنیستی به اوج رسیده است؟منظور از نقد درونی چیست، وقتی که نه هیچ یک از راویان و نه گردانندگان صفحه می‌تو ایران در جریان آن قرار نگرفته‌اند؟
آیا در زمانی که «نوید یوسفیان» آزادانه بدون هیچ منع قانونی و اخلاقی‌ای هر انگ ناروایی به راویان زده و دارد می‌زند، «محسن نامجو» با وقاحت «نو مینز نو» خوانده، سپیده رشنو با اتهامات سنگین روبرو شده، حکم اعدام کیوان امام روایتگری را نشانه گرفته، سعدا خدیرزاده خودکشی کرده و با رد طناب روی گلو جلوی دوربین نشانده شده و یوسفیان گودبای‌پارتی گرفته است، «صد و هجده پژوهشگر و کنشگر فمنیست» هیچ مساله و نگرانی دیگری جز اعاده حیثیت از یک آزارگر ندارند؟ آیا هیچ کدام از این ۱۱۸ «منتقد همدل با می‌تو» خبر ندارد که موضوع بند اول یک نقد درونی و همدلانه با می‌تو نباید و نباید «حامیان آزارگر» و بند دوم آن «مردان متهم به آزار» باشد؟ چطور است که در ۹ بند نگران همه کس و همه چیز هستید جز آزاردیدگان و راویان؟
اصلا در جریان مسائل می‌تو هستید؟بعد از دو سال تمام سکوت و تبانی با فضای پدر-مرد سالارانه یکهو سروکله‌تان پیدا شده و نسخه برای تشکیل گروه‌های خرد و پویا و زایا می‌پیچید؟شما که لالایی بلدید چرا هیچ کاری نمی‌کنید؟
دو سال از دور نظاره‌گر محدودیت‌ها، خلاها و حملات به می‌تو بودید و دم برنیاوردید، بعد با یک لشکر در حمایت از آزارگر درآمده و طلبکار هم هستید؟به چه حقی روایات آزاردیدگان را «روایتگری زرد و تفاله خبری» می‌نامید؟ این لحن و کلمات متعفنش شما را یاد گفتمان امنیتی ج.ا نمی‌اندازد؟
چی شد به فکر جمع کردن امضا افتادید؟همه اینها به نظرتان تصادفی است؟ به دفاع از کدام فعال مدنی برخاسته‌اید؟ می‌دانید یوسفیان با همراهی «دوست زندانی»اش برای آن عذرخواهی کذا، زندگی و روان چند نفر را به هیچ گرفتند؟
کدام تشکل مردمی؟ «سی‌یو این ایران» یا «موسسه مهر و ماه»؟ هیچ به شباهت ساختار این ترکیب‌ها با «منتقدان همدل با می‌تو» دقت کرده‌اید؟ فکر نمی‌کنید دارند شما را بازی می‌دهند؟ چه کسی از شما امضا گرفته؟ منظور شما از جریان‌های سیاسی نشاندار چیست؟
چرا هیچ چیز این بیانیه شبیه کلماتی نیست که معمولا بر زبان شما جاری‌ست؟ هیچ فکر کرده‌اید که سرتاپای این بیانیه مشکوک است؟ کدام یک از شما می‌داند که متن اولیه بیانیه را چه کسانی نوشته‌اند؟ اینها را از خودتان بپرسید
به فاجعه پی می‌بربد و مب‌فهمید چقدر ناامید کنندەاید،که با بی مسئولیتی به آزاردیدگان پشت کردید و به جای تلاش برای دستیابی به فضایی امن‌تر برای روایتگری، پا به پای سیستم کنترل سایبری، این یک وجب فضای امن را نشانه گرفته‌اید، شما ناامید کننده‌اید.
در همین زمینه:
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.