جناب رییس جمهور! محک تجربه به میان آمده است: مسابقات لیگ جهانی والیبال و مطالبه زنان برای ورود به استادیوم‌های ورزشی

بیست و هشتمین دوره مسابقات لیگ جهانی والیبال به زودی برگزار خواهد شد. تیم ملی والیبال ایران که چند سالیست با تلاش های فراوان بازیکنان،برنامه ریزی ها و مدیریت صحیح مربیان و کادر فنی و فدراسیون و حمایت مردم به سطح اول این رقابت ها دست یافته است،از تاریخ ۱۲ خرداد ماه بازی های خود را در این دوره رقابت ها آغاز می کند.ورزشگاه آزادی تهران از تاریخ ۱۹ تا ۲۱ خردادماه میزبان برگزاری رقابت ها خواهد بود.رقابت های حساس و مهم برای تیم کشورمان در مقابل قدرتمندترین تیم های والیبال جهان.

میزبانی ایران در این سه روز از مسابقات فرصت بسیار خوبی برای هواداران ورزش والیبال است تا ضمن تشویق تیم ملی کشورمان و ایجاد روحیه مثبت در جهت صعود این تیم به مراحل بالاتر،از روحیه ای شاد و سالم بهرمند شوند.اما سوالی که این بار مطرح می شود این است که آیا امسال هم فقط هواداران مرد امکان حضور در ورزشگاه و دیدن مسابقات را دارند؟آیا امسال هم مطابق چند سال گذشته (که تیم ایران به این مسابقات راه پیدا کرده و مسابقات سطح جهانی در داخل کشورمان برگزار می شوند)مطالبه ساده و ابتدایی زنان برای ورود به ورزشگاه ها نادیده گرفته می شود؟

حضور در ورزشگاه ها برای زنان یک مطالبه ساده است و بارها در طی این چند سال که ایران میزبان مسابقات مهم ورزشی بوده است،از اهمیت آن و فوایدی که در بلند مدت در جهت افزایش سلامت عمومی جامعه خواهد داشت صحبت شده است. طرح این مطالبه ابتدایی در آستانه برگزاری مسابقات امسال یک تفاوت عمده با سال های قبل دارد.از دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کشور هنوز مدت زیادی نگذشته است.هنوز جامعه کمابیش در تب و تاب انتخابات است.هنوز هم گاه گاه پیامک های مرتبط با انتخابات و کاندیداها بین مردم دست به دست می شود.پس هنوز مطالبات جامعه از کاندیداهای ریاست جمهوری و به خصوص رییس جمهور منتخب فراموش نشده است.رییس جمهور منتخب که صراحتا در تمام دوره انتخابات چه پیش از برگزاری آن و چه پس از پیروزی و کسب اکثریت آرا،از حقوق و مطالبات زنان دفاع کرده است اکنون باید به مطالبات جامعه زنان پاسخ بگوید.حق حضور در ورزشگاه ها در تمامی پلاکاردهای زنان در تمام برنامه ها و میتینگ ها به چشم می خورد.در جشن پیروزی بارها و بارها مطرح شد و امروز زمانیست که زنان منتظر یک پاسخ و عمل مناسب از جانب رییس جمهور هستند.اگر جامه عمل پوشاندن به یک چنین مطالبه ساده ای برای دولت منتخب امکان پذیر نباشد پس جامعه زنان چطور می تواند انتظار نتیجه گرفتن از مطالبات مهمتر و بزرگتری چون افزایش سهم زنان در کابینه دولت،حذف سهمیه بندی های جنسیتی از اشتغال و تحصیل و تلاش در جهت تغییر قوانین تبعیض آمیز را از جانب دولت منتخب داشته باشد؟!