در این شب سیاه – شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل – خدا کجاست؟ حّی و حاضر است؟ او هست اما ما کوریم؟ هر جا که باشیم هست؟ در جائی نیست جز همه جا؟…مگر قرار نبود از رگ گردن هم به ما نزدیک تر باشد؟ اما می‌بینیم که غیب‌اش زده‌است.
شاید در شرایطی که الهه تکامل چاره‌ای ندارد جز آنکه شراب خود را در کاسه سر شهیدان بنوشد، خدا هم در زیر تعزیر این زمانه پر نیرنگ، جان داده و ما او را کشته‌ایم… شاید به قول نیچه، خدا مرده‌است…
خدا نکند که خدا مرده باشد…
…
سایت همنشین بهار
http://www.hamneshinbahar.net
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.