در این شب سیاه – شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل – خدا کجاست؟ حّی و حاضر است؟ او هست اما ما کوریم؟ هر جا که باشیم هست؟ در جائی نیست جز همه جا؟…مگر قرار نبود از رگ گردن هم به ما نزدیک تر باشد؟ اما می‌بینیم که غیب‌اش زده‌است.
شاید در شرایطی که الهه تکامل چاره‌ای ندارد جز آنکه شراب خود را در کاسه سر شهیدان بنوشد، خدا هم در زیر تعزیر این زمانه پر نیرنگ، جان داده و ما او را کشته‌ایم… شاید به قول نیچه، خدا مرده‌است…
خدا نکند که خدا مرده باشد…
…
سایت همنشین بهار
http://www.hamneshinbahar.net

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)