اخباروگزارشات کارگری ۵ بهمن ۱۳۹۵ (همراه با صفحات ویژه قربانیان حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو)

زنده باد خاطره بخون خفتگان ۴ بهمن ۱۳۸۲ شهربابک

یادشان گرامی باد
======================

– یورش مامورین دادستانی تهران به منزل جعفر عظیم زاده را قویا محکوم میکنیم

– پیام شاپور احسانی راد پیرامون تلاش برای دستگیری جعفر عظیم زاده : یورش به منزل جعفر عظیم زاده محکوم است

– تجمع کارگران کارخانه ذوب آهن اردبیل دراعتراض به عدم پرداخت ۲ماه حقوق مقابل استانداری!

– سومین روزاعتصاب کارکنان بیمارستان پیامبر اعظم قشم دراعتراض به عدم پرداخت۸ماه حقوق ونداشتن قرادادکاری وبیمه!

– نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ــ خارج از کشور:

یاد کارگران جان باخته خاتون آباد را گرامی می داریم

– تجمع اعتراض آمیز رانندگان خودروهای ترانزیت در مرز میرجاوه نسبت به افزایش قیمت گازوئیل!

– مسئولان حادثه در میدان نفتی نرگسی مشخص شدند

– جان باختن ۳کارگرمقنی درعمق ۶۰متری چاه!

– سوختگی دو کارگر در کارخانه فولاد میبد
===============================
در صفحات ویژه قربانیان حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو:

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران:جمهوری اسلامی مسئول فاجعه پلاسکو

ابعاد واقعی فاجعه انسانی ناشی از آتش سوزی و فرو ریختن ساختمان پلاسکو هنوز هم برای افکار عمومی روشن نیست. اگر چه آمار تلفات این فاجعه لحظه به لحظه در حال تغییر است، اما منابع رسمی و حکومتی تا کنون از ارائه آمار دقیق خودداری کرده اند و تا کنون تنها اسامی تعداد انگشت شماری رسانه ای شده است. گزارش های مختلف حاکی است که تعداد قربانیان حدود بیست و پنج نفر است که شانزده نفر آنها آتش نشان بودند. علاوه بر قتل این کارگران، بیش از چهارهزار کارگر ساختمان پلاسکو در نتیجه این سانحه دهشت بار بیکار شده اند که با خانواده هایشان قربانی این حادثه و تبانی میان شهرداری تهران، وزارت کار وبنیاد مستضعفان هستند. از این چهار هزار نفر، تنها حدود هفتصد و پنجاه نفر مشمول بیمه تامین اجتماعی هستند و بقیه به دلیل خروج کارگاهای زیر ده نفر از شمول قانون کار و یا به دلیل کار بی تامین و غیررسمی و یا خویش فرمایی از حمایتهای حداقلی تعریف شده در بیمه تامین اجتماعی برخوردار نیستند.

دلیل اصلی پنهان سازی، ارائه اخبار ضد ونقیض و دروغ گویی آشکار توسط نهادها و مسئولین ریز و درشت رژیم روشن است: ساختمان پلاسکو مانند بسیاری از مکان های مشابه در تهران فاقد استانداردهای ایمنی بوده و هیچ کدام از دم و دستگاه های حکومتی نیز سالهای سال در این مورد اقدامی نکرده بودند. اینان خوب می دانند با گذشت هر روز از این فاجعه، مردم به درستی رژیم را مسئول خواهند دانست. بنابراین می کوشند تا با سرپوش گذاشتن بر ابعاد این فاجعه و ارائه اخبار به صورت قطره چکانی شاید خود را از تیرس خشم کارگران و مردم بدور نگاه دارند. اما این شگرد تا هم اکنون نیز بی اثری خود را نشان داده و عملا به ضد خود تبدیل شده است. مردم بنیاد مستضعفان، سپاه پاسداران، شهرداری تهران و وزارت کار را به طرق مختلف مسئول مستقیم این حادثه دلخراش می دانند. دروغ دانستن تبلیغات و اخبار رژیم از سوی مردم و انتشار ویدئوها و اخبار غیرحکومتی، سیل پیام های همبستگی، حمایت و قدردانی از کارگران شجاع آتش نشانی و ابراز همدردی و تسلیت به بازماندگان آتش نشانانی که قهرمانانه برای نجات جان دیگران به جنگ حریق رفتند اما خود زیر آوار جان دادند، بهترین گواه این واقعیت است.

وقوع فاجعه پلاسگو به رغم همه ابعاد هولناک آن فقط یک استثنا و یا ناشی از بی مسئولیتی موردی و یا حتی اقدام عامدانه این یا آن نهاد و یا مقام حکومتی نیست، که البته همه این موارد نیز دخیل بوده اند؛ بلکه تنها نمونه ای از عواقب و نتایج شرایط ناامن در مکان های عمومی و محیط های کاری در سراسر ایران است. بنابر گزارش ها تنها در تهران حدود ۳۰۰۰ ساختمان و مکان تولیدی، تجاری و اداری فاقد استانداردهای ایمنی هستند و هر لحظه در معرض همان خطری قرار دارند که در پلاسکو به وقوع پیوست.

بعلاوه ارقام و آمار قربانیان “حوادث کار” در ایران بیداد می کند؛ طبق اطلاعات موجود تنها در سال جاری ۱۸۵۰ نفر به دلیل رعایت نشدن استانداردهای ایمنی در مراکز و محیط های کار جان خود را از دست دادند. در سال گذشته نیز ۱۴۹۴ نفر به همین دلیل در هنگام کار جان باختند. تعداد مصدومین ناشی از این حوادث، دهها بار بیش از آمار کشته شدگان است و این ارقام سال های سال است که افزایش می یاید. به این گونه ایران تحت حاکمیت رژیم سرمایه داری اسلامی در رده بالای جدول جهانی از لحاظ قربانیان حوادث کار قرار گرفته است. جان کارگر و انسان در اینجا بنا به منطق سرمایه از ارزان ترین کالاهاست. زیرا وقتی که حداقل هفت میلیون بیکار و جویای کار بدون برخورداری از حداقل حقوق بیکاری به امید پیدا کردن کار به هر دری می زنند، و کارگران از جمله به دلیل سرکوب وحشیانه حکومتی فاقد تشکل مستقل هستند تا از منافع و جان خویش دفاع کنند، دولت به عنوان بزرگترین کارفرما و شرکت های نیمه دولتی و خصوصی با حمایت دولت به منظور افزایش سودآوری، از ایمن سازی محیط های کار خود داری می کنند و به این ترتیب مراکز کار در هر حادثه ای به قتل گاه کارگران تبدیل می شود.

بر متن و به دلیل چنین شرایطی است که بانی اصلی فاجعه پلاسکو برای کارگران و مردم آزادیخواه و برابری طلب ایران مشخص است: بانی رژیمی است که می تواند با صرف سرمایه های کلان و خرید مجهزترین دستگاه ها در شهرهای کشور منجمله تهران، شیراز، مشهد، تبریز، اهواز، سنندج و اصفهان تا زندانهای سراسر ایران به پارازیت افکنی بپردازد؛ بانی نظامی است که با عزم راسخ و تجهیزات کامل، نیروهای وحشی، بی رحم و سرکوب گرش را سحر گا ه به سراغ کارگران معترض و اعتصابی شرکت واحد می فرستد و صدها نفرشان را به همراه اعضای خانواده دستگیر و زندانی می کند؛ بانی حکومتی است که تجمعات کارگران “سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران” در سالهای اخیر در اعتراض به قانون مشاغل سخت و زیان آور و همچنین مشکلات صنفی و رفاهی آنها را با تهدیدات شدید، ایجاد رعب و وحشت، تعهد گرفتن، محروم کردن، تصویر برداری از تجمع اعتراضی آتش نشانان و اذیت و آزار تجمع کنندگان پاسخ میدهد، اما به ایمن سازی محیط های عمومی و مراکز کاری کمترین اهمیتی نمی دهد و آتش نشانان از جان گذشته را مجبور می کند با تجهیزات فرسوده و از رده خارج شده به جنگ آتش سوزی آنهم در ابعاد ساختمان پلاسکو بروند و جان خود را فدا کنند.

اندوه و خشم عمومی از این فاجعه تنها هنگامی می تواند از خود اثر مثبت و پایداری به جا نهد که باعث دگرگون کردن این شرایط ضد انسانی و جنایت کارانه شود. در بسیاری از کشورها مرسوم است که به دنبال وقوع یک فاجعه هولناک اما اجتناب پذیر، مبارزه و کارزارهایی برای از بین بردن امکان وقوع مجدد فاجعه بر پا می شود. تدارک چنین مبارزه و کارزاری، و یا حمایت از آن، وظیفه همه کارگران و کلیه انسانهای شریفی است که فاجعه پلاسکو دلشان را به درد آورده است.در نبود تشکل های مستقل کارگری و آزادی عمل آنها و در غیاب مبارزه متشکل و سراسری کارگران در اعتراض به ناامنی شرایط و محیط های کار، منافع رژیم و سرمایه داران ایجاب نمی کند که محیط و مراکز کاری ایمن سازی شوند. مقامات، نهادها، وزارت خانه ها، شهرداری ها، بنیادها و باندهای مختلف چنان سرگرم دزدی، اختلاس و ثروت اندوزی هستند که ایمن نبودن مکان های عمومی و مراکز کاری حتی توجه شان را جلب نمی کند.

اجتناب پذیر بودن فاجعه پلاسکو و مرگ دردناک آتش نشانان و دیگر کارگران و شهروندانی که درزیر آوار جان دادند، تلنگر دردناکی است بر هر وجدان انسانی. این فاجعه، موجی از اندوه ، تاسف و اعلام همدردی با آتش نشانان و خانواده جانباختگان را در ایران و دیگر کشورها به دنبال داشته است. این موج می تواند و باید به مبارزه و کارزار اعتراضی علیه نادیده گرفتن استانداردهای ایمنی در محیط های عمومی کار و بی حقوقی طبقه کارگر ایران تبدیل شود و بانیان و سبب سازان این شرایط جنایتکارانه را هر چه بیشتر رسوا و محکوم کند. تشکل های مستقل کارگری ضامن اصلی تحقق ایمن سازی محیط کار هستند، بنابراین هر اعتراضی نسبت به فجایع کار لازم است که به حمایت از ایجاد تشکل های مستقل کارگران پیوند یابد.

اتحاد بین المللی ضمن اعلام همدردی و همبستگی با کارگران شجاع آتش نشانی تهران و کلیه کارگران صدمه دیده در این حادثه دلخراش، جان باختن آتش نشانان و کارگران ساختمان پلاسکو و همه افرادی که در این فاجعه قربانی شدند را به خانواده آنها و طبقه کارگر تسلیت می گوید؛ و بیش از پیش تلاش خواهد کرد که با افشای این جنایات حمایت تشکل های کارگری در سطح بین المللی از کارگران آتش نشانی و همه کارگران ایران در مبارزه برای ایجاد تشکل مستقل و برای ایمن سازی محیط های کار را جلب نماید .

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۲۳ ژانویه ۲۰۱۷

کارگاه‌های ناایمن بلای جان کارگران

مرگ بر اثر حوادث حین کار یا بیمار‌ی‌های ناشی از کار از جمله مواردی است که در سال‌های اخیر به آن توجه خاصی شده است. ناایمن بودن کار به نوعی با شاخص‌های رفاه اجتماعی و اقتصادی مرتبط است و هر کشوری که در آن سالانه تعداد بیشتری قربانی حوادث ناشی از کار شوند، در این زمینه وضعیت بدتری دارد. آمار‌های رسمی نشان می‌دهد در ایران حداقل سالانه یک هزار و ۴۰۰ نفر بر اثر حوادث ناشی از کار جان خود را از دست می‌دهند و شش برابر این رقم نیز آمار مرگ‌های ناشی از بیماری‌های شغلی است که گریبان نیروی کار را گرفته است. هنوز اطلاعات دقیقی درباره تعداد قربانیان حادثه پلاسکو در دست نیست، اما برخی گزارش‌ها از حضور تعداد قابل توجهی کارگر در قلب پوشاک پایتخت حکایت دارد که سرنوشتشان نا‌معلوم است. عنوان می‌شود ممکن است در میان درگذشتگان کارگران بی‌نام و نشان و ثبت نشده‌ای حضور داشته باشند. همزمان با انتشار اخبار تلخ درباره حادثه پلاسکو در این گزارش بر این مساله تاکید می‌شود که چند کارگاه ناایمن در ایران وجود دارد و اصلا وظیفه تامین ایمنی کارگاه‌ها بر عهده کیست و چه نهادی باید بر این موضوع نظارت کند.

ایمنی کار از حقوق بنیادین کارگر به شمار می‌رود و بر اساس قانون، اعمال سیاست‌های پیشگیرانه و رعایت اصول ایمنی بر عهده کارفرماست. بر اساس ماده ۹۱ قانون کار، فراهم کردن شرایط ایمنی محیط کار و آموزش اصول ایمنی به کارگران برعهده کارفرماست. در آیین‌نامه به‌کارگیری مسئول ایمنی در کارگاه‌ها که توسط وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی در سال ۹۴ نوشته شده است، هدف از تدوین این آیین‌نامه، ارتقای سطح ایمنی در کارگاه‌های مشمول، نظام‌مند کردن به‌کارگیری افراد شایسته و واجد صلاحیت در زمینه ایمنی، پیشگیری از حوادث ناشی از کار و صیانت از نیروی انسانی و منابع مادی کشور، ذکر گردیده است. این آیین‌نامه به استناد مواد ۸۵ و ۸۶ قانون کارجمهوری اسلامی ایران تدوین شده و برای تمامی کارگاه‌های مشمول این قانون لازم الاجرا می‌باشد. کارفرما مکلف است به منظور اجرای آیین‌نامه‌های ایمنی و حفاظت فنی مصوب شورای ‌عالی حفاظت فنی، با توجه به شرایط و مخاطرات کارگاه و بر اساس شرح وظایف، افرادی را که مطابق این آیین‌نامه تایید صلاحیت شده‌اند به عنوان مسئول ایمنی به‌کار گیرد. طبق این آیین نامه مسئول ایمنی کارگاه باید ضمن گذراندن دوره‌های فنی و کتبی، تاییدیه را کسب نماید. تمامی افرادی که با یکی از عناوین مسئول حفاظت فنی، افسر ایمنی، ناظر ایمنی، رابط ایمنی، همیار ایمنی و کارشناس ایمنی در کارگاه‌ها فعالیت می‌نمایند، مشمول این آیین‌نامه بوده و لازم است صلاحیت نامبردگان توسط اداره بازرسی کار بررسی و پس از اخذ تاییدیه، در کارگاه عهده‌دار وظایف محوله مندرج در این آیین‌نامه گردد. شهرداری‌ها یا سازمان آتش‌نشانی به صورت مستقیم امکان برخورد با واحدهای کارگاهی ناامن را ندارند و وظیفه بازرسی و برخورد با آنها بر عهده وزارت کار و رفاه اجتماعی است، اما به علت همین نبود مدیریت یکپارچه شهری بخصوص در حوزه ایمنی، کارایی در این زمینه کاهش پیدا می‌کند و حوادثی مانند فرو ریختن ساختمان پلاسکو اتفاق می‌افتد. در سال گذشته، در مذاکراتی که شهرداری با وزارت کار و رفاه اجتماعی صورت داد، قرار بر این شد که اگر اختیاراتی در این زمینه به سازمان آتش‌نشانی داده نمی‌شود، حداقل بخشی از بازرسی‌ها را به این سازمان واگذار کرده و گزارش آنها را در اولویت رسیدگی قرار دهد که چندی پیش نیز با همین روند ۲۰۶ هزار کارگاه ناایمن در کلانشهرهای ایران در بازرسی‌ها توسط آتش‌نشانی مشخص شدند که با گزارش به وزارت کار همه این تعداد پلمب شدند.

تلفات ناشی از کار

بیشترین تعداد حادثه‌دیدگان ناشی از کار در سال قبل مربوط به جوانان ۲۵ تا ۲۹ ساله و ۳۰ تا ۳۴ ساله بوده و بیشترین میزان حادثه نیز در داخل کارگاه‌ها اتفاق افتاده است. بر اساس گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در خصوص آمارهای منتشر شده سازمان تامین اجتماعی، مجموع تعداد کل حادثه دیدگان ناشی از کار در سال قبل۱۸ هزار و ۷۸۶ نفر بوده که ۱۷ هزار و ۸۳۷ مورد در داخل کارگاه، ۷۲۶ مورد خارج کارگاه و ۲۲۲ مورد هنگام رفت‌و‌آمد به محل کار رخ داده است. برابر بررسی‌ها ۹۵ درصد حوادث ناشی از کار به دلیل نبود آموزش‌های لازم اتفاق می‌افتد، این در حالی است که ۵۰ درصد حوادث ناشی از کار مربوط به بخش ساختمان است. آمارها نشان می‌دهد حوادث ناشی از کار در بخش ساختمان بالاترین میزان حوادث را به خود اختصاص داده است. حدود یک ماه پیش دبیر شورای عالی حفاظت فنی بیان کرده بود، نقش مسئولان ایمنی و کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت ایمنی کار در کاهش حوادث موثر است و تاکید کرد که با مدیریت مطلوب بازرسی‌ از محیط‌های کار و جلب مشارکت کارگران و کارفرمایان، میزان بروز تخلفات در محیط‌های کاری به حداقل می‌رسد. در حوادث ناشی از کار، تعهدات سازمان تامین ‌اجتماعی شامل درمان، غرامت دستمزد و برقراری مستمری‌های بازماندگان، از کار افتادگی کلی و جزیی، غرامت مقطوع نقص عضو و… مشروط به داشتن سابقه پرداخت حق‌بیمه نیست و بدون توجه به سوابق بیمه‌ای بیمه‌شده، مزایای قانونی ارائه می‌شود. به استناد ماده ۶۰ قانون تامین‌اجتماعی، حوادث ناشی از کار، حوادثی است که در حین انجام وظیفه و به سبب آن برای بیمه‌شده اتفاق می‌افتد. منظور از حین انجام وظیفه تمام اوقاتی است که بیمه‌شده در کارگاه، موسسات وابسته یا ساختمان‌ها و محوطه آن مشغول کار باشد و یا به دستور کارفرما در خارج از محوطه کارگاه عهده‌دار انجام ماموریتی باشد. با وجود آنچه گفته شد باز هم پلاسکو جز دریافت ابلاغیه‌های تذکر، پلمب نشده بود. دبیرکل بازرسی کار وزارت کار پیرامون امکان پلمب کارگاه‌های غیرایمن با توجه به موارد قانونی گفته است: این امکان با هماهنگی دادگاه وجود دارد و درباره پلاسکو هم ۴۷ ابلاغیه صادر شده بود، اما در پاسخ به این سوال که آیا وزارت کار می‌تواند کارگاه‌های غیرایمنی را که در حال فعالیت هستند پس از ابلاغ اخطار و عدم حصول نتیجه، پلمب کند یا خیر، گفت: این امکان وجود دارد، اما برای کارگاه‌هایی که فعالیت تولیدی دارند. اکثر فعالیت‌های موجود در ساختمان پلاسکو مربوط به اصناف بود و ارتباطی به وزارت کار پیدا نمی‌کرد.

قانون چه می‌گوید

فصل چهارم قانون کار در ماده ۱۰۵ این مسئولیت را این‌گونه شرح می‌دهد: هرگاه در حین بازرسی، به تشخیص بازرس کار یا کارشناس بهداشت حرفه‌ای احتمال وقوع حادثه و یا بروز خطر در کارگاه داده شود، بازرس کار یا کارشناس بهداشت حرفه ای مکلف هستند مراتب را به سرعت و به صورت کتبی به کارفرما یا نماینده او و نیز به رئیس مستقیم خود اطلاع دهند. وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، حسب مورد گزارش بازرسان کار و کارشناسان بهداشت حرفه‌ای از دادسرای عمومی محل و در صورت عدم تشکیل دادسرا از دادگاه عمومی محل، تقاضا خواهند کرد به سرعت قرار تعطیل و لاک و مهر تمام یا قسمتی از کارگاه را صادر نماید. دادستان بلافاصله نسبت به صدور قرار اقدام می‌کند، و قرار مذکور پس از ابلاغ قابل اجراست. دستور رفع تعطیل توسط مرجع مزبور در صورتی صادر خواهد شد که بازرس کار یا کارشناس بهداشت حرفه‌ای و یا کارشناسان ذیربط دادگستری رفع نواقص و معایب موجود را تایید نموده باشند. با وجود آنچه در این گزارش آمده، شاهد آن هستیم که هنوز هیچ نهاد و سازمانی مسئولیت این فاجعه را به عهده نگرفته است و جز انداختن تقصیر بر گردن یکدیگر در یک جریان سیاسی، حرکت شایسته درخور تقدیری را در جامعه‌ای که عدالت و همدلی شعار همگان است، نمی‌بینیم.

منبع:آرمان-۵بهمن

akhbarkargari2468@gmail.com

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)