پیامد فاجعه‌بار مقررات‌زدایی، تامین امنیت سرمایه و نقض حقوق زحمتکشان

کارگران و آتش‌نشانان از حق داشتن سندیکاهای مستقل و واقعی محروم بوده و قادر نیستند از منافع و حقوق خود دفاع کنند. دراین زمینه کافی است به سخنان گستاخانه مدیرکل حمایت از مشاغل و بیمه بیکاری وزارت کار پس از آتش سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو توجه کنیم…

مصوبۀ خروج کارگاه‌های تا ده نفر از شمول قانون کار لغو باید گردد!

مطالبۀ کارگران و زحمتکشان در پی فاجعۀ ساختمان پلاسکو!

حادثه آتش سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو، بازتاب گسترده در ایران و جهان داشت. بر اثر این حادثه دلخراش ده‌ها آتش نشان و کارگر صنف پوشاک و بافنده سوزنی کشته و مجروح شدند. برآوردهای اولیه از  میزان خسارت از ۱۲۰۰ میلیارد تومان تا ۱۵۰۰ میلیارد تومان است.

واحدهای تولیدی مجتمع پلاسکو به‌صورت ۱۰۰ درصد پوشاک داخلی تولید می‌کردند و ارزش اجناس هر واحد تولید به‌طور میانگین، حدود ۲۰۰ میلیون تومان بوده است. بنابراین در حادثه پلاسکو به کارگران صنف پوشاک و نیز تولیدکنندگان داخلی پوشاک ضرر و زیان‌های زیادی وارد امده است و این تولیدکنندگان و  صاحبان کسب و کارهای خرد مولد کشور هستند که متحمل زیان شده‌اند. از این حیث تولید ملی و صنعت ملی پوشاک آسیب جدی و به سختی ترمیم پذیر، دیده است.

وزارت کار رسمآ اعلام کرده است: “در پی حادثه … ساختمان پلاسکو، ۴هزار شغل از بین رفت.” همچنین رئیس سابق اتحادیه تولیدکنندگان پوشاک نیز یادآوری کرد: “بیشتر واحد‌های ساختمان پلاسکو تهران بیمه نداشتند و ۶۰۰ واحد تولیدی و تجاری فعالیت خود را از دست داده‌اند.”

کارگران و زحمتکشان میهن ما به حق این پرسش را مطرح می کنند: مسبب و مسئول این  فاجعه کیست؟! علل اصلی وقوع ان را در کجا باید جستجو کرد؟!

با کمل تأسف ضمن ابراز همدردی با خانواده‌هایِ کارگران و آتش‌نشانان جان باخته در حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو، عملکردِ جنایتکارانه کارگزارانِ رژیم ضدمردمی ولایتِ فقیه در حذفِ “نظارت بر مقررات کار و تأمین اجتماعی در کارگاه‌هایِ کوچک”، علل اصلی به شمار می‌آیند.

تخمین زده می‌شود در مجموع حداکثر پیکر ۲۵ نفر شامل دیگر شهدای آتش‌نشان … زیر آوار پلاسکو محبوس هستند”[ایسنا، ۲ بهمن ۹۵]. یک کارشناس ارشد سازمان نظام مهندسی، “عدم وجود سیستم اطفاء حریق” را یکی از “مهمترین دلایل فرو ریختن ساختمان” برشمرد[ایسنا،۳۰ دی ۹۵]؛ و سخنگویِ آتش نشانی گفـت، “بارها از قبل تذکرات لازم داده شده است. هیات مدیره و مالکان باید ایمنی لازم را در نظر میگرفتند و بحث فقط درآمدزایی نیست”[ایلنا، ۳۰ دی ۹۵]. مالک ساختمان پلاسکو بنیاد مستضعفان است .

تقریباً یکسال پیش، “حدود۳۳۰ نفر از آتش نشانان سازمان آتش نشانی تهران در اعتراض به عدم اجرایِ مشاغل سخت و زیان آور… در مقابل ساختمان مرکزی شهرداری تهران تجمع کردند”[ایلنا، ۲۲ آذر ۹۴]؛ و سه روز بعد، “مدیران سازمان آتش نشانی برخی از فرماندهان ارشد و تعدادی از آتش نشانان را نسبت به حضورشان در تجمع مورد تهدید قرار داده بودند… [و] عده ای از آتش نشانان به اداره مرکزی احضار شدند تا نتوانند در تجمع حضور یابند”[ایلنا، ۲۵ آذر ۹۴]. در حالیکه تابستان سالِ جاری، معاونِ وزارتِ کار “مدلِ خودبازرسی درون کارگاهی و امحایِ مشاغل سخت و زیان آور را از جمله برنامه های” وزارت کار عنوان کرد [مهر، ۲ مرداد ۹۵]؛ و اخیراً علی ربیعی، وزیرِ کار گفت، “اصلاح محیطِ کار و خروج کارگاهها از شرایط سخت و زیان‌آور، به معنایِ تامین منافع بنیادین کارگران است”[ایسنا، ۲۵ آذر ۹۵]

در شرایطی که فقط در مدتِ دو روز، شاهد جان باختن ده‌ها کارگر و آتش‌نشان در آتش سوزی ساختمان پلاسکو، مرگ دلخراش دو کودک کار در “انبار ضایعات در یک فضای بسته محبوس” در شرق تهران [ایلنا، ۳۰ دی ۹۵]، و مرگِ سه کارگر میدان نفتی نرگسی در استان بوشهر به علتِ “انجام عملیاتِ رسوب زدایی” توسطِ پیمانکار عملیات تعمیرات، “بدون اطلاع و هماهنگی با مسئولان واحد ایمنی، بهداشت و محیط زیست”[مهر، ۲۹ دی ۹۵] هستیم؛ تقریباً سه ماه پیش، معاون وزیر کار گفت، “با این نسیم امیدوار کننده و روح بخشی که در امر ایمنی وزیدن گرفته، در سالهای آینده حوادث منجر به فوت در کشور به صفر برسد”[ایلنا،۲۰ مهر ۹۵]

بر خلاف تبلیغات فریبکارانه رژیم حقیقت ان است که با تصویب خروج کارگاه های تا ده کارگر از شمول قانون کار، و سپس طرح انعطاف در بازار کار به سود کارفرمایان و تامین امنیت سرمایه، زمینه برای وقوع فجایع دردناکی نظیر آتش سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو فراهم آمده است. بنا به اعتراف یک عضو شورای عالی حفاظت فنی و بهداشت کار: “سالهاست که با پدیده حذف تعهدات اجتماعی بنگاه‌های اقتصادی در راستای ایجاد توسعه اقتصادی مواجه هستیم.از پانزده سال پیش بازرسان سازمان تامین اجتماعی تنها به شرط در دست داشتن شکایت کارگر حق ورود به آن – ساختمان پلاسکو – را داشتند. در جامعه ایران هنوز گروه عمده کارگران در کارگاه‌های کوچک مشغول کارند…به دلیل معافیت‌های بی‌حد و حسابی که به این کارگاه‌ها در خصوص مقررات قانون کار و تامین اجتماعی اعطا شده است، می‌توان مدعی شد که هزاران کارگر در محیطی مانند ساختمان پلاسکو حضور دارند.”[ایلنا ۲ بهمن ماه ۹۵]

بعلاوه کارگران و آتش‌نشانان از حق داشتن سندیکاهای مستقل و واقعی محروم بوده و قادر نیستند از منافع و حقوق خود دفاع کنند. دراین زمینه کافی است به سخنان گستاخانه مدیرکل حمایت از مشاغل و بیمه بیکاری وزارت کار پس از آتش سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو توجه کنیم. او اعلام کرده است: “تنها کارگرانی که بیمه تأمین اجتماعی بوده‌اند بیمه بیکاری می گیرند. کارگرانی که در طول فعالیت خود بیمه تأمین اجتماعی نداشتند نمی‌توانند از دریافت بیمه بیکاری بهره مند شوند.”

این است منطق سران و گردانندگان رژیم ولایت فقیه در قبال سرنوشت  کارگران و آتش‌نشانان آسیب دیده از فاجعه اخیر در ساختمان پلاسکو! می‌دانیم که با خروج کارگاه‌های تا ۱۰ نفر از شمول قانون کار و نیز رواج قراردادهای موقت؛ ۹۰ درصد کارگران کارگاه‌های کوچک از پوشش بیمه تأمین اجتماعی محروم بوده و هستند. به عبارت دقیق تر، کارگران آسیب دیده و بیکار شده ساختمان پلاسکو مطابق ارزیابی وزارت کار شامل دریافت بیمه بیکاری نیستند و در آستانه سال نو و نوروز به امان خدا رها می‌شوند. البته تجار و عمده‌فروشان ساختمان پلاسکو و صد البته بنیاد انگلی مستضعفان در کنف حمایت  بیت رهبری  و دولت تدبیر و امید از همه گونه پشتیبانی برخوردار بوده  و وام و تسهیلات مالی شامل آنها شده است .

حادثه آتش سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو بار دیگر چهره کریه رژیم ولایت فقیه، تشکل‌های زرد حکومتی و اعمال  و اجرای برنامه‌های ضدمردمی مبتنی بر تامین امنیت سرمایه به بهای نیروی کار ارزان  و مطیع را آشکار ساخت. این  فاجعه به نوبه خود، اهمیت و ضرورت تشدید مبارزه طبقه کارگر و زحمتکشان علیه سمت گیری اقتصادی – اجتماعی رژیم و همراه با آن تامین حقوق سندیکایی را نشان می دهد.

خشم و انزجار ناشی از این فاجعه را باید به انگیزه و نیروی مادی برای مبارزه علیه سیاست‌های کارگرستیزانه و ضدمردمی رژیم ولایت فقیه بدل ساخت.

مطالبۀ کارگران عبارت است از:

۱. رسیدگی فوری و پرداخت خسارت به آنش‌نشانان و کارگران محروح و جان‌باخته و خانواده‌های آنها؛

۲. مجروحان و حادثه‌دیدگان و خانواده‌های آنها فوراً تحت پوشش درمان و امور پزشکی رایگان قرار بگیرنذد؛

۳.  تأمین مالی و امکانات زندگی برای همۀ خانواده‌های آتش‌نشانان و کارگران جان‌باخته و پوشش بیمه و مستمری ماهیانه برای آنان؛

۴. پرداخت مقرری بیمه بیکاری به همۀ کارگران ساختمان پلاسکو بدون استثناء؛

۵. تأمین شغل برای کارگران بیکار شده و ایجاد مکان و واحد کارگاهی مناسب برای کسبه و تولیدکنندگان خرد پوشاک که در آتش سوزی ساختمان پلاسکو ضرر و زیان دیده‌اند؛

۶. معرفی و مجازات مسببین این فاجعه؛

۷. شکایت و گشایش پرونده علیه بنیاد مستضعفان به عنوان مالک که از بیمه ساختمان پلاسکو و بهسازی آن خودداری کرده بود؛

۸. پرداخت غرامت از سوی بنیاد مستضعفان، شهرداری تهران و دولت به آتش‌نشانان، کارگران و کسبه و تولید کنندگان خرد؛

۹. آتش‌نشانان سراسر کشور مشمول قانون مشاغل سخت و زیان آور شوند؛

۱۰. لغو مصوبه خروج کارگاه‌های تا ۱۰ نفر از شمول قانون کار و بسط سیستم کنترل و نظارت بر ایمنی و بهداشت محیط کار در تمامی کارگاه‌ها، واحدهای تولیدی – صنعتی، کشاورزی و خدماتی.

اتحادِ کارگر، ویژه فاجعۀ آتش سوزی ساختمان پلاسکو

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)