« حاصل من »

درونِ عصر سرد انتهای مهر
انارِ سرخ و زیبایی
به روی شاخه می بینم
چنان همیان سرخی پر ز یاقوت است
درونش آشکارا من بسی اسرار می بینم
و گر بودم درختی اندرون خاک
چه میکردم چه می بود حاصلم اکنون
به روزِ گرم؛ گرما بود دست آویز
به روزِ تشنگی کم آبی ام مرحون
گهی از سایهء همسایه ای خودخواه دلخسته
به روزی خلق تنگ از نقش های عابری ملعون
سر خود شیره مالیدن
که فردا کار خواهم کرد
از این غافل که امروزم؛ همان فردای دیروزست
چنین سر می کنم تا می رسد پاییز
و اکنون آن درختم من؛
براین هیچ باری نیست.