استاد گرامی جناب آقای دکتر عبدالکریم سروش در فایل صوتیای که اخیرا منتشر کردهاند در پاسخ به منتقدان گفتهاند که حکومت ایران از اصلاحطلبان خواستهاست که دکتر سروش را نقد کنند تا بتوانند به حاکمیت برگردند، منتقدانی که مورد اشارهی ایشان بودهاند هم در اجابت امر حاکمان چنین کردهاند و همچنین این منتقدان ذرهای دغدغهی دین و خدا و پیغمبر و معنویت ندارند. (فایل صوتى پاسخ ایشان: https://telegram.me/DrSoroush/1162.)
در زمینهی این ادعای شگفتآور صرفا به چند نکتهی کوتاه اشاره میکنم:
۱- تا جایی که خبر دارم حتی یک اصلاحطلب داخل کشور هم به دکتر سروش اتهام ادعای پیامبری نزده است (علیرغم انتقادات متعددی که به «رویاهای رسولانه» داشتهاند).
۲- تا جایی که اطلاع دارم سالهاست از هیچ یک از اصلاحطلبانی که بارها احضار و زندانی و صدها ساعت بازجویی شدهاند خواسته نشدهاست که با دکتر سروش مرزبندی کنند و اساسا موضوعات بازجویی ارتباطی با ایشان نداشته است.
۳- این اتهامِ عجیب و غریب یک نیتخوانی ناروا و تهمت بیاساس به اصلاحطلبان است و از سوی متفکری چون ایشان مایهی تعجب است.
۴- اساسا این تصور اشتباه است که نقد دکتر سروش چنان وزن و تاثیری دارد که بتواند باعث راه دادن به بخشی از اصلاحطلبان برای ورود به حاکمیت شود. اگر بخشی از نهادهای امنیتی با بخشی از اصلاحطلبان مشکلی دارند، ناشی از عدالتجویی، دموکراسیخواهی و اصلاحطلبیِ اصلاحطلبان و علل و دلایل پرشماری است که قابل فروکاهش به تاثیرپذیری از ایشان یا هر نواندیش و روشنفکر دیگری نیست. اساسا بخش قابل توجهی از اصلاحطلبان و نواندیشان دینی از ابتدا هم نسبت به بعضی مواضع سیاسی و دینی دکتر سروش انتقاد داشتهاند. در مورد «رویاهای رسولانه» هم به نظر میرسد تقریبا همهی چهرههای شاخص نواندیشی دینی در ایران در زمرهی منتقدانش بودهاند و از قضا تا جایی که دیدهام کیهان و نهادهای نزدیک به راست افراطی در تهران و قم به آن واکنشی نشان ندادهاند.
۵- این ادعای ایشان (که فقط خدا میتواند با این قاطعیت بکند) که منتقدانشان ذرهای دغدغهی دین و خدا و پیغمبر و معنویت ندارند هم از استاد اخلاقی در رتبهی ایشان حقیقتا عجیب و مایهی تاسف است.
تنها درخواستی که امثال بنده و جناب علویتبار (و اکثر نواندیشان دینی و اصلاحطلبان که میشناسم) به عنوان خیرخواهانِ نواندیشی دینی در خلوت و جلوت از ایشان و منتقدانشان داشتهایم این بوده است که کمک کنند گردوغبار فضای گفتگو فروبنشیند و به قواعد گفتگوی استدلالمحور بدون حواشی و اتهامات ناروای شخصی و تخفیف و تحقیر و فروکوفتن منتقدان پایبند باشند.
امیدوارم استاد سروش در اتهام ناروا و بیاساسِ «معاملهی اصلاحطلبان با حکومت برای نقد ایشان» تجدید نظر کنند، در عوض پاسخهای استدلالمحورشان را به خطاهایی که در مطالب دکتر آرش نراقی و سایر منتقدان «رویاهانه رسولانه» میبینند منتشر کنند، و اگر صلاح میبینند که پاسخی ندهند از اتهامات بیپایهی شخصی به اصلاحطلبان اجتناب کنند.
در همین زمینه
- محمد قائد: عبدالعلی، عبدالسروش و جبرئیل
- بیژن عبدالکریمی: نگاهی انتقادی به نظریه «رؤیاهای رسولانه» از منظر پدیدارشناختی و هرمنوتیکی
- ا.م. (استاد فلسفه – تهران): برخی پیامدهای احتمالی نظریۀ «رؤیاهای رسولانه» عبدالکریم سروش
- تقی کیمیائی اسدی: رؤیا چیست؟ − روشنگری علمی به بهانه رؤیاهای سروش
- نصرالله پورجوادی: در مُلک بی ملکوت
- اکبر گنجی : سروش − تفسیر سخنان خداوند یا تعبیر خوابهای محمد
- اکبر گنجی : ممتازبودگی مشرکان در فرضیه “خوابهای محمد” سروش
- اکبر گنجی : قرآن سروش: “خوابنامه پریشان محمد”
- اکبر گنجی : “سروش: “خوف نامه جهادی/بردگی قرآن” و “عشقنامه غیر جهادی مثنوی”
- اکبر گنجی : ادعای پیامبری سروش و وعده عالمگیر شدن “فرقه سروشیه”
- اکبر گنجی : قبض و بسط تئوریک عبدالکریم سروش
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.