۱۸ تیر ۱۳۷۸؛ خون‌هایی که ریخته شد و هنوز هیچ کس پاسخگو نیست

در فاصله بین ۱۸ تیر تا ۲۳ تیر سال ۱۳۷۸ تعداد ۷ نفر در حمله به کوی دانشگاه تهران کشته شدند. دولت اصلاحات هویت ۲ تن از کشته شدگان را با نام‌های عزت‌الله ابراهیم نژاد و فرشته علیزاده در آن زمان تایید کرد. سعید زینالی، دانشجوی دانشگاه تهران نیز پس از حمله به کوی دانشگاه دستگیر و تاکنون از سرنوشت وی اطلاعی در دست نیست.

دو سال پس از وقایع کوی دانشگاه تهران در ۱۸ تیر، دستگاه قضایی همه نیروهای پلیس و شبه نظامیانی را که به کوی دانشگاه حمله کرده بودند تبرئه کرد و در این پرونده فقط یک سرباز به نام اروجعلی بیرزاده محکوم شد.
خشن ترین برخوردها با فعالان جنبش دانشجویی که زنان نیز حضور فعالی در آن داشتند، پس از اعتراضات خیابانی تیر ۱۳۷۸ صورت گرفت. جنبش دانشجویی ۱۸ تیر زمانی آغاز شد که دانشجویان در اعتراض به تعطیل شدن روزنامه سلام که سندی مهم در باره قتل‌های زنجیره‌ای را منتشر کرده بود، در کوی دانشگاه تهران دست به تظاهرات زدند. این روزنامه در پانزده تیر هزار و سیصد و هفتاد و هشت به جرم چاپ نامه محرمانه سعید امامی به قربانعلی دری نجف آبادی وزیر اطلاعات برای تهدید مطبوعات، توسط دادگاه ویژه روحانیت به مدت پنج سال توقیف شد. این اعتراض در روزهای بعد به خیابان‌های تهران و پس از آن تبریز، گسترش پیدا کرد و تا چند روز ادامه داشت تا اینکه به شکلی خشونت بار و با بازداشت صدها معترض، در ۲۳ تیر سرکوب شد.
نیروی انتظامی تهران در فاصله بین ۱۸ تیر دست‌کم ۳۰۰ دانشجو را دستگیر و آن‌ها را مورد بازجویی قرار داد. بخشی از این دانشجویان با احکام سنگین زندان مواجه شدند. بر اساس شهادت فعالان دانشجویی و گزارش روزنامه‌ها، انصار حزب‌الله و سپاه پاسداران نقش ویژه‌ای را در حمله به خوابگاه دانشجویان در کوی دانشگاه و سرکوب آن‌ها ایفا کردند.
مرتضی نبوی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفت‌وگویی با خبرگزاری‌های داخلی در مورد وقایع ۱۸ تیر به نقش ویژه حسن روحانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی اشاره می‌کند و می‌گوید: « آقای «روحانی» دبیر وقت شورا در آن زمان در خارج از کشور بود و جلسات شورا که به ریاست رییس جمهور (سید محمد خاتمی) تشکیل می‌شد، اجازه نمی‌داد که بسیج وارد شود و جلوی شلوغی‌ها را بگیرد. وقتی آقای روحانی به کشور بازگشت، مجوز را صادر کرد و این کار موجب شد تا برپاکنندگان این غائله، به لانه هایشان بازگردند.»
پنهان‌کاری و عدم پاسخگویی درباره کشته شدگان و ناپدیدشدگان در ۱۸ تیر ۱۳۷۸ از سوی مسئولان بلندپایه جمهوری اسلامی تاکنون ادامه داشته است.
سید محمد خاتمی، رئیس جمهوری وقت، کمی پس از وقایع کوی دانشگاه تهران در یک دیدار عمومی با مردم همدان گفت: « آنچه در تهران پیش آمد، لطمه به امنیت ملی بود؛ تلاشی بود برای برهم زدن آرامش مردم شریف و تخریب اموال عمومی و خصوصی و بالاتر از آن، اهانت به نظام و ارزش‌های آن و مقام معظم رهبری.»
با گذشت ۱۷ سال از وقایع ۱۸ تیر، ابعاد بسیاری از این رویداد هنوز روشن نیست و تاکنون هیچ‌کدام از عوامل کشتار و سرکوب دانشجویان در دادگاه‌های ایران محاکمه نشده‌اند.
کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید
https://telegram.me/Justice4iran

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)