نیره جلالی (مادر بهکیش): « جسد هیچ کدوم از بچه‌هام رو به من ندادند. داغ فرزند خیلی سخته »

تا پیش از کشتارهای دسته‌جمعی ۱۳۶۷ بیشتر زندانیان سیاسی طیف چپ که در زندان‌های تهران اعدام می‌شدند،‌ در گورهای انفرادی در خاوران دفن می‌شدند. هرچند خانواده برخی زندانیان که در سال‌های نخست دهه ۶۰ اعدام شده‌اند احتمال می‌دهند که عزیزان‌شان در گور دسته‌جمعی دفن شده‌اند. روبرت پاپازیان که تیر ماه ۱۳۶۱ اعدام شد یکی از زندانیانی است که خانواده‌اش می‌گویند بر اساس اطلاعات غیررسمی که به آنها رسیده،‌ به همراه ۱۵۰ تن دیگر در یک گور دسته‌جمعی دفن شده‌اند. مقامات رسمی تا کنون هیچ اطلاعاتی از محل دفن او به خانواده‌اش نداده‌اند.

برخوردی که با نیره جلالی (مادر بهکیش) شده،‌ تجربه مشترک بسیاری از مادران و خانواده‌ها است:
« جسد هیچ کدوم از بچه‌هام رو به من ندادند. داغ فرزند خیلی سخته. اون‌هم نه یکی نه دو تا پنج تا، با دامادم میشه شش تا. هر چه فریاد می‌زدم، التماس می‌کردم، بگید کجا خاک‌شان کرده‌اید؟ نگفتند. مدت‌های طولانی در راه اوین و بهشت زهرا سرگردان بودم. به بهشت زهرا می‌رفتم می‌گفتند: برید از اوین بپرسید ما نمی‌دانیم. به اوین می‌رفتم می‌گفتند: برید از بهشت زهرا بپرسید ما نمی‌دانیم. آخر، یکی از مامورهای بهشت‌زهرا دلش به حال ما سوخت و آدرس خاوران رو داد که با همسرم به خاوران رفتیم و دیدیم چه فاجعه‌ای اتفاق افتاده است.»
برگرفته از کتاب «داستان ناتمام»، مادران و خانواده‌های خاوران، سه دهه جستوجوی حقیقت و عدالت، انتشارات عدالت برای ایران ١٣۹۴
متن پی دی اف کتاب را از اینجا دریافت کنید
کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)