آقای سید امیر پروین حسینی
نامه سرگشاده جنابعالی در پاسخ به اعتراضات گسترده به سریال توهین آمیز “ساخت ایران (فصل سه)” خطاب به مردم سیستان و بلوچستان که مصداق پاشیدن نمک بر زخم مردم بلوچ بود, را خواندم. با عطف به گذشته خویش و مسبوق به سابقه عملا نوشته اید این کار (استفاده از لباس زنان و مردان بلوچ) برای حمل مواد مخدر را برای شادی و خنداندن همه مردم ایران انجام داده اید.
سالهاست که در این مملکت نگون بخت تولیدات “ساخت ایران” از جمله سریال ها و فیلم ها و جوک های توهین آمیز به ترک ها, عرب ها, بلوچ ها, لرها و دیگر مردمان تحت ستم مضاعف و مظلوم هزینه شده تا با لوده گری مستهجن و هزل و بذله گویی نفرت انگیز و شرم آور باعث خنده “از ما بهتران” مرکز نشین بشود. با بی آزرمی و گستاخی باور ناپذیر نوشته اید: “همه از عشق و علاقه ما به هموطنان سیستان و بلوچستانی آگاه هستند”. در جواب این چشم سفیدی باید گفت: ما مردم سیستان و بلوچستان “از طلا گشتن پشیمان گشته ایم, مرحمت فرموده ما را مس کنید”. چون حقیقتا ما را به خیر تو و امثال امید نیست، شر مرسان.
واژه “بی آزرمی” را از این جهت به کار میبرم چون حتی در مجلس شورای اسلامی, خطاب به شما با صدای بلند فریاد زده شد: ؛ننگ بر شما, این بی شرمی شما را نه می‌بخشیم و نه فراموش خواهیم کرد “. و شما در جواب بجای عذرخواهی, عذر بدتر از گناه آورده اید که دلالت بر اوج چشم سفیدی شما دارد.
عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
جمعه ٢۳ اردیبهشت ١۴٠٠
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.