چه کسی گفت
فصل
فصل تنهاییِ گلها نیست ؟
دشت ، بی رقصِ نفس های تو سرگردان ست
یا س ها
بوی دستانِ ترا می جویند.
از تو با خنده ی آب
از تو با ناب ترین زمزمه،در لحظه ی تنهایی
از تو با همهمه ی پنجره ی دورترین خانه ،سخن می گویم.
در زمستانم.
وقتی آن چشم نه ،آن آتش
ازمن وُ دل ،دور ست
در زمستانم.
آه…می دانم ، میدانم
این هراسی که میان من وُ ما می گذرد
زخمهایی ست که بر عاطفه، می مانَد.
فصل
فصل تنهایی گلها نیست؟
از تو می پرسم ای تنها !
اینهمه ، فاصله ، نامش چیست ؟
برف می بارد در من ،برف
چشمهای تو کجاست؟
سال ۶۸خورشیدی
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.