روز یکشنبه(۸ مه ) جشن دادخواهی در رابطه با محاکمه نوری در استکهلم با شرکت نزدیک به صد نفر برگزار شد. جشنی وزین و با کیفیت که دست همه دست‌اندرکاران ان درد نکند. من هم دقایقی درجمع بندی دستاوردهای این دادگاه سخن گفتم.
اشاره کردم نفس برگزاری این دادگاه که تازه آغاز راه است پیروزی بزرگی برای جنبش دادخواهی و افزایش اعتماد به نفس قربانیان بازمانده از ان جنایت مهیب است. قربانیانی که همچون اکتور فعال اجتماعی به جنگ فراموشی رفته و دادخواهیشان نه بدلیل باور به اصطلاح عاشورای دهه شصت – که اصلاح طلبان به قصد به حاشیه راندن ان فاجعه از ان بدین گونه نام می برند – بلکه به فصد به روز کردن تاریخچه عدالت خواهی و تحقق عدالتی تاریخی است. اشاره کردم که این دادگاه با همه فراز و نشیب های ان برخاسته از یک خردی جمعی نانوشته است که در نهایت در جریان آن متن بر حاشیه ها چیره شد و جنبه متکثر و فراگروهی و فرا شخصی و ملی ان حفظ شد. همچنین اشاره کردم در متن هجمه های روز افزون در نکوهش چپ -که عامل به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی معرفی میشود – این دادگاه سند زنده ای از جانفشانی نسلی از چپ گرایان و دیگر مبارزانی است که به دلیل همین ایستادگی شان در برابر استبداد دینی توانستند مشروعیت این نظام را به زیر پرسش برده و جامعه را برای بستن این پرانتز تاریخی بیش از هر زمان دیگر مجاب سازند.
این پیروزی بر جنبش دادخواهی خجسته باد
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.