تا زمانی که بطور گسترده در ایران نسلی خردورز و روشنگر تربیت نشود، جامعه از این سیکل معیوب بیرون نخواهد آمد! جامعهای که پویا و جستجوگر و مبتکر نباشد، در آن جهل و تاریکی و فقر پا میگیرد. باید کوشید تا از اندیشیدن و روشنگری و آموزههایش درسهای لازم گرفته شود.
از سویی دیگر نیز کشور ما مطمئنا نیازمند استقلال و آرامش است. همانطور که در جامعه وجود انسانهای دموکرات و تکنوکرات و آوانگارد یک بال پرواز برای دموکراتیک شدن است؛ بال دیگر آن هم برای رسیدن به یک رفاه عمومی و گسترده که زیر بنای یک جامعه دموکراتیک است، داشتن برنامه ریزی برای کشاورزی و صنعت با هدف رسیدن به خود کفایی و تولید انبوه است؛ که این مهم بنا بر تجربیات تاریخی، فقط و فقط با داشتن حکومتی مستقل از بیگانگان و همکاری با کشورهای صنعتی بی طرف، امکان پذیر است.
سیستم افشا شده انحصار طلب و بی رحم امپریالیسم جهانی، ثابت کرده است که برای حفظ منافع خود از بیخ و بن مخالف استقلال این نوع ملل بوده و با تمام قوا در صدد حفظ بازارهای مصرفی، فروش تسلیحات نظامی و غارت منابع کشورهای وابسته و تحت سلطه خویش و همچنین پیشروی و ادامه تسلط جهانی در مناطقی با ارزش ژئوپولیتیکی میباشد.
ولی با این وجود و برای مقاومت در برابر این زورگویی و منافع طلبی و همچنین تربیت سیستماتیک متخصصان، خردورزان و محققان، کشور بایستی هر روز بیشتر و بیشتر بسمت حفظ استقلال سیاسی و خود کفایی اقتصادی در تمامی ابعاد تعریف شدهاش به پیش بتازد.
تحقق خود کفایی و تبدیل شدن به یک کشور مستقل سیاسی و اقتصادی پایدار نیز طبق تجربیات دیگر ممالک، تنها در گرو و ضمانت یک “انقلاب صنعتی” قابل تعریف و ارزشیابی خواهد بود. در رژیم گذشته بدلیل وابستگی بی چون و چرایش به بیگانگان و واردات، متاسفانه این مهم انجام نگرفت و اگر هم ارادهای در پشت آن میبوده، هیچگاه اربابان سرمایه جهانی اجازهای برای آن را صادر نکرده و امروز هم برای هیج کشور وابستهای صادر نخواهند کرد.
بعد از انقلاب و جنگ هشت ساله نیز دولتمردان ما تا به اکنون نتوانستهاند با یاری گرفتن از کشورهای بیطرف و صنعتی دوست ایران، بصورت کامل پا بر این عرصه گذاشته و کشور را بسوی خودکفایی صنعتی و نوار نقاله تولید انبوه هدایت کنند، کلیدواژهای که ایران و ایرانی را با “بستن کمر بندهای سفت” در یک مسیر صحیح پیشرفت اقتصادی و فرهنگی قرار داده و بیش از گذشته، پر افتخار، ماندگار و بی نیاز خواهد کرد.
از : هرمز عابدی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.