«چرا آمریکا تسلیحات را به صورت مستقیم به کردستان نمی‌فرستد»

کرد‌ها به مقدار کافی تسلیحات و اسلحه ندارند

ایالات متحده‌ی آمریکا نه تنها اسلحه به کردستان عراق نفرستاده بلکه فشار جدی بر بغداد وارد نمی‌کند تا آن‌ها با کمک ایالات متحده و سایر کشورهای ائتلاف، پیشمرگان را برای مبارزه با داعش مسلح سازد.
آمریکا کنترل اوضاع در عراق را در سال ۲۰۱۱ از دست داد. آن‌ها نتوانستند با نخست وزیر نوری المالکی در خصوص مصونیت قضایی برای سربازان خود توافق کنند و مجبور شدند ارتش خود را از عراق خارج سازند. پس از برکناری نوری المالکی در اوت سال ۲۰۱۴ به نظر رسید که آمریکا می‌تواند به عراق بازگردد. درماه دسامبر، نماینده عبادی حتی ضمانت مصونیت سربازان امریکایی را تضمین نمود. اما با آغاز حملات در تکریت توسط بخشی از نیروهای شیعه و با حمایت مشاوران ایرانی در ماه مارس سال ۲۰۱۵ شرایط به شدت تغییر کرد: نفوذ در عملیات‌های جنگی با داعش نهایتا به ایران رسید.

اگر آمریکا یک بار دیگر در عراق شکست بخورد، کرد‌ها مجبور می‌شوند که تنها به خود تکیه کرده و بروی خود حساب باز کنند. اکنون آن‌ها نیروهای دفاعی خود را در مرز‌ها آماده می‌سازند اما از آمریکا تعداد کمی اسلحه، خمپاره انداز و نارنجک‌های ضد تانک و تانک‌ها و نفربرهای زرهی دریافت کرده‌اند. پیشمرگان کرد مقدار کافی اسلحه برای اجرای عملیات‌های جنگی حتی علیه داعش ندارند. آن‌ها دستگاه‌های دید در شب، ماشین‌های زرهی، تسلیحات سنگین، تیربار‌ها و جلیقه‌های ضد گلوله ندارند. تحلیل گران سیاسی اغلب با این پرسش روبرو می‌شوند که چرا آمریکا تسلیحات را به اربیلی که روحیه‌ی طرفدار آمریکایی دارد نمی‌فرستد؟
شامیل زاگیتویچ سلطانوف، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک «روسیه — جهان اسلام»، عضو دائم کلوپ ایزبورسک معتقد است که آمریکایی‌ها از ارسال مستقیم تسلیحات به کردستان به خاطر عکس العمل منفی متحدین منطقه‌ای خود امتناع می‌کنند:
اولا آمریکایی‌ها از آغاز سالهای ۲۰۰۶- ۲۰۰۷ مکررا می‌گویند که آن‌ها طرفدار عراق متحدند، برای آنکه همه‌ی متحدین آن‌ها کلا مخالف شکاف و تقسیم عراقند. در این ارتباط کمک مستقیم تسلیحاتی به مسعود برزانی بدین معناست که آن‌ها به دنبال نفاق و دشمنی‌اند. این، نقض قول و قرار‌هایشان است. این، نقض حقوق بین الملل است. و مورد کلیدی دوم این است که آنرا نه ترک‌ها، نه ایرانی‌ها و نه سعودی‌ها و نه هیچ کس دیگر نمی‌فهمد. در خاور میانه اکنون ارتباط با دولت اوباما ارتباطی ویژه و خاص است.

تحلیل گر سیاسی وادیم ماکارنکو، کار‌شناس مسائل خاور میانه و کرد‌ها اینطور نظر می‌دهد:
آمریکا حتی انفعال خود را با تشریفات حقوقی اصلاح می‌کند. حتی اکنون آن‌ها می‌توانستند از وابستگی دولت عراق به حمایت‌های مادی و هوایی از جانب ائتلاف برای ارسال بخشی از کمک‌های نظامی به نفع پیشمرگان استفاده کنند. اما آمریکا این کار را نمی‌کند برای آنکه سعی دارد حق حاکمیت و تمامیت ارضی عراق را حتی با تضعیف اربیل حفظ نماید.

دلیلش این است که آمریکا نمی‌خواهد با دولت عراق بحث و جدل کند، برای آنکه در محدوده‌ی این کشور با داعش و بر اساس توافق چهارچوبی استراتژیکی (از ۱۷. ۱۱. ۲۰۰۸) می‌جنگد. در نتیجه نه عراق به واشنگتن و نه آمریکا به بغداد وابسته است، بغدادی که مخالف ارسال مستقیم اسلحه به اربیل است. علاوه بر این دولت عراق در جنگ علیه داعش به کمک ایران تکیه می‌کند بنابراین واشنگتن ترجیح می‌دهد که ارتباط را با بغداد به خاطر کرد‌ها خراب نکند.
بدون شک اعمال علیه داعش ممکن است بر پایه تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد باشد. اما در اینجا آمریکا آمادگی برای همکاری با روسیه ندارد. در نتیجه رئیس جمهور اوباما ترجیح می‌دهد که مبارزه با داعش را بر پایه‌ی توافق مربوط به امنیت در عراق تنظیم کند و این اعمال آن‌ها مملو از خیانت به کردهاست.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)