چند کوتاه سروده از خالد بایزیدی (دلیر)

ازشوق ژاله ی
گل سرخ بود
منصورعلاج
بوسه ی«انالحق»
برچوبه ی دار زد
…………………………….
……………………………
دانه به لانه
می رفت
بردوش مورچگان
از رمستانی سخت
……………………………….
………………………………
درعصرنمک پاشان
نمک برزخم
می زنم
تا التیام یابند
قار قارکلاغان
…………………………….
…………………………….
سپیده دم
تنهایی خدا را
به مسجد
جار«قل هوالله احدالله»می زنم
……………………………………
……………………………………
خانه تکانی می کنند
ستارگان
امشب
مادری مهمان است
………………………………….
……………………………………
کوهی غمگین
کوچ پرندگان را
پشت نگاهش
انداخت
…………………………………
……………………………….
دمخوری های اطرافم
آدمک برفی اند
همین که آفتاب بزند
آب می شوند
………………………………
………………………………
تارهای سپیدم
زمستان هایی ست
که برسرم باریده
……………………………….
………………………………..
هی بافتیم
وهی بافتیم
این پیراهن به تن زندگی
اندازه نبود
………………………………….
………………………………………
دردلتنگی های مادر
اشک
گلهای پیراهن اش را
آب می داد
……………………………….
………………………………
اگرخورشید
نتابد
آفتابگردان
گواهی بر نورنمی دهد
……………………………….
………………………………
عقربه ها بایستید
این عمر مرا
به کجا
چنین شتابان می برد
……………………………..
……………………………..
هنوز عاشق
آن کفش کودکی ام
که دلم نمی آمد
تازگی اش را
بپوشم
شب تا سپیده دم
زیربالشم می خواباندم
………………………………..
…………………………………..
خواب کودکی گرسنه
در کارتن
صبح گلی خشکیده
نخستین صدای سپیده است
نفرین خروس دهکده ی جهان
……
تقدیم به کودکان کارتن خواب
………………………………..
………………………………

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)