In a time of universal deceit telling the truth is a revolutionary act.
George Orwell
گرچه به قول «جورج اورول» به هنگام فریب عالمگیر، گفتن حقیقت کُنشی انقلابی است، اما اشاره به عملکرد سازمان سیا (در رابطه با شکنجه اضدادش) وقتی بیهوده نیست که پیشتر و بیشتر، با استبداد زیر پرده دین مرزبندی داشته باشیم، ستم حاکم بر میهنمان را برنتابیم و از بیان کلمه حق نهراسیم حتی اگر تک و تنها بمانیم. تنها در اینصورت است که پرداختن به مدعیان صاحب اختیاری جهان، و زیر سئوال بردن عملکرد بازجویان «سی آی ا»، به مرتجعین غالب و مغلوب مشروعیت نمیدهد.
بگذریم که بر خلاف مغلطه هرزه نویسان، لازمهی بودن چیزی، نبودن چیز دیگری نیست و «اثبات شیئ نفی ما عَدا نمیکند.»
…
مجلس سنای ایالات متحده، آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) را به دروغ گویی (حتی به کنگره و کاخ سفید)، به بازداشتهای مخفیانه و به اِعمال شکنجههای هولناک متهم نموده و حدود ۵۰۰ برگ از یک گزارش ۶۳۰۰ صفحهای را منتشر کردهاست. (پانویس را ببینید)
…
دلیل اصلی انتشار گزارش مزبور انتقال کنترل سنای آمریکا به جمهوری خواهان است.
جمهوریخواهان که در مجلس نمایندگان اکثریت را در اختیار داشتند، با انتخابات میاندورهای (۴ نوامبر ۲۰۱۴)، بر سنا هم مسلط شدند. پیش از آن دموکراتها دستکم در سنا برتری کیفی داشتند.
شماری از دمکراتها (مارک یودال، دایَن فاینستاین و ران وایدن و…) نگران بودند طرف مقابل دبّه درآورد و اصل گزارشی را که ۵ سال روی آن کار شده منکر شود و خلاصه در اختیار عموم قرار نگیرد اما…
نفس انتشار چنین متنی، یک واقعه قابل تأمل است و این را کسانی بیشتر میفهمند که «امپریالیسم» یا «شیطان بزرگ» از زبانشان نمیافتاد.
…
پس از واقعه ۱۱ سپتامبر که تجاوز ایالات متحده به افغانستان و عراق، و آنهمه فجایع در زندانهایی جون ابو غریب و بگرام و گوانتانامو و…را در پی داشت، این گزارش تاحدودی اعتبار از دست رفته سیستم قضایی سیاسی آمریکا را برگردانده است. اگرچه آنچه اهمیت دارد نتایج و عواقب قضایی آن است که تا این لحظه خبری از آن نیست.
…
انتشار گزارش سنا، دست شکنجه گران در داخل سیستم را تا حدودی رو میکند و نشان میدهد آمریکا تنها در امثال آرمیتاژ و روپرت مُرداخ و سرمایه سالاران لاکهید مارتین و نورتروپ گرومن… خلاصه نمیشود. کسانی هم در آن کشور هستند که نه تنها با جنگ افروزانی چون «جان بولتون» میانه ندارند، تازه شیوههای ظالمانه سی آی ای، در برخورد با زندانیان را هم افشا کرده، از آن بعنوان «لکه ننگ در تاریخ آمریکا و ارزش هایش» نام میبرند.
بعلاوه اصحاب مطبوعات میتوانند آبرو برای شکنجه گران نگذارند و فریب این بازی را نخورند که حالا وقتش نیست…حالا وقتش نیست و دشمن سوءاستفاده میکند و…
میتوانند اصحاب قدرت را به چالش بگیرند و حتی پیگیر این مسئله باشند که چرا اینجا و آنجای گزارش منتشر شده توسط سنا، سیاه شده و ناخواناست؟ و چرا این پزشک و آن روانشناس (که یکی دو تا هم نبودند) میبایست به جای اعتراض به رفتار غیر انسانی بازجویان، به آنان «مشاوره» بدهند؟ اینکه القاعده، واپسگرا و ضد مدرنیته است ابدا نقض آشکار حقوق بشر و توسل به شیوه های جاهلی را توجیه نمیکند.
…
گزارش سنا اگرچه یک ذرّه از دریاست و بخش ناچیزی از اسناد را در بردارد، با اینکه به گفته خانم دایَن فاینستاین حدود ۱۰۰ فیلم بازجویی را سیا از بین برده بود و…، اما انتشار همین مختصر هم، سر و صدای مقامات امنیتی و نیز امثال بوش و دیک چینی را درآوردهاست.
در گزارش مزبور به برخوردهای غیر قانونی با زندانیان، از جمله:
– بیخوابی دادن فراتر از طاقت قربانی (زندانیان تا ۱۸۰ ساعت نمیخوابیدند و یا ایستاده بودند)
– تهدید به تجاوز جنسی با استفاده از «دسته جارو» و استفاده عملی از «تنقیه»
– تهدید تجاوز به مادر زندانی پیش چشم خودش
– غوطه ور کردن زندانی در حمام یخ
– تزریق آب بسیار زیاد بداخل رکتوم زندانیان (قسمت انتهایی روده بزرگ) روزها و هفتهها…
– قرار دادن زندانی روزهای متوالی در یک جعبه به اندازه و شکل تابوت و در جعبه ای به اندازه ۵۳ سانتی متر
(برای زندانیان دهه ۶۰ واحد مسکونی و قبر و قیامت و تابوت را تداعی میکند)
…
– رها کردن زندانی (لخت و عور، با دست و پای بسته) روی زمین (در سمِنت سرد) نه یک ساعت و دو ساعت… آنقدر تا بمیرد (مورد مشخصی در گزارش سنا اشاره شدهاست)
و بیش از همه، شکنجه با آب (خفه کردن مصنوعی) Waterboarding
واشنگتن پست با استناد به گزارش مزبور موارد زیادی را یکی یکی فهرست کردهاست اما بیش از این نمیخواهم روی آن متمرکز شوم… (پانویس را ببینید)
سر مخالف را زیر آب کردن، پیشتر در اروپا (در دادگاههای تفتیش عقاید ایتالیا و اسپانیا) رواج داشته و در فیلیپین و الجزایر و کامبوج و شیلی و آرژانتین بهکار رفته است.
در قرن هفدهم تاجران هلندی (به خاطر رقابت با همکاران انگلیسیشان)، از این شیوه ضدانسانی در هندوستان استفاده کردند و بریتانیا (در سال۱۹۳۰) و دولت اسرائیل (۱۹۷۰) با اعراب تست فرمودهاند !
…
جورج دبلیو بوش هم در خاطراتش – کتاب «لحظات تصمیم گیری» Decision Points – به تکنیکهای پیشرفته بازجویی Enhanced interrogation techniques و شکنجه با آب اشاره کرده و این شیوه را که در جنگ ویتنام هم بازجویان آمریکایی به کار میبردند، توجیه نموده و قضاوت در مورد عملکردش را به تاریخ سپردهاست.
That’s a decision point only history will reach.
…
اهمیت انتشار گزارش سنا در رسمی بودن آن است وگرنه استفاده سیا از شکنجه (یا ترغیب مهرههایش در این سو و آن سوی عالم به استفاده از آن) اصلاً خبر جدیدی نیست. انتشار عکسهایی از زندان ابو غریب و رفتار «مهربان» بازجویان آمریکایی از یادها نرفته است.
پانویس
نتایج و عواقب قضایی گزارش سنا
همانطور که پیشتر گفتم آنچه اهمیت دارد نتایج و عواقب قضایی گزارش سنا است که تا کنون خبری از آن نیست. شنیدهام که دادگاه جنایى بین المللى وظیفه دارد به اینگونه جنایات از طرف هر دولت و هر قدرتى که صورت بگیرد رسیدگى کند. این دادگاه که دائمی هم هست محل دادخواهى همه کسانی است که مورد ستم قدرت هاى جهانى یا کشورها با حکومت هاى خودشان قرارمى گیرند.
اما دولت ایالات متحده دادگاه مزبور را که به موجب پیمان بین المللى رم منعقد شده و حاصلش به قانون رم مشهور شده، نپذیرفتهاست (جمهوری اسلامی نیز نپذیرفتهاست)
پیمان بین المللى منع شکنجه و رفتارهاى تحقیرآمیز و ظالمانه» را هم نپذیرفتهاست. پیمانی که سی سال پیش (دهم دسامبر ۱۹۸۴)، مجمع عمومی سازمان ملل تصویب کردهاست.
تکنیک پیشرفته بازجویی
Enhanced interrogation techniques
نمونه هایی از شکنجه و بدرفتاری با زندانیان
Examples of torture and abuse of prisoners
The CIA had force fed some prisoners orally and/or anally in order to establish “total control over the detainee.”
At least one prisoner was “diagnosed with chronic hemorrhoids, an anal fissure and symptomatic rectal prolapse,” symptoms normally associated with a violent rape.
CIA officials Scott Miller and James Pavitt were told that rectal exams of at least two prisoners had been conducted with “excessive force.”
Threats to rape and murder were made against the children or family members of prisoners.
In November 2002 the CIA killed at least one prisoner during interrogation by hypothermia. No CIA employees were disciplined as a result of his death.
At least four prisoners with injuries to their legs (two with broken feet, one with a sprained ankle and one with an amputated leg) were forced to stand on their injuries.
Prisoners were told that they would be killed. (For example: one prisoner was told “We can never let the world know what I have done to you”, another was told that the only way he would be allowed to leave the prison would be in a coffin.)
One CIA interrogator who was subsequently sent home early threatened a prisoner with a gun and power drill and playedRussian Roulette with him.
At least two prisoners were victims of “mock executions.”
Several prisoners almost died and became completely unresponsive or nearly drowned during waterboarding.
Abu Zubaydah’s eye was so badly damaged during his time in prison that it was surgically removed.
Prisoners were kept awake for over one week (180 hours) causing at least five to experience “disturbing” hallucinations.
One prisoner was psychologically traumatized to the point of being “a broken man” but CIA operatives stopped short of “complete[ly] break[ing] [him].”
Prisoners were forced to use buckets for toilets. As punishment, the waste bucket could be removed from a prisoner’s cell.
A report by the Federal Bureau of Prisons found that “they [had] never been in a facility where individuals were sosensory deprived i.e., constant white noise, no talking, everyone in the dark, with the guards wearing a light on their head when they collected and escorted a detainee to an interrogation cell, detainees constantly being shackled to the wall or floor, and the starkness of each cell (concrete and bars). There is nothing like this in the Federal Bureau of Prisons… detainees were not being treated… humanely.”
Janat Gul was tortured for months based on false accusations made by an informant.
One prisoner was placed in a box the size of a coffin for over 11 days and was also placed for 29 hours in a box 21 inches (53 cm) wide, 2.5 feet (76 cm) deep and 2.5 feet (76 cm) high.
CIA interrogators used unauthorized techniques such as forcing a prisoner to stand with his hand over his head for 2 1/2 days, putting a pistol next to his head and bathing him with a stiff brush.
One detainee was subjected to “ice water baths” and 66 hours of standing sleep deprivation. He was later released as the CIA had mistaken his identity.
Torture of prisoners led to serious mental harm (eg. dementia,paranoia, insomnia, and attempts at self-harm [including suicide])
Of the 119 known detainees, at least 39 were subjected to the CIA enhanced interrogation techniques. In at least six cases, the CIA used torture on suspects before evaluating whether they would be willing to cooperate.
Misleading information provided by the CIA
The CIA’s directors (George Tenet, Porter Goss and Michael Hayden) lied to members of the U.S. Congress, the White House and the Director of National Intelligence about the program’s effectiveness and the number of prisoners that the CIA held.
The CIA deliberately planted false stories with members of the media and claimed that the stories had been leaked (although CIA officials never investigated the leaks because they had themselves planned to leak the false and misleading information)
The CIA had used waterboarding at locations where previously it claimed it had not (e.g. at the Salt Pit)
The CIA lied in official documents to government officials about the value of information extracted from prisoners subjected to torture (e.g. stating that information extracted from Khalid Sheikh Mohammed during torture had allowed for the capture of Riduan Isamuddin)
Despite contrary statements made by the CIA’s Director, Michael V. Hayden, the CIA did employ individuals who “had engaged in inappropriate detainee interrogations, had workplace anger management issues, and had reportedly admitted to sexual assault.”
The CIA provided false information to the Department of Justice’s Office of Legal Counsel about the methods of interrogation it was using against prisoners.
CIA Deputy Director Philip Mudd deliberately lied to Congress about the program and stated that “We either get out and sell, or we get hammered, which has implications beyond the media. [C]ongress reads it, cuts our authorities, mess up our budget.”
The report found that the CIA held at least 119 detainees during the course of the interrogation program, more than the 98 previously reported to Congress.
An email cited in the report and prepared by a subordinate indicates that CIA Director Michael Hayden instructed that out-of-date information be used in briefing Congress so that fewer than 100 detainees would be reported.
سایت همنشین بهار
http://www.hamneshinbahar.net
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.