رهانا قهرمان کوبانی

چهار شرط مهم برای برون رفت از موقعیت بسیار بغرنج و شکننده کوبانی …
رهانا قهرمان کوبانی نامیده می شود… می گویند او شخصا ۱۰۰ نفر از داعشی ها را بدرک واصل کرده است … یادداشتهای او در تویتر از سیزدهم اکتبر به بعد هزاران بار توسط کاربران به اشتراک گذاشته شده است… همچنین گفته می شود که رهانا بدست داعش کشته شده و سرش را از تنش جدا کرده اند…ه
مقاومت کردها بطور فزاینده ای به مقاومت زنان کرد ارتباط پیدا می کند… آگاهان امور تخمین می زنند که در میان مبارزان کرد سوریه تعداد کل زنان گریلا بین ۷۰۰۰ تا ۱۰.۰۰۰ نفر می باشد.ه
ی – پ – ج ارتش یا گریلاهای داوطلب زنان کرد است که درخط اول جبهه دوشادوش مردان کرد می جنگند.
ی – پ – ج به حزب مارکسیستی کارگران کردستان ترکیه وابسته است. پ ک ک در لیست سیاه اروپا و آمریکا قرار دارد و بیش از سی سال است که علیه دولت ترکیه مبارزه می کند. این مبارزه تابحال به قیمت از دست رفتن جان ۴۰.۰۰۰ نفر تمام شده است… تعداد اعضای ی – پ – ج کم است و ذخیره سلاح شان کمتر هست و مسلح به سلاح ابتدایی هستند در حالیکه نیروهای داعش با غارت منابع نظامی موصل و بدست آوردن سلاحهای مدرن و پیشرفته آمریکایی از موقعیت بهتری برخوردارند…. و
*****************************************
به نظر من ( احمد پوری ) نگران کننده ترین اخبار این است که آمریکا دائم می گوید مقاومت کوبانی جنبه سمبلیک دارد و برای ما اهمیت نظامی و استراتژیک ندارد! رهبران نظامی کوبانی هم مرتبا می گویند تابحال بما حتی یک فشنگ نداده اند!ه
مواضع دولت هلند را هم من بارها نوشته ام که می گویند ما به کوبانی اسلحه نمی دهیم زیرا می ترسیم بدست کردهای مارکسیست کارگران ترکیه یعنی پ ک ک بیفتد! و ما در بمباران هوایی شرکت نمی کنیم زیرا می ترسیم در شهر کوبانی مردم بیگناه بمیرند! شما درجه خلاقیت اینها را برای بهانه تراشی و کمک نکردن به نیروهای مقاومت واقعی در مقابل داعش ملاحظه می فرمایئد؟
مواضع دولت هلند اساسا به معنی مواضع آمریکا و سایر کشورهای راست اروپاست! به همین دلیل نگرانی من برای آینده کوبانی بیشتر می شود… به نظر من با توجه به این وضعیت که جبهه اعتلاف ضد داعش عملا به محترمانه ترین شیوه ممکن به جبهه اعتلاف ضد کوبانی تبدیل می شود… و بقول رهبران کوبانی تا حالا حتی یک فشنگ به آنها نداده اند، بزودی مقاومت در کوبانی با بن بست وحشتناکی روبرو خواهد شد… زیرا جبهه اعتلاف، علیرغم حرفهای زیبای فراوان ولی بدون پشتوانه عملی… مایل به قربانی کردن کوبانی هستند! ه
در چنین شرایطی همه امید ها به راه کارهای اساسی زیر وابسته می شود.ه
یک: در جه توانایی و تجربه و قدرت ابتکار و خلاقیت رهبران کوبانی در حفظ وحدت داخلی رزمندگان و جلب حمایت توده ها از رزمندگانشان، در سخت ترین شرایطی که امید به پیروزی زیاد نیست!ه
دو: میزان خلاقیت و نرمش پذیری رهبران کوبانی در مانورهای سیایسی و بده بستان سیاسی، طوریکه بدون قربانی کردن اصول خود توانایی جلب حمایت بعضی از کشورها و دریافت سلاحهای لازم را برای برون رفت از این موقعیت آچمز داشته باشند….ه
توده ها و رهبران کوبانی در میدان جنگ لیاقت خود را نشان داده اند ولی در میدان دیپلماسی در بدترین و ضعیف ترین شرایط وارد این میدان می شوند! و امتیاز گیری از حریف بینهایت مشکل است… یک اشتباه جدی در این زمینه می تواند تمام دستاورهای قبلی را بطور جدی زیر ضرب ببرد…ه
سه: دفاع از اهداف کوبانی در تمام کشورهای اروپایی و آمریکایی بعهده نیروهای منفرد و احزاب و سازمانهای مترقی است…. برخلاف کسانیکه معتقدند در خارج نمی توان کاری کرد … به نظر من اگر ما مسئولیت خود را در ارتقاء آگاهی سیاسی شهروندان غربی ومشروعیت زدایی از سیاستهای یک بام و دوهوای کشورهای اروپایی بدرستی به پیش ببریم می توانیم در تغییر سیاستهای آنها تاثیرگذار باشیم… مهمترین نمونه مثبت این نوع فعالیتها در دوران جنگ ویتنام بود… اگر ما توانایی به حرکت در آوردن توده ها و خوشنامترین شخصیت های اجتماعی و آکادمیک را داشته باشیم… شجاعت توده های معترض در خیابانها را به دقت علمی و تخصصی آکادمسین ها گره بزنیم… در آنصورت می توان کاری کرد کارستان … در این زمینه شاید لازم باشد مقالات مفصل نوشته شود…. در هر حال این امر به همان اندازه مورد قبلی درایت و خلاقیت می طلبد که بتوانیم وسیع ترین تعداد ممکن حمایت اجتماعی را از تمام اقشار و گروهها بدست آوریم… اگر مسابقه در چپ روی بچه گانه شروع شود، نه خودمان متحد خواهیم شد و نه کسی به ما خواهد پیوست… رادیکالیسم را باید در درک ریشه ای مسائل و موقعیت های بغرنج و پیدا کردن راه حلهای مناسب شرایط بغرنج و حرکت هدفمند بسوی پیروزی جستجو کرد، نه در دادن چند شعار سیاه و سفید به اصطلاح ساده و غیرقابل عملی شدن و عقیم کننده!ه
چهار: سیاست پ ک ک در ترکیه و بقیه کشورهای اروپایی هم بسیار تعیین کننده است. بویژه کنار گذاشتن سیاستهای تک روی و انحصار طلبانه در جلب توده ها بسیار مهم هستند… اولتیماتوم سه روزه کارایلان به پایان رسید ولی کردهای ترکیه کاری نکرده اند…این امر ابعاد بغرنجی و درجه مشکل بودن موقعیت را نشان می دهد… در هر حال قیام کردهای ترکیه در تمام شهرهای ترکیه و حمایت چپها و روشنفکران مترقی ترکیه و بقیه جهان از این حرکتها می تواند بسیار موثر باشد…
به امید موفقیت و سربلندی هر دو گروه … یعنی فعالین در کوبانی و در بقیه کشورهای جهان…

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)