تقاطع: ارژنگ داووی، زندانی سیاسی که بعد از تحمل یازده سال حبس در پرونده‌ای جدید به “اعدام” محکوم شده، میگوید که حتی یک بار نیز با قاضی رسیدگی‌کننده به این پرونده روبرو نشده و وکیلش کمتر از پنج دقیقه برای مطالعه این پرونده زمان داشته است.
این زندانی سیاسی روز سه‌شنبه (۷ مرداد-۲۹ جولای) در گفتگویی با “رادیو زمانه” که از داخل زندان محل تبعیدش در بندرعباس انجام گرفت، گفته که در پرونده‌ی جدیدش با اتهام «عضویت، هواداری و تلاش موثر در پیشبرد اهداف سازمان مجاهدین خلق» مواجه و بر اساس آن به عنوان «محارب» به «اعدام» محکوم شده است.
آقای داوودی با رد این اتهام با تاکید بر اینکه «حتی در ایام جوانی نیز مذهبی نبوده» افزوده است: «خط و ربط سیاسی من با سازمان مجاهدین که سازمانی مذهبی است از اساس منافات دارد و از هم جداست؛ به‌خصوص در بخش مبارزه مسلحانه.»
او انتشار مطالبش در رسانه‌های متعلق به “سازمان مجاهدین خلق” را خارج از اراده‌اش خوانده و در عین حال با رد اطلاق «منافقین» به این سازمان در بازجویی‌هایش گفته: «من از هیچ گروه اپوزیسیونی، چه چپ باشد یا چه راست انتقاد نخواهم کرد و اگر قرار باشد عنوان منافقین را به گروهی بدهم بدون شک به حاکمان امروز ایران خواهم داد و در رأس آنها به علی خامنه‌ای.»
وی با “سیاسی” توصیف کردن حکمش خاطرنشان کرده که «پرونده چند صد صفحه‌ای» او را تنها «در حد پنج دقیقه» در اختیار وکیلش قرار داده‌اند: «برای چنین حکم بسیار سنگینی که در تمام دنیا سنگین‌ترین حکم شناخته می‌شود، قاضی حتی یک بار مرا ندیده و این از عجایب است.»
ارژنگ داوودی در سال ۱۳۸۲به خاطر “تشکیل گروه جنبش آزادی ایرانیان”، “تالیف و انتشار مانیفست تغییر حکومت” و هم‌کاری در تهیه فیلم مستند “ایران ممنوع” به ده سال حبس محکوم شد و در حالی که حکمش سال گذشته پایان یافته، هم‌چنان در زندان به سر می‌برد.
او با یادآوری صدور قرار وثیقه پنجاه میلیون تومانی برای خود از سوی “قاضی مهدی‌پور” در سال ۱۳۸۲میگوید: «وقتی خواستم که بیایند و برایم وثیقه را بگذارند، قاضی مانع شد و گفت شما چند روزی مهمان ما هستید و این چند روز یازده سال طول کشید.»
این زندانی سیاسی شصت ساله با اشاره به اینکه در این مدت به طور متوسط “هر دو ماه یک‌بار” به سلول انفرادی منتقل شده است، ادامه داده: «حدود شش سال این مدت را در انفرادی گذارنده‌ام که طبق نظرات خود آقای خامنه‌ای، که هر یک روز انفرادی معادل ده روز بند عمومی است، معادل شصت سال از عمرم را در انفرادی گذرانده‌ام.»
وی با بیان اینکه هم‌اینک در بند یک زندان بندرعباس در میان “قاچاقچیان” و “اشرار” قرار دارد، وضعیت این زندان را یک “تبعیدگاه مخوف” که «حتی نمی‌شود اسمش را زندان گذاشت»، توصیف کرده و افزوده است: «بهداشت زندان زیر صفر است… در هواخوری‌ها بوی تعفن و فاضلاب طوری است که اصلاً نمی‌شود دقیقه‌ای ایستاد. سرویس‌های بهداشتی آن‌چنان آلوده است که امکان استفاده از آن وجود ندارد… این‌ها حتی اکسیژن هوا را هم از زندانیان دریغ می‌کنند.»
آقای داوودی در پایان گفته است: «بنده نه مستأصل شدم و نه خسته. من این حکومت را از اساس غیر قانونی و نامشروع می‌دانم و رهبری را قبول ندارم و به عنوان یک فرد آگاه و فعال سیاسی که از سال ۱۳۵۰ در جریان سیر تحولات سیاسی کشورم بوده‌ام راه خودم را می‌روم و حاضر نیستم هیچ درخواستی از کسی داشته باشم و به زعم بنده آقای خامنه‌ای باید نامه عذرخواهی برای من بنویسد که البته ممکن است قبول بکنم یا نکنم از ایشان.»
گفتنی است “سازمان عفو بین الملل” روز سوم مردادماه با صدور بیانیه‌ای خواستار لغو حکم اعدام صادرشده برای ارژنگ داوودی شد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.