جن و پری و زندگی ما

آیا به جن می توان اعتقد داشت ؟ به پری دریائی و آل چطور ؟ آیا می توان قبول کرد که در زمین لوبیای سحر آمیز بکاریم و پس از چندی درختی تنومند به وجود بیاید و ما را به بالای ابرها ببرد ؟ قطعا پاسخ سئوالات بالا برای افرادی که تعصب دینی نداشته باشند منفی است اما برخی از همین افراد انتظار فرازمینی از حکومت دینی ایران دارند و امیدوارند با روی کار آمدن دولت جدید و توافق هسته ای و آزاد شدن دلارهای بلوکه شده وضعیت ایران به گلستان تبدیل گردد . در صورتی که همگان این موضوع را قبول دارند که برای درست شدن هر وضعیتی به جز منابع مالی نیاز به استفاده از منابع انسانی کارآمد ، خرد و دانش جمعی در زمینه های مختلف دارد و در کوتاه سخن هرکس سر جای خودش باشد . در طی این حدود یکسالی که از آمدن دولت جدید میگذرد کدام تغییر عمده در مدیریت کلان و یا حتی خرد جامعه به وجود آمده است ؟ آیا از افراد توانمند ، دارای دانش کافی و بدون داشتن نگاه سیاسی در امور استفاده شده است ؟ چند وزیر کارآمد و مسئول جدید به بدنه دولت تزریق شده است ؟ همان مردان گذشته با همان تفکرات و همان ابزارها و دیدگاههای جناحی و همان تدبیر و البته امید به بهبود وضعیت بدون داشتن یک برنامه جامع و مدون و از همه مهمتر قابل اجرا ، بر مسند وزارت تکیه زده اند . کدام یک از موارد گذشته که آزادی های فردی و جمعی جامعه را محدود میکرد اکنون برداشته شده است ؟ گشت ارشاد ، پارازیت روی ماهواره ، زندانی کردن افراد به جرم ابراز عقیده ، حبس وکلا ، بستن روزنامه و عدم انتشار کتابهای منتقد ، راه ندادن خانمها به ورزشگاهها ، گران شدن تدریجی حاملهای انرزی و مواد غذائی و خودرو و مسکن ، دست بردن در آمارها ، دادن رانت به افراد خاص ، تنها چند مورد از مواردی است که قبلا هم انجام میشد و کماکان نیز ادامه دارد و گاهی نیز شدیدتر و بیشتر از گذشته بوده مانند افزایش اعدام ها . با کمال تاسف در هیچ زمینه ای از افراد مطلع و آگاه در امور استفاده نشده است حتی در اموری مانند ورزش یا در امور شهری که نیاز به داشتن تخصص و دور بودن از جناح بندی می باشد . شهرها هر روز آلوده تر از قبل میشوند این آلودگی فقط مختص هوا نیست . با نگاهی به شهرها از آلودگی خیابانها و کوچه ها به واسطه وجود سطلهای آشغالی که بوی تعفن آنها از چند متری قابل شنیدن است گرفته تا آلودگی صوتی به واسطه عدم تحمل افراد با گذاشتن دست خود روی بوق اتومبیل حتی در ساعت ۳ بامداد و یا کامیونهای حمل بار تا آلودگی محیط به واسطه ارسال امواج مخرب پارازیت ، همه جا با زندگی ایرانیان عجین گشته است . هر روز نیز با خراب کردن خانه ای دو یا سه طبقه و ساخت مجتمعی هفت طبقه به این ناهنجاری و کلاف پیچ در پیچ افزوده میشود و مردم مستاصل تر و عصبانی تر از گذشته به جای تفکر و تعمق برای برون رفت از این معضلات ، تنها با دعوا کردن با یکدیگر و شکایت از همدیگر و یا تن دادن به این معضلات روزمرگی را تجربه میکنند . اما راه برون آمدن از این وضعیت چیست ؟ تنها یک راه وجود دارد و آن نیز در حالت فعلی امکان تحقق آن وجود ندارد و آن تبدیل حکومت دینی به غیر دینی و استفاده از تمامی توان جامعه به ویژه افراد متخصص در امور که حتی از نظر کشورهای غربی نیز به نظر می آید قابل پذیرش نیست . با پایه گذاری فرهنگ ایرانی در همه زمینه ها از آموزش و پرورش گرفته تا صنعت باید یک عزمی جدی در برون رفت از این گرداب و منجلاب وجود داشته باشد که متاسفانه مردم از پائین آنرا نمی خواهند و حکومت از بالا نیز به آن تن در نمیدهد .

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)