آرش بارانپور
شاعر عشق و حماسه
ولی‌احمد(آرش) بارانپور متولد ۱۳۲۹، در حصار ایذه شاعر خوزستانی بود.
بارانپور از سالهاى نخست انقلاب ایران، همکارى خود را با مطبوعات آغاز کرد. این همکارى تا آخرین لحظات زندگى ادامه داشت. اکثر اشعار او در قالب آزاد بوده است. وى هیچگاه اقدام به چاپ مجموعهاى از اشعار خود نکرد. در سالهاى دفاع مقدس، شاعر عشق و حماسه بود. پیش از انقلاب، کارمند شرکت نفت در مسجد سلیمان بود و از کسانى بود که در اعتصابات شرکت نفت شرکت جست و دستگیر و به زندان کارون اهواز برده شد و یکى دو ماه بعد با پیروزى انقلاب آزاد شد. آرش فقط مدت دو ماه و نیم در شرکت نفت مشغول به کار بود. پس از آن، مغازهاى براى تعمیر رادیو و تلویزون باز کرد و شروع به کار کرد. اما مدتى بعد هم این شغل را رها کرد و به دنبال کتاب فروشى (بساط خیابانى) رفت و سپس چهار ماه پیش از فوت دوباره به شرکت نفت بازگشت.
بارانپور سرانجام در روز چهارشنبه چهارم آذر ۱۳۷۱ هنگام مراجعه برای شرکت در کنگرهى شعر بسیج در بوشهر در جاده اهواز بر اثر تصادف درگذشت.
بعد از مرگش، در سال ۱۳۷۶، مجموعه ای از اشعار او با عنوان «بعد از باران» به کوشش «عبدالرحیم سعیدی‌راد» چاپ و منتشر شد.
– نمونه شعر:
با نگاهی به این جان
نه توان گریز از خویش دارم و
نه در حرمت یک خواب
به دیدارت دل خوش
چه پر دغدغه می‌گذرد
پایکوبانی این لحظه‌ها
پریش دل است
با سینه‌ای که سپرده دارم
با آزمون سر سپردگی
رها در این قول
هنوز منم
که بجان خریده‌ام
سرود فرشتگان را
از لبان تو
نه اهل تملق و
نه مدح سرای بزرگیت
تنها ره نشانم تو بودی و
پا بپایم برده‌ای
همین‌ست که بی‌حضورت از دست رفته‌ام.
جمع‌آوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.