پیام نوروزی علی نجاتی فعال کارگری

بار دیگر همچون سالهای گذشته با سپری شدن ماه های زمستان به استقبال بهاری جدید می رویم و به تماشای شکفته شدن گلهای رنگارنگ بهاری که رنگ و بوی تازه به طبیعت می دهد و آن را مزین می سازد می نشینیم.

اما با آمدن بهار و سرسبزی طبیعت چرا کارگران این توده زحمت کش می بایستی بیشتر نگران آینده خود و خانواده اشان باشند؟ این چه زندگی است که برای کارگران ساخته اند که همیشه می بایستی در باتلاق تورم و گرانی افسار گسیخته و کمرشکن دست و پا بزنند و در انتظار مرگ تدریجی بنشینند؟ آیا این ستم که بر ما روا داشته می شود خودمان سهمی دراین استثمار نداریم که با چشمانی باز به آن می نگریم و همچنان سکوت کرده ایم و در انتظار امداد از غیب نشسته ایم؟

همه ما به خوبی می دانیم تورم که در سال ۹۲، ۳۳ و یا ۳۵ درصد از زبان مسئولان اعلام می شد خیلی بیشتر از این رقم بوده است. علیرغم این همه گرانی دولت دستمزد سال ۹۳را ۲۵ درصد نسبت به حداقل مزد یک کارگردر سال ۹۲ افزایش داده است که بر اساس آمار ده درصد کمتر از تورم اعلامی سال ۹۲ می‌ باشد. این اضافه دستمزد در حالی اعلام می شود که آقای روحانی ازاجرایی شدن فاز دوم هدفمندی یارانه ها و افزایش قیمت حامل های انرژی سخن می گوید که این خود پیامی است به هرچه کم رنگتر شدن سفره ی خالی ما کارگران.

بنا بر این چنین رویکردی که از دولت تدبیر و امید می بینم جای هیچ گونه امیدی نیست. من به عنوان یک کارگر افزایش ۲۵ درصدی دستمزد، که دهن کجی به توده زحمت کش و ستم دیده است را محکوم کرده و خواهان افزایش دستمزد بر اساس هزینه‌ های یک زندگی انسانی می باشم و از تمامی کارگران وهمچنین فعالین کارگری تقاضا دارم که با اتحاد و همدلی نسبت به این افزایش دست مزد اعتراض خود را اعلام دارند.

علی نجاتی عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

۲۷/۱۲/۱۳۹۲ خورشیدی

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)