مهاتما گاندی بمثابه ی یکی از مطرح ترین شخصیتهای قرن بیستم شناخته شده است، اینشتین درمورد وی چنین میگوید:
«نسل هایی خواهند آمد که بسختی باور خواهند کرد کسی چون او، در قالبی از گوشت و پوست و خون ، زنده بر روی همین کرهی خاکی گام نهادهاست.»
بخشی از میراث وی، دو نوادهاش هستند که هم اینک برای صلح جهانی فعالیت میکنند.
آنچه درپی می آید مصاحبه ای است با دکتر راج موهان گاندی یکی از دو نوادهی وی، که در ۱۴ اوت ۱۹۹۸ انجام گرفته است. با توجه به اهمیت مطالب مطرح برای کنشگران اجتماعی، این گفت وگو خواندنی، قابل تامل وبحث انگیز است:
چگونه میتوان درطی ۵۰ سال بعدی به صلح جهانی دستیابیم؟
س: چه پیامی برای کودکان جهان دارید تا به آنها در جهت برقراری صلح جهانی در آینده یاری کند؟
گ: قبل از هر چیز می باید به سخن شان گوش فرا داد. اینکه چه تجربه ای از جهان دارند؟ از چه چیزهایی نگرانند؟ چه توصیه ای بما دارند؟
آنان از دنیایشان بسیار بیشتر از من و امثال من می دانند.
پس ازین پرسش هاست که من نیز، از تجربه هایم با آنان سخن خواهم گفت و از دلبستگی های مشترکمان با آنان سخن خواهم گفت. اگر قصد کارکردن با کودکان را داریم بنظر می آید که می باید سخن شان را بشنویم.
س: نظرتان در مورد ریشه های تعارضات میان گروهی چیست؟
گ:۱- قرائت گزینشی تاریخ.
۲- شهوت ِ «بازی با احساسات عصبی، خشن و صدمه زننده ی دیگران».*
۳- کمک رهبران هر یک ازجوامع به خود ما، برای شانه خالی کردن و فرار ما و خودشان از مسئولیت حل مشکلات اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و بهداشتی، از طریق تحریک واکنش های عاطفی و آشوبگرانهی ما بر ضد دیگران، اما در واقع به ضرر خودمان! و در پی آن براه افتادن و براه انداختن انواع خصومت در سطح خانه، محله، شهر، کشور و ملت ها و اقوام و ادیان.**
۴- بیگانگان را علت العلل مشکلات معرفی کردن، متهم کردن دیگران.
س: پادزهر این درد ها چیست؟ این ها را چگونه می توان درمان کرد؟
گ: بشریت باید بفهمد که غیر خودی و بیگانه ای وجود ندارد، لازم است بدانیم که «دشمن» مثل «خود» ماست، لازم است دشمن را در» خود»هامان ببینیم، «دشمنان»مان بیش از «تفاوت» با ما، به خود ما بیشتر «شباهت» دارند.
در عمل باید ۴ نکته را خوب درک کنیم:
۱- «دشمن» همان «من» است.
۲- نفرت بیش از لطمه به «دیگری» به خود ما آسیب می زند.
۳- «بخشش» امکان پذیر است. ما می توانیم از بیماری نفرت و انتقام شفا یابیم.
۴- بزهکاران می توانند توبه کنند و بخشوده شوند.
مقصر دانستن دیگران، نفرت و جنگ کمکی به حال ما نمی کنند. این راه حل ها قرنها آزمایش شده اند، امّا بشـر را به جایی نرسانده اند.
س: چگونه می توان بشریت را به این نکات متقاعد کرد؟ انسانها را چگونه می توان در این جهت حرکت داد؟
گ: میباید هر چه که از دستمان برمیآید انجامدهیم. رادیو، تلویزیون، والدین، برنامههای درسی مدارس ، رهبران فرهمند، نیایش و دعا، و… همه و همه، میتوانند در این راستا مؤثر باشند. ما میباید از نقش فردی خودمان در هر یک ازین زمینهها آگاه شویم. خود من شخصاً به اهمیت «دعا» بسیار باور دارم.
س: اگر قرار بود از رهبران جهان سئوالاتی در مورد چگونگی دست یابی به صلح بپرسید ، چه میپرسیدید؟
گ: می پرسیدم:
– سختترین تجربهی زندگیتان چه بوده است؟
– امیدبخشترین تجربهی زندگیتان چه بودهاست ؟
– چه گام عمدهای را در زندگیات، میخواهی متفاوت برداری؟
– اگر۶۰ ثانیه، فقط ۶۰ ثانیه، وقت داشتید که با کل بشریت سخن بگویید، به آنان چه میگفتید؟
آقای گاندی، از شما متشکرم،بخاطر وقتی که به ما دادید تا در مورد تحقق و برقراری صلح جهانی گفتگو کنیم.
و شما: خواننده ی گرامی، اگر فقط ۶۰ ثانیه وقت، برای سخن گفتن با کل بشریت داشتید، به آنان چه میگفتید؟
ما را از نظرتان بی خبر نسازید.
منبع: http://www.awesomelibrary.org/gandhi.html
ترجمه: غلامعلی کشانی، ۱۳۸۰
برگرفته از وبلاگ عدم خشونت در این آدرس: http://adamekhoshoonat.wordpress.com
* بزبان خودمانی، انگولک کردن شخصیت و روحیه ی کسانی که بر آنان احساس برتری داریم یا در حال «کل کل کردن» با آنان هستیم.(مترجم)
** تولید و ساخت شبه مسئله بجای حل مسائل واقعی (مترجم)
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.