بیانیه شماره ۹
ملت بزرگ ایران
اینک که هم‌زمان با وضعیت فوق‌اضطراری و بن‌بست دوسرۀ «تسلیم یا جنگ» که ممکن است به «فروپاشی» کشور منجر گردد، به همت نانوایان و کامیون‌داران و رانندگان و وانت‌داران و لنج‌داران و کشاورزان و بازنشستگان و کفاشان و دیگر اصناف، اعتصابات با صلابت آغاز گردیده و «حلقۀ مفقوده» مبارزات ملی به دست شما پیدا شده و از اولین روزهای آغازین چنان گستره‌ای یافت که توجه ناظران بین‌المللی را به خود جلب نمود، به‌گونه‌ای که حتی پیتر مندلسون، سفیر بریتانیا در ایالات متحده آمریکا، از «ضعیف‌ترین و شکننده‌ترین» موقعیت جمهوری اسلامی پرده برداشت.
و ما می‌دانیم استیصال حکومت و دولت به قدری است که حتی قادر به اجرای قانون معروف به عفاف و حجاب که از تصویب نهایی گذشته هم نمی‌باشد، نیستند. و رهبر منعزلی که رجزخوانی می‌کرد، با تسلیم در برابر ترامپ و نتانیاهو، مهر بی‌عقلی و بی‌هوشی و بی‌غیرتی و بی‌شرافتی به پیشانی خود زد. و شورای عالی امنیت ملی ایران هرگونه موضع‌گیری خارج از وزارت خارجه در مورد مذاکرات (تو بخوان خیانت‌ها) را ممنوع کرد تا نگرانی وزیر امور خارجه و رهبر منعزل از «رسانه‌ای» شدن «خیانت‌ها» رفع شود.
و هم‌زمان رسانه‌های بین‌المللی در «سانسوری مرگ‌بار» از درز اندک خبر خودداری می‌کنند و فقط آقای ترامپ ذوق‌زده نمی‌تواند از خیانت‌هایی که علیه ملتمان در حال تحقق است خوشحالی خود را پنهان کند و از روند قضیه اظهار «رضایت» می‌نماید. و ملت ما اگر نه به بصیرت سیاسی، دست‌کم به صفای دل، آیندۀ ایران احاطه‌شده توسط قدرت‌های هسته‌ای در فقدان «قدرت بازدارندگی» را تصور نماید که برای «امنیت» خود باید در برابر نتانیاهو و ترامپ زانو بزند و از ننگ آن آرزوی مرگ کند که:
اگر سر به‌سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم.
شورای انقلاب ملی ایران نکاتی را به استحضار می‌رساند:
۱. وانذرهم یوم‌الحسرت اذ قضی الامر و هم فی غفله…
آن‌ها را بترسان از حسرت روزی که واقعه رخ داده و آن‌ها در غفلت و بی‌خبری مانده باشند!
اگر در قادسیه کمر همت بسته بودیم، ۹۰۰ سال زیر سلطه تازیان نمی‌رفتیم و هنوز هم اسیر بازماندگان آن‌ها نمی‌بودیم. و بیابان‌گردها حاملان فرهنگ و تمدن جهان را «موالی» نمی‌خواندند. و اگر فقط چند ساعت در ۲۸ مرداد از «دولت ملی» و دکتر مصدق حمایت کرده بودیم و کودتای «انگلیسی-آمریکایی» را درهم شکسته بودیم، ۷۲ سال استبداد را تحمل نمی‌کردیم و تازه گرفتار تسلیم ترامپ و نتانیاهو یا منتظر جنگی نابرابر باشیم.
سرچشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گرفتن به پیل
۲. مطمئناً ملت ما از ملت ویتنام که ابرقدرت آمریکا را شکست داد، و از ملت افغانستان که دو ابرقدرت شوروی و ایالات متحده را شکست داد، از میهن خود شجاعانه‌تر دفاع خواهد کرد. اما این مسأله به «همبستگی ملی» و «تشخیص به‌موقع مسئولیت ملی» و ایفای «به‌هنگام مسئولیت ملی» بستگی دارد. مبادا فرصت‌های طلایی را از دست دهیم و از شناخت این مسئولیت عاجز و از ایفای به‌هنگام آن غافل شویم.
۳. اعتصابات باید به‌سرعت از خلیج همیشه فارس تا ورای دریای خزر را درنوردد و همراه نافرمانی مدنی و قطع کامل شریان‌های مالی و اقتصادی، حکومت و دولت را زمین‌گیر نماید تا موازنۀ قدرت به نفع ملت تغییر یافته و حکومت مجبور به انتقال مسالمت‌آمیز قدرت به ملت شود. برای این منظور، مشارکت همه اصناف و اقشار مردم در اعتصابات ضرورتی اجتناب‌ناپذیر می‌باشد.
۴. پرداخت هرگونه وجهی به دولت اعم از بهای مصرف آب، برق، گاز، تلفن، عوارض، مالیات و هرگونه معامله با دستگاه‌های حکومتی و دولتی ممنوع می‌باشد.
۵. اعتصاب در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد، مس و هر صنعت درآمدزا برای حکومت از اولویت برخوردار است که به همت کارکنان این صنایع آغاز شده و گسترش خواهد یافت.
۶. کمیته‌های خودجوش مردمی که اعتصابات را سامان می‌دهند و با کمک مردم مایحتاج اعتصابیون را در حد امکان تأمین خواهند کرد، باید با هوشیاری عوامل نفوذی حکومت را شناسایی کرده و از نقش مخرب آن‌ها در روند مبارزه پیشگیری نمایند.
۷. یکی از مهم‌ترین آفت‌ها در چنین مبارزاتی، «اختلاف‌افکنی» و خدشه‌دار کردن «یکپارچگی» اعتصابیون می‌باشد. بعضی از آن‌ها به هر دلیل «ساز ناساز» می‌زنند و با انگیزه‌های مختلف از ادامۀ اعتصاب خودداری کرده و با بازی در «زمین حکومت»، نه‌تنها به همرزمان خود بلکه به «آرمان ملی» و نجات ملت خود «خیانت» می‌نمایند. باید چنین خائنینی را افشا و به مردم معرفی نماییم.
۸. ممکن است برای درهم شکستن اعتصابات، به خودروها و وسایل اعتصابیون «آسیب» بزنند. بنابر تجویز مادتین ۱۵۶ و ۱۵۷ قانون مجازات، اعتصابیون حق «دفاع از خود و اموال خویش» دارند و باید آمادگی خود را برای مقابله با اوباش و اراذل یا مزدوران حکومت حفظ نمایند و در صورت مشاهده «خطر یا تجاوز» فعلی یا قریب‌الوقوع، بی‌درنگ آن را «خنثی» و درس مقاومت دهند.
۹. طبق گزارشات واصله، بعضاً کامیون‌های سپاه مبادرت به حمل کالا می‌نمایند تا «قاطعیت و پایداری» اعتصابیون را متزلزل نمایند. بدین وسیله به نیروهای مسلح اخطار می‌نماییم که از این شگرد نخ‌نما شده، که در زمان مارگارت تاچر هم از نیروهای مسلح انگلستان چنین سوءاستفاده‌هایی شد، اجتناب نمایند تا بیش از این مورد «خشم و نفرت» مردم قرار نگیرند.
۱۰. مسلماً آزادی و منزلت انسانی بهایی دارد و اعتصابات متضمن خسارات مادی فراوان می‌باشد. در عین حال، هر قدر گستردگی اعتصابات و نافرمانی مدنی افزایش یابد، مدت تحقق نتایج آن و نیز میزان خسارت‌های مربوط به آن کاهش می‌یابد. ضمناً مقرر می‌دارد در حکومت سکولار دموکراتیک مبتنی بر اعلامیۀ جهانی حقوق بشر که جایگزین جمهوری اسلامی خواهد شد، خسارت‌هایی که در راستای «مبارزات» به مردم وارد شود (مانند خسارات کشاورزان، رانندگان، صاحبان کامیون‌ها و سایر مشاغل) به تمام و کمال «جبران» خواهد شد.
۱۱. از مالک سردخانۀ کازرون که اعلام کرد محصولات کشاورزان را به‌طور رایگان نگهداری می‌کند سپاسگزاری نموده و از هم‌میهنان می‌خواهیم با کمک به یکدیگر در این شرایط سخت، فرهنگ و اخلاق مهر ایرانی را احیا نمایند. همبستگی ملی بدون «مهر به ایران و ایرانی» پایدار نخواهد بود.
سرافراز ملت ایران
پاینده ایران
از سوی شورای انقلاب ملی ایران
قاسم شعله‌سعدی
۱۴۰۴/۳/۷
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.