ریوار آبدانان

سقوط هر دیکتاتور و برچیده‌شدن بساط هر رژیم مستبد، برای ملت‌های تحت ستم خاورمیانه و کوردستان رویدادی فرخنده و امیدبخش است. می‌تواند به شکل‌گیری فضای سیاسی تازه‌ای منجر شود که ملت‌ها و هویت‌های تحت ستم، فرصتی برای دستیابی به آزادی‌ها و حقوق سرکوب‌شده‌ی خود پیدا کنند. اما نکته‌ی مهم‌تر از سقوط هر رژیم دیکتاتور، این است که چگونه سیستمی و با چه ماهیتی جای آن را خواهد گرفت. اکنون در فضای سیاسی پس از سقوط رژیم بعث در سوریه، مهم‌ترین مورد همین است. با توجه به طیف ناهمگونی از نیروهای سیاسی و گروه‌های تبهکاری که در جغرافیای سوریه حضور دارند، شکل‌گیری ثبات سیاسی دورنمای بسیار مبهمی دارد. احتمال بروز رقابت‌ها و درگیریهایی شدیدی در میان است که می‌‌تواند سوریه را به مراتب به درون گرداب و آشوب بکشاند.

فاشیسم نوعثمانی ترکیه، حملات تبهکاران مزدور و جریانات بنیادگرای اسلامی از سنخ داعش، خطرات و تهدیداتی بزرگ، علیه موجودیت ملت کورد و دیگر ملت‌های منطقه هستند. قدرت‌گیری آن‌ها در سوریه می‌تواند کل منطقه را به جهنم دوران ظهور داعش بازگرداند.

برنامه‌های آشکار و پنهانی در راستای تجزیه‌ی هرچه بیشتر خاورمیانه و تکه‌تکه‌کردن آن از سوی ابرقدرتهای جهانی و منطقه‌ای در حال اجراست. منطقه عملا به سمت جنگ همگان با هم سوق داده شده است. همچنان که در قضیه‌ی مقابله با داعش شاهد خوداتکایی و همگرایی دموکراتیک  کوردها و خلق‌های آزادیخواه منطقه بودیم، امید می‌رود در این مرحله نیز شاهد چنین موضعگیری انقلابی و خودبسنده‌ای باشیم.

روژاوای کوردستان، خط مقدم کوردها در جنگ جهانی سوم است و آینده‌ی آن برای سرنوشت سیاسی تمامی کوردها فوق‌العاده حیاتی است. نظام خودمدیریتی دموکراتیک، با عملکردی که در سال‌های اخیر داشته اثبات کرده که قلعه‌ی دموکراسی و آزادی خلق‌هاست. از این رو، حفاظت از روژاوای کوردستان مهم‌ترین برگ برنده‌ی کوردها در این جنگی است که برای تشکیل نظم نوین جهانی در خاورمیانه برپا شده. در جنگ خاورمیانه، کوردها به شرط اتکا به توانمندی درونی خود و اصرار بر پروژه‌ی ملت دموکراتیک قادرند از این پیچ خطرناک تاریخی به سلامت گذار کنند.

با توجه به اینکه رژیم ایران و رژیم اسد همپیمان استراتژیک بودند، تحولاتی که اکنون و از این پس در سوریه رخ می‌دهند، تاثیر مستقیم و تعیین‌کننده‌ای بر آینده‌ی سیاسی کشور ایران و روژهلات کوردستان نیز خواهد نهاد. بسیار مهم است که کوردها در هر چهار بخش کوردستان، با حساسیت بسیار بالایی رخدادهای سیاسی را رصد کنند و با تمام توان خود در میدان تحولات حضور داشته باشند.