منتشرشده در ۲۷ آوریل ۲۰۲۴
اتفاق بزرگی در حال رخ دادن است. از «دانشگاه کلمبیا» تا «یوسی‌اِل‌اِی» و نقاطی در این بین، جنبش دانشجویی که در کنار فلسطین ایستاده، در محوطۀ دانشگاه‌ها خیمه‌گاه‌هایی ایجاد کرده‌است. نتایج پیروزمندانه‌ای به‌دست آمده‌است. تقاضای دانشگاه‌ها و کالج‌ها برای تحریم آپارتاید اسرائیل و قطع همۀ روابط با آن، به تضعیف رژیم آپارتاید کمک می‌کند.
سیاست‌مدارانی از هر دو حزب تجارت بزرگ تصمیم گرفته‌اند که در این زمینه وزن‌کِشی کنند. «کاخ سفید» تظاهرات را محکوم کرده، ترامپ می‌گوید این اعتراضات مایۀ “شرمساری”اند و جانسون، رهبر اکثریت مجلس نمایندگان، خواستار فراخواندن «گارد ملی» شده‌است. جنبش دانشجویی با ایجاد خیمه‌گاه‌ها، تصرف ساختمان‌ها و حضور در خیابان‌ها، درحال به چالش کشیدن نسل‌کشی اسرائیل در غزه است که با پشتیبانی آمریکا صورت می‌گیرد. دانشجویان به راهپیمایی‌ای پیوسته‌اند که به آزادی هر وجب فلسطین ختم می‌شود.
سرکوبی که توسط مدیران دانشکده‌ها که همانند پلیس محلی و ایالتی و حتی اف‌بی‌آی مدیریت می‌کنند اعمال می‌شود، گواهی می‌دهد که این جنبش تا چه حد به موفقیت رسیده‌است. این نکته را می‌فهماند که آپارتاید اسرائیل از سیستم حکومت اقلیت سفیدپوست که در آفریقای جنوبی وجود داشت بهتر نیست. این حکومت جنایتکارانه و بی‌رحمانه است – و باید برود. کسانی که با آپارتاید اسرائیل همدست هستند بر این اساس مورد قضاوت قرار می‌گیرند.
این همبستگی گسترده با فلسطین فشاری باورنکردنی بر دولت بایدن و کل «حزب دموکرات» وارد می‌کند. «کاخ سفید» نسل‌کشی در غزه را تسهیل می‌کند و بخش روبه‌رشدی از رأی‌دهندگان سنتی حزب دموکرات خشمگین‌اند و با آن بیگانه شده‌اند. این جنگ برای رهایی است که در فلسطین در جریان است.
این دولت آمریکاست که در یک طرف نسل‌کشی قرار دارد. جنبش دانشجویی در کنار کسانی می‌ایستد که آرزوی آزادی دارند و با انجام این کار توانایی ایالات متحده/اسرائیل را در به‌راه‌انداختن جنگ تضعیف می‌کند. به‌همین دلیل است که قدرت‌ها با آن به عنوان یک تهدید برخورد می‌کنند.
مدیران مدارس و دیگران دارند دروغ می‌گویند تا این جنبش را شیطانی جلوه دهند. آن‌ها چیزهای احمقانه‌ای می‌گویند؛ از قبیل اینکه “این یهودستیزانه است که خواستار پایان دادن به اشغال فلسطین توسط اسرائیل بشوند”، یا اینکه کسانی که از مقاومت در برابر اشغال حمایت می‌کنند، دارند از “تروریست‌ها” حمایت می‌کنند. درواقع، کسانی که به دانشجویان طرفدار فلسطین حمله می‌کنند هستند که خیر را “شر” و شر را “خیر” می‌نامند. پس همین مدیران و هم‌پالگی‌هایشان هستند که در سیاست به سرکوب متوسل می‌شوند. آن‌ها گروه‌های دانشجویی را ممنوع می‌کنند، قوانینی را علیه فعالیت‌های دانشجویی تصویب می‌کنند و پلیس را برای تعطیل کردن خیمه‌گاه‌ها اعزام می‌کنند. آن‌ها شکست خواهندخورد. کسانی که به سرکوب متوسل می‌شوند، متوجه خواهند شد که دارند سنگ سنگینی را برمی‌دارند که آن را فقط روی پای خود خواهند انداخت.
به‌همین ترتیب، کسانی که در قدرت هستند و تلاش می‌کنند تا محوطۀ دانشگاه را بر مبنای مسئلۀ فلسطین تقسیم کنند، موفق نخواهند شد. آن‌ها سعی می‌کنند دانشجویان را در برابر غیر دانشجوها، و معترضان “مسالمت‌جو” را در مقابل معترضان مبارزه‌جوتر قرار دهند و سعی می‌کنند آنچه را که کنشگران می‌توانند فکر و بیان کنند، به کنترل درآورند. این واقعیت که خیمه‌گاه‌های فلسطین -به‌سرعت- در حال گسترش است، بهترین رد بر این حقه‌بازی است.
اکنون زمان آن است که بر این آتش سوخت بریزیم. دانشجویان می‌توانند یک جنبش قدرتمند جهانی برای آزادی فلسطین ایجاد کنند. مؤسسات آموزش عالی باید همۀ پیوندها را با آپارتاید اسرائیل قطع کنند. کمک کردن از سوی آمریکا به اشغال‌گران اسرائیلی دیگر بس است. از رودخانه تا دریا، فلسطین آزاد خواهد شد!
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.