گزارش فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران در مورد سرکوب در ایران
فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران گزارش سالانه خود در مورد سرکوب این قشر در ایران تحت حاکمیت ملایان را منتشر کرده است.
گزارش بخش فارسی این فدراسیون وضعیت فشار و سرکوب بر روزنامه‌نگاران در ایران را در سال ۱۴۰۲ تحلیل کرده است.
این گزارش بیان می‌دارد که فعالیت روزنامه‌نگاری در ایران از ابتدای آغاز شغلشان پرخطر بوده و همواره با سوءظن و سخت‌گیری از سوی حاکمیت مواجه بوده است.
فشار بر رسانه‌ها در این کشور مسئله‌ای نوظهور نیست و در سال‌های گذشته همواره حاضر بوده و باعث ناامنی شغلی و تعطیلی بسیاری از رسانه‌ها، بیکاری، مهاجرت، بازداشت و زندان شده است.
این گزارش، که نماینده حقوق صنفی روزنامه‌نگاران است، از احضار و بازداشت، توقیف و تعطیلی نشریات، محکومیت‌های سنگین و مهاجرت اجباری بسیاری از روزنامه‌نگاران در طول یک سال در ایران خبر می‌دهد.
گزارش با اشاره به نام خبرنگاران و رسانه‌هایی که برای آنها کار می‌کردند، اعلام می‌کند که از ابتدای سال ۱۴۰۲ در ایران حدود ۲۷ نفر از روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای بازداشت شده‌اند. برخی از آنها با محکومیت‌های سنگین مواجه شده‌اند و پرونده برخی دیگر به رغم «عفو» حکومتی، مجدداً به جریان افتاده و همچنان در زندان به سر می‌برند.
گزارش نیز به تعدادی از مدیران و کارکنان رسانه‌ای که در سال گذشته بازداشت شده‌اند اشاره می‌کند.
همچنین، این گزارش اظهار می‌کند که بر اساس احکام صادره از «دادگاه‌های» حکومت ایران، بیش از ۲۱ نفر از روزنامه‌نگاران با اتهاماتی مانند «تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت کشور» به زندان محکوم شده‌اند.
به طور کلی، در مجموع این روزنامه‌نگاران به ۶۰ سال زندان محکوم شده‌اند و حکم برخی از آنها در «دادگاه‌های انقلاب» تایید شده و برخی دیگر هنوز منتظر اجرای حکم هستند.
گزارش به تنها آمارهایی که در رسانه‌ها منتشر شده و از وضعیت دیگر روزنامه‌نگاران در زندان‌ها خبر ندارد اشاره می‌کند و بر اساس احتمالات بسیار شمار زندانیان بیشتر از این است.
گزارش بخش فارسی فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران می‌افزاید که در سال ۱۴۰۲، «محاکم قضایی» حکومت ایران در صدور رای‌ها به روزنامه‌نگاران، فعالان رسانه‌ای و مدیران رسانه‌ها به مجازات حبس محدود نشدند.
حربه‌ای به نام «مجازات‌های تکمیلی» علیه روزنامه‌نگاران در ایران
به جای آن، در احکامی به نام «مجازات‌های تکمیلی»، حکم به موارد عجیب برای افراد در عرصه رسانه داده شد. گزارش به برخی از این احکام اشاره می‌کند:
«شرکت در دوره‌های اخلاق حرفه‌ای به صورت فصلی.
ممنوعیت معاشرت با روزنامه‌نگاران خارجی.
شلاق زدن در مصلای بیت‌المقدس اراک، بعد از نماز جمعه و در ملا عام.
الزام به شرکت در دوره مدیریت رفتار و مهارت دانش.»
فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران از ۲۷ مورد احضار فعالان رسانه‌ای به «دادسرا» با ذکر نام اشاره کرده که به بازداشت یا سپردن وثیقه‌های سنگین منجر شده‌اند. این گزارش همچنین اطلاع می‌دهد که در سال ۱۴۰۲حداقل ۷ نشریه توقیف شده‌اند. [انحلال سپاه؛ نقش سازمان اطلاعات سپاه در سرکوب روزنامه‌نگاران]
بعد از اعتراضات سال ۱۴۰۱، تعداد زیادی از خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای بازداشت شدند. علاوه بر بازداشت و زندان، شغل و حرفه خود را نیز از دست دادند.
برخی از آنان به دلیل بیان نظر یا انتقاد در شبکه‌های اجتماعی یا در محافل خصوصی، تحت فشار نهادهای امنیتی از شغل خود اخراج شدند. فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران در گزارش سالانه خود به مواردی از اخراج‌ها اشاره کرده است.
دبیرکل فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران، آنتونی بلانگر، از مقامات حکومت ایران خواسته از پوشش اعتراضات ملی به عنوان بهانه برای سرکوب رسانه‌ها استفاده نکنند.
او تأکید دارد که هر شهروند ایرانی حق دارد از وضعیت کشور خود باخبر شود. همچنین، او مطالبه می‌کند که همکاران آزاد شوند و به آنها اجازه گزارش آزادانه وقایع داده شود.
دومنیک پرادالیه، رئیس فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران، همچنین اظهار داشت که حبس روزنامه‌نگاران نشانه‌ای از هشدار بین‌المللی است و مخالفت با اتهامات بی‌اساس علیه همکارانشان را تأیید می‌کند. وی خواستار آزادی تمامی خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای در ایران است.
با وجود تلاش‌ها و فشارهای بین‌المللی، حکومت ایران همچنان از سیاست سرکوب و محدودکردن آزادی رسانه‌ها پیروی می‌کند. سرکوبی که در دوران ابراهیم رئیسی رکوردی در این زمینه زد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.