نظام آموزش کشور باید صدای نسل امروز را بشنود

مردم به نظر سنجی ای که برای ارزیابی سیستم آموزشی کشور صورت گرفته است نمره صفر داده اند. این نشان می دهد که مسولان باید صدای نسل امروز را بشنوند و اجازه تغییر در نظام آموزشی را بدهند.

اختصاص بیش از ۸۰ درصد از آمار نظرسنجی برنامه ۱.۶۱۸درجه به نمره صفر برای ارزیابی کارایی سیستم آموزشی کشوربه اندازه ای برای دست اندرکاران این برنامه شوک برانگیز بود که انگیزه ای شود برای اختصاص یک برنامه مجزا به این”صفرکله گنده”.

این برنامه که با حضور تلفنی مرضیه برومند و حضور استودیویی دکتر رضا منصوری برگزارشد می خواست پاسخی به چرایی این ارزیابی بدهد و یا به قول سیاوش صفاریان پور مجری برنامه حداقل سعی کند تا پاسخی برای این ارزیابی دور از ذهن بیابد.
اما نکته جالب تر این که دکتر رضا منصوری استاد دانشگاه شریف هم این نمره را واقعی ارزیابی می کند و می گوید اینبار فقط مردم برخلاف بسیاری از اوقات رودربایستی نکرده اند و حرف دلشان را زدند.
او می گوید” وقتی ما در درس دین یعنی در درس آموزش عشق به خدا از دانش آموز می خواهیم عینا به یکسری حفظیات پاسخ دهد انتظار دارید او چه نمره ای بگیرد؟ما عملا و به طوررسمی اجازه فکرکردن و خلاقیت به بچه هایمان نمی دهیم .”
مرضیه برومند مهمان تلفنی برنامه هم اگرچه که بارها تاکید می کند که شخص مناسبی برای پاسخ دادن به این سوال نیست معتقد است که سیستم آموزشی ما دچار شعارزدگی شده است و مغز بچه هایمان را فقط از یکسری حفظیات پر می کنیم ،روح بچه ها در مدارس تربیت نمی شوند و فضای آموزشی بسیار خشک و بی روح شده است.او می گوید “مهمترین ضعف سیستم آموزشی ما این است که روح ندارد” .
دکتر منصوری هم می گوید” این مشکل را در سطح دانشگاه هم داریم تنها با اندکی تغییر واندکی فضای بازتر؛کلا مجموعه های وزارت آموزش و پرورش و علوم در فضای کاملا صلب اداره می شود و به کسی هم اجازه تغییر در این فضا را نمی دهیم باید بپذیریم به عنوان یک جامعه باید اجازه تغییر به سیستم را داد .ما ۱۸ میلیون دانش آموز و دانشجو داریم که باید به آن ها اجازه بدهیم تا سیستم را تغییر دهند.مطمئنا سیستم ذهن ما به راحتی اجازه این تغییر را نمی دهد اما باید شروع کنیم و راجع به این تغییرصحبت کنیم مجموعه نظام آموزشی را مثل تکه سنگی سفت و محکم نبینیم.”

این که آیا مشکلات نظام آموزشی ما به نوع نگاه و نگرش ما بر می گردد یا به موانع موجود بر سر راه تغییرات هم مسئله ای است که نمی توان به راحتی حلش کرد ،به طور مثال کمبود بودجه برای ایجاد تغییرات بر هیچکس پوشیده نیست وقتی سیستم آموزشی کشور ما بودجه ای تنها در حد حقوق یک میلیون و دویست هزار فرهنگی اش دارد چگونه می توان انتظار تغییرات بزرگ از این مجموعه را داشت ؟
اما آنچه مشخص است این است که می توان در این شرایط هم ذهنیت را تغییر دهیم ،می توانیم به جای کاربر روی سخت افزارهای نداشته بر روی نرم افزارها و ذهنیت های داشته کا رکرد شاید وقت آن رسیده که راه و روش معلمی کردنمان را تغییر دهیم ،وقت آن رسیده تا روح را به کلاس های درس برگردانیم .و شاید باید صدای بچه های این نسل را بشنویم ،صفر کله گنده به نظام آموزشی صدای این بچه ها و البته یعنی پدرو مادرهای ان هااست .صدای که می گوید دیگر نظام اموزشی صلب و بدون خلاقیت ما پاسخ نمی دهد .

در همین زمینه:

تغییر نظام آموزشی کشور پس از ۳۳ سال با سند تحول بنیادین

بررسی و نقد نظام دانشگاهی ایران در انجمن حامعه شناسی ایران

نقد نظام آموزشی ایران از منظر جامعه شناسی آموزش و پرورش

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)