باز هم وحشت اطلاعاتی‌های پیشین نظام از پایان حاکمیت خامنه‌ای
علی ربیعی مهره کهنه‌کار وزارت اطلاعات ملایان در دهه‌‌های نخستین استقرار ملایان بوده است. وی در مطلبی تحت عنوان «ایران برای کیست…» در روزنامه اعتماد، به موشکافی فقدان مشروعیت حاکمیت ولایت فقیه پرداخت است.
ربیعی در این مطلب به «جریان کوچک اما پرقدرتی» اشاره میکند که با افکار و عملکرد خود کشور را به «بن‌بست کنشگری» رسانده است. وی در رویارویی با آنان مدعی حل مسائل بین‌المللی ملایان و تعامل آنان با جهان می‌شود. البته این ادعا ناشی از ترس وی زیر دو مولفه می‌باشد.
نخست انزوای بین‌المللی هر لحظه تشدیدشونده برای ملایان و دوم نیز فقدان مشروعیت داخلی ملایان که اعتراضات گسترده سالیان اخیر، مهر تایید بر آن زده است. در بعد داخلی نیز علی ربیعی، مدعی «حضور و مشارکت اجتماعی و سیاسی» مردم می‌شود. [علی ربیعی؛ ادعاها و التماس‌ها در آستانه انتخابات]
وی این مشارکت را عامل تاثیرگذار مهمی می‌داند که مدعی می‌شود نقشه‌های «دشمنان» ملایان را خنثی می‌سازد. وی به دولت محمد خاتمی اشاره میکند که پشتوانه مردمی مورد ادعای ربیعی، مانع از حمله آمریکا به ایران به جای عراق شد.
یعنی وی مدعی می‌شود چون حاکمیت ملایان در زمان خاتمی، «مشروعیت مردمی» داشت، باعث شد سایه جنگ از سر ملایان دور شود. این البته ادعایی عبث و بیهوده است. هر چند سیاست مماشات غرب در دوران آخوندک خاتمی، عیان و بی‌نیاز از بیان است.
اما در مورد مشروعیت نمی‌توان چنین ادعایی کرد. آنچه وی مشروعیت می‌داند در واقع فریب افکار عمومی با بازی حقه‌بازانه برگ «اصلاحات» کذایی بود که غرب را با فریفتند. وی فریب افکار عمومی در دوران خاتمی و روحانی را به عنوان پشتوانه مردمی قلمداد میکند که دست و پای جناح خامنه‌ای را قبض کرد.
علی ربیعی و باز هم بازی با برگ سوخته اصلاح‌طلبان قلابی
سپس نتیجه می‌گیرد که در این دوران‌ها، بین جریان تمامیت‌خواه و «منتخب آرای مردم» [بخوانید خاتمی و روحانی] تعارض به وجود آمد. حال اینکه هر دوی اینها از سرسپردگان خاص‌الخاص خامنه‌ای بودند. نقش خاتمی در سرکوب اعتراضات کوی دانشگاه در ۱۳۷۸ و روحانی در آبان ۱۳۹۸، بی‌نیاز از توضیح می‌نماید.
اما علی ربیعی سعی دارد سوپاپ اطمینان‌های خامنه‌ای از سنخ اصلاح‌طلبان قلابی را «منتخب مردم» و در تعارض با خامنه‌ای به مخاطب بخوراند. وی نتیجه می‌گیرد نتیجه تعارض خاتمی و روحانی و جناح مغلوب با جریانات تمامیت‌خواه، یعنی جناح خامنه‌ای باعث ایجاد بن‌بست شده و می‌شود.
سپس تاکید میکند که این تمامیت‌خواهی از سال ۱۳۹۸ روند تشدیدی به خود گرفت. بخش دوم این سخن درست است. انقباض از سال ۱۳۹۸ دستور کار خامنه‌ای شد. البته دلیل این امر سوختن برگ اصلاح‌طلبان قلابی از سنخ خاتمی و روحانی بودند.
سوختنی که اینان را نیز از قماش خامنه‌ای معرفی و در شعار کلیدی و محوری «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تموم ماجرا» در اعتراضات ۱۳۹۶ تجسد یافت. علی ربیعی سپس قبض و سیاست خالص‌سازی خامنه‌ای در نمایش انتخابات ۱۴۰۲ مجلس را برجسته می‌سازد.
وی سپس نتیجه می‌گیرد که با ادامه این سیاست و در ادامه دو نمایش انتخابات پیشین حاکمیت در ۹۸ و ۴۰۰، امسال شاهد انزوای بیشتری در نمایش خواهند بود. امری که برای جناحین حکومت ترس‌‌آور و دهشت‌انگیز است. وی سپس بی‌نتیجه‌بودن شرکت مردم در نمایش را برجسته می‌سازد که در اثر سیاست‌های خامنه‌ای پیش روی حاکمیت است.
«امکان مشارکت، احتمال موفقیت و پاداش لازم» گزینه‌هایی که علی ربیعی آنها را برمی‌شمارد. وی بر این نکته انگشت می‌گذارد که با اوصاف کنونی، هیچ کدام از اینها مقدور و میسر نخواهد شد.
ترس علی ربیعی از چیست؟
وی می‌افزاید جناح خامنه‌ای با مشارکت حداقلی از «مشروعیت مدنی» به سوی «مقبولیت کارکردی» پیش روند. وی نمونه چینی مد نظر خامنه‌ای را نیز رد میکند. فقدان مشروعیت حاکمیت و سیستم خامنه‌ای را ناشی از ارزش‌های موجود در مردم ایران می‌داند که حاضر به پذیرش چنین سیستمی نیستند.
وی می‌افزاید در پی این سیاست، نارضایتی‌های سیاسی اقتصادی اجتماعی از حاکمیت ملایان بیشتر و بیشتر می‌شود. علی ربیعی در پایان نتیجه می‌گیرد صاحبان قدرت در ایران خود معماران بن‌بست‌آفرینی در شرایط کنونی هستند. در نتیجه جامعه به سوی قهر گسترده با کل حاکمیت پیش می‌رود.
نکات علی ربیعی شایان توجه است اما باید یک نکته را مد نظر قرار داد. در این هیچ شکی نیست که حاکمیت ملایان کشور را به بن‌بست از هر حیث رسانده است. هر دو جناح نیز به اندازه شرک این جرمند. اما باید این سوال را از علی ربیعی و رفقایش پرسید، مگر شما پایه‌گذاران و اطلاعاتی‌ها و امنیتی‌های همین ملایان نبودید که در دهه نخستین حاکمیت، پایه‌های حکومت را تثبیت کردید؟ حال برای خودکرده، دنبال تدبیر می‌گردید؟!
البته تدبیر از روز اول عیان بود؛ تغییر و براندازی حاکمیت ملایان و جایگزینی یک حکومت برآمده از رای مردم. استغاثه و سوزوگداز علی ربیعی و هم‌کاسه‌هایش نیز، نه از برای دلسوزی برای مردم که برای فرجام شوم خویش است. آنان نه که پندارند، به خوبی می‌دانند که چنانچه ملایان رخت رحیل ببندند، این رخت بر تن علی ربیعی‌ها و رفقایش نیز پوشانده خواهد شد. از این روست که ساز مخالفت با خودی‌های امروز خامنه‌ای کوک می‌کنند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.