«خیام که خیمه‌های حکمت می‌دوخت»، بیتی از یک رباعی منسوب به خیام است که پاییز ۱۳۰۷ (حدود یک قرن پیش) اشرف‌السادات حسینی (ایران‌الدوله هلن)، در آغاز یک صفحه قدیمی خوانده‌است. خوانش وی تحریرهای قمر و ته صدای ملوک ضرابی را بیاد می‌آورَد. نورعلی خان برومند، و ناصرعلی‌خان حجازی با زخمه‌های تا‌ر، ایران‌الدوله را همراهی می‌کردند.
خیام که خیمه‌هایِ حکمت می‌دوخت – در بوته ی غم فتاد و ناگاه بسوخت
مقراضِ اجل طنابِ عمرش ببرید – دلال فلک به رایگانش بفروخت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مقاله در آدرس زیر
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.