جنگ در خاور میانه و تلاش خامنه‌ای برای تولید بمب اتمی
به رغم انکار‌های حکومتی، اما خامنه‌ای از همه‌ی فرصت‌ها استفاده می‌کند تا برنامه بمب اتمی خود را پیش ببرد.
به نظر می‌آید اصلی‌ترین گزینه‌یی که می‌توان بر آن نام نهاد، سیاست بازی‌کردن و بازی‌دادن است. صحبت از برنامهی هسته‌یی ملایان است. برنامهی بمب‌سازی اتمی که خامنه‌ای از دهه‌‌های پیشین خیز آن را برداشته بود. خیزی که به دلیل افشاگری‌های سازمان مجاهدین خلق ایران، سازمان اصلی جنبش مقاومت و خواهان تغییر ملایان، ناکام ماند.
پرونده هسته‌یی ملایان به شورای امنیت کشیده شد. تا آستانه‌ی حمله نظامی پیش رفت. اما در نهایت ملایان توانستند از ذیل فصل هفتم، بگریزند. برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ جایگزین ۶ قطعنامه تحریمی پیشین شورای امنیت علیه ملایان شد. اما با روی کار آمدن دونالد ترامپ، وی از برجام خارج شد و تحریم‌های ملایان را برگرداند.
سپس تلاش دولت ترامپ برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه به نتیجه نرسید. چرا که استناد شد آمریکا رسما از برجام خارج شده و قادر نیست این مکانیسم را فعال سازد. از آن زمان تاکنون ملایان برای آچمز نگاه داشتن آمریکا، همواره پای امضای توافق قطعی نیامده‌اند. آمدن پای توافق قطعی به معنای بازگشت آمریکا به برجام است و در اختیارداشتن امتیاز فعال‌سازی مکانیسم ماشه.
از این رو خامنه‌ای و نظامش همواره هوشیار بوده‌اند که این برگ برنده را به دست آمریکا ندهند. در مذاکرات فروردین ۰۰ تا مرداد ۰۱ نیز همواره همین سیاست را پیگیری کردند. آنان اعلام داشتند در صورتی حاضر به توافق نهایی هستند که دولت فعلی آمریکا تضمین بدهد که دولت‌های آتی نیز از این توافق خارج نخواهند شد.
امری که بایدن نیز حاضر به دادن آن نشد. از این رو سیاست ثابت، همواره سیاست کج دار و مریز، در جبهه ملایان بوده است. اما در این بین آنان بیکار ننشستند.
تلاش برای ساخت بمب اتمی، دستور کار ثابت ملایان
آنان به تلاش برای ساختن بمب اتمی ادامه دادند. دستیابی احتمالی به سلاح هسته‌یی، همواره اهرمی قوی برای مقابله ملایان با غربی‌ها است. یعنی پس از رسیدن به بمب اتمی، این سلاحی تهاجمی و بازدارنده برای آخوندها خواهد بود. افزون بر این که بقای آنان را تلویحا تضمین می‌کند. [بمب اتمی؛ طناب نجات یا حلقه دار؟]
این امر در حیطه تهدیداتی که از خارج متوجه ملایان می‌شود، اعتبار دارد، نه تهدیدات داخل ایران. حالا در این بستر سیاست بازی‌کردن و بازی‌دادن سیاق ثابت ملایان بوده است. به این معنا که هر زمان فشار جدی بر آنان وارد شود، مقداری کوتاه می‌‌آیند و رغبت به مذاکره نشان می‌دهند.
زمانی که فشار برداشته شود، ملایان فشار را بالا می‌برند. به این معنا که برنامه بمب اتمی خود را در کمیت و کیفیت سرعت می‌دهند. بازرسی‌های آژانس را مختل می‌سازند و غیره از این دست اقدامات. در فقدان سیاست قاطع در غرب این بازی ملایان همواره پیش می‌رود.
در این بین ملایان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را نیز به نوعی به گروگان گرفته‌اند. به معنای دیگر همکاری با آژانس، دیگر از بعد فنی خارج شده و به برگی سیاسی برای ملایان تبدیل شده است. از آخرین اخبار در این زمینه شروع می‌کنیم.
رافائل گروسی، مدیر کل آژانس، در روز ۱۲ بهمن ۰۲ اعلام کرد که ملایان سرعت تولید غنی‌سازی ۶۰ درصدی خود را کاهش داده‌اند. نیویورک‌تایمز بلافاصله این موضوع را به سیاست کاهش تنش ملایان با آمریکا بر سر کشتار اخیر سربازان آمریکایی تفسیر کرد.
این تفسیر و تحلیل البته درست است. اما گروسی هم‌زمان افزود که حکومت ملایان اکنون می‌تواند به سرعت به سطح مورد نیاز برای تولید بمب اتمی برسد. تناقض در اظهارات گروسی، تنها مربوط به اظهارات اخیر وی نیست.
انفعال و تناقضات غرب و آژانس، عامل اصلی بازیگردانی ملایان
اگر حافظه خود را به کار گیریم و به کمی گذشته رجوع کنیم، تناقضات بیشتر می‌شود. ۲۶ دی ۰۲ بود که گروسی اعلام داشت ملایان، برنامه غنی‌سازی خود را با سرعت پیش می‌برند. گروسی اعلام کرده بود حکومت ایران تنها کشور غیرهسته‌یی جهان است که اورانیوم را در چنین سطح بالایی و نزدیک به تولید بمب اتمی غنی‌سازی می‌کند. وی افزوده بود آنان همچنان به مانع‌تراشی برای آژانس برای بازرسی‌ها ادامه می‌دهند.
در ۵ دی ۰۲ نیز گروسی اعلام داشته بود ملایان با افزایش سرعت غنی‌سازی در سطوح بالا، اورانیوم ۶۰ درصد کافی برای تولید ۳ بمب اتمی دارد. در همین روز رویترز به نقل از گروسی اعلام داشت ملایان روند کاهشی غنی‌سازی ۶۰ درصدی پیش‌گرفته از ماه ژوئن را معکوس کردهاند.
یعنی ملایان سرعت غنی‌سازی ۶۰ درصدی خود را ۳ برابر کردهاند. این داده‌ها در حالی است که در زیر سایه توضیحات فوق‌الذکر، حکومت ملایان سیاست ساخت بمب اتمی خود را همواره پی گرفته است. این سیاست به موازات شل‌کن و سفت‌کن ناشی از قاطعیت یا مماشت غربی صورت پذیرفته است.
اما هیچگاه روند نزولی نداشته است. اظهارات مقامات ایرانی نیز موید همین امر است. از جمله امیرعبداللهیان، وزیر خارجه ملایان در ۱۸ آذر ۰۲ اعلام داشت که هر چه جلوتر می‌رویم برجام بی‌خاصیت‌تر می‌شود. وی همچنین جمله‌یی بر زبان رانده بود که تاکید موکد بر امر فوق است؛ «جمهوری اسلامی، همیشه خود را گرفتار تونل تنگ برجامی نمی‌کند»!
با این وجود انباشت تضادهای ناشی از حاکمیت ملایان، از اتمی تا منطقه‌یی و ترورریسم و… سرانجام اما غرب مجبور می‌شود در نقطه‌یی در مقابل ملایان بایستند. دیر یا زود دارد، اما سوخت و سوزی برای این امر نمی‌توان متصور شد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.