نشست مجازی “هزار روز حصر آفتاب” برگزار شد

به گزارش وبسایت سفیران سبز امید، در این نشست که عصر شنبه ۱۸ آبان ماه ۱۳۹۲ و در آستانه هزارمین روز حصر رهبران جنبش سبز آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی و سرکار خانم زهرا رهنورد برگزار و بطور زنده از طریق یوتیوب پخش شد، پس از خیر مقدم به مهمانان و شنوندگان خلاصه ای از فعالیت های تشکلهای عضو سفیران سبز امید در خصوص پیگیری رفع حصر ارایه شد.

سپس دکتر اردشیر امیرارجمند صاحب کرسى حقوق بشر یونسکو دانشگاه شهید بهشتی و سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید، و دکتر محمد تقی کروبی استاد و پژوهشگر حقوق بین الملل به بررسی آخرین وضعیت حصر رهبران جنبش سبز و نیز شرایط جدید سیاسی کشور و تاثیرات احتمالی آن بر حصر و حبس سایر زندانیان سیاسی پرداختند. در ادامه شرکت کنندگان نیز نظرات و سوالات خود را بصورت کتبی و شفاهی مطرح کردند.

در این نشست دکتر اردشیر امیرارجمند پس از تسلیت به مناسبت ایام محرم، به تاریخچه آنچه کشور را به امروز رساند اشاره و بیان کرد: با حمایت قاطع و بلا شرط از یک فرد و مجموعه ای که از قبل معلوم بود کشور را به کجا می برد ما رسیدیم به سال ۸۸. بعد از چهار سال دروغ، تخریب، سیاست های تشنج زا در سطح داخلی و در سطح بین المللی و چهار سال عوام فریبی و بی اخلاقی در سیاست و پشت پا زدن به بنیادی ترین اصول انقلاب اسلامی و شریعت محمدی، ما رسیدیم به سال ۸۸. این دو بزرگوار آقایان موسوی و کروبی علیرغم تمایلشان با چنین شرایطی مجبور شدند که به صحنه بیایند، وضعیت کشور چنین بود. آنها آمدند و یک سری مطالبات مردم را مطرح کردند و به فاصله عمیقی که بین مردم و حکومت پیش آمده بود اشاره کردند. همچنین به فاصله عمیق بین منافع ملی، آینده کشور، بهروزی کشور، و همچنین آینده تفکر اسلامی در ایران با روشی که دنبال می شد، و خواستند که کشور را به سمت درست و اصلاح امور هدایت کنند. در آنجا اخبار و اطلاعاتی را در اختیار مردم قرار دادند که صحت آنها قابل تردید نبود. اما در مقابل یک طرفی آمد و تمام قواعد اخلاقی را زیر پا گذاشت و تقلب کرد و بعد از تقلب هم تمام معترضین را قلع و قمع کرد یعنی قبل از اعلام نتایج شروع به دستگیری کردند و این رویه را ادامه دادند. در ابتدا تصور آنها چنین بود که این ماجرا تمام شده است. به عنوان فتنه گر از آنها یاد کردند که با این روش ها سرکوب شده اند. یادمان باشد که در ایام عاشورا هستیم! اگر کسی تاریخ عاشورا را بررسی کند می بیند که چقدر یزیدیان از فتنه و فتنه گران صحبت کردند و چه کسی را فتنه گر نشان دادند. آنها امام حسین و یارانش را مظهر فتنه می دانستند.

سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید در ادامه افزود: همون طور که همه می دانید مدت طولانی هر نوع کاری انجام شد، هر گونه جفا و ظلم و تهمت و ناروایی انجام شد. بعد از مدتی روایت شان چنین بود که همه چیز تمام شده و هیچ کس در کشور آنها را حمایت نمی کند و مردم با آنها همراهی ندارند. در صورتیکه چنین نبود چون اینها “صدای مردم” بودند. و این مردم بودند که آمدند گفتند “رای من کجاست؟” و از موسوی و کروبی خواستند که رای آنها را دنبال کنند. و در واقع این صدای تک تک مردمی بود که از آنها خواستند تا پای رای مردم بایستند، پای خواسته های مردم بایستند. آنها هم مردانه ایستادند تا ۲۵ بهمن شد که درخواست مجوز برای راهپیمایی دادند. آن روز هم بخش زیادی از سرویس امنیتی و اطلاعاتی می گفتند که آنها طرفداری ندارند ولی وقتی دیدند که بالای چند صد هزار نفر از شهروندان آگاه و مطالبه گر بیرون آمدند پی به این مساله بردند که نه تنها محبوبیت این افراد کم نشده بلکه افزایش یافته و مبادرت به حصر کردند و در واقع آنها را زندانی کردند. از آن روز هیچگونه فرآیند قانونی را آغاز نکردند. این نکته مهم است که تا امروز هنوز هیچ کس نمی داند مسئول این حصر و حبس چه کسی است، پرونده واقعا در کجا شکل گرفته و در کجا ادامه پیدا کرده است.

مشاور ارشد مهندس موسوی با طرح این سؤال گفت: آیا اینها به هدف خود رسیده اند یا خیر؟ هدف آنها از این حصر چه بود؟ هدف این بود که موسوی و کروبی را از جامعه جدا کنند و با این جدا کردن در واقع جنبش سبز و مطالبات مردم را به پایان برسانند. ولی آیا شد؟ نه، چنین نشد. یعنی بعد از حدود سه سال این مطالبات قوی تر و گسترده تر همچنان مطرح هست. چندین ماه پیش گاهی دوستان مطرح می کردند که آیا جنبش هنوز وجود دارد و من در جلسات مطرح می کردم که بله جنبش در بطن مردم وجود دارد و گسترش هم پیدا می کند ولی یک زمانی لازم دارد تا سر بلند کند و این انتخابات اخیر یک فرصتی بود که مردم به خواسته هایی که داشتند رای دادند و همچنان از همان افراد هم حمایت کردند. به نظر می رسد آنها که حصر و حبس کردند به هدف خود نرسیدند و شکست خوردند و این را باید درک کنند که ادامه این وضعیت به ضرر آنهاست.

دکتر امیرارجمند تأکید کرد: الان بعد از ۳۰ سال که جمهوری اسلامی یک سیاست ضد آمریکایی داشته و شعار مرگ بر آمریکا در تمام نماز جمعه ها بوده به این نتیجه رسیده اند که منافع کشور ایجاب نمی کند که این سیاست دنبال شود، و می باید پرونده هسته ای کشور حل شود. این کار بسیار عاقلانه و درستی هست و همه تحول خواهان هم از آن حمایت می کنند. پس آیا لازم نیست که این درایت و فهم در حوزه داخلی هم نمود پیدا کند؟ بله، مسلما لازم است. می توان با قدرت های خارجی مذاکره کرد و با آنها بده بستان کرد و مبادله منافع کرد. پس چرا حاضر نمی شوید با شهروندان خود این کار را انجام بدهید؟ چرا حاضر نمی شوید با کسانی که نماینده بخش مهمی از جامعه شما هستند این کار را انجام بدهید؟ چرا با دو نفری که زندگی شان نشان داده که از پایه گذاران این انقلاب بوده اند و الان هم اگر کاری انجام می دهند بیش از هر چیزی به فکر حقوق مردم در وهله اول و حفظ منافع عالی نظام با یک تعبیر دموکراتیک و منطبق با حقوق بشر هستند، نمی توانید صحبت کنید؟ چرا باید آزادی آنها را مخالف منافع خودتان تلقی کنید؟ آنها نه هیچ وقت جامعه را به تشنج کشانده اند و نه هیچ وقت چنین قصدی دارند.

این استاد رشته حقوق افزود: آنها خواستار اجرای قانون اساسی هستند. بهتر است که این خواست را قبول کنید. اگر به این خواست توجه نشود من فکر می کنم که اتفاق نامبارکی است. من چندین بار اخیرا گفته ام که عده ای از بزرگان واقعا در حال تلاش خود برای پایان دادن به حصر هستند. شنیده ها حاکی از آن است که آقای هاشمی رفسنجانی آقای سید حسن خمینی، آقای خاتمی و بسیاری از عزیزان دیگر ، می خواهند و دوست دارند که این حصر و حبس تمام شود و تلاش می کنند، هر چند که لازم هست تمام این تلاش ها مضاعف شود و این موضوع نیاز به پیگیری دارد. آقای روحانی در این زمینه وظیفه دارد. درست است که حبس و حصر به تصمیم آقای روحانی نبوده و به دست دولت هم تنها، قابل حل و فصل شدن نیست و قوای دیگر و بهتر بگویم کانون های قدرت دیگر در این تصمیم و فرآیند آن موثر هستند، و تنها دولت در آن نقش ندارد، اما این دلیلی بر مسئول نبودن آقای روحانی و آقای علوی به عنوان وزیر اطلاعات و کل دولت و مسئولیت آنها نیست. آنها باید بدانند که بخشی از این مساله بر عهده آنهاست و باید تلاش خودشان را برای تغییر این وضعیت بکنند.

دکتر امیرارجمند در پایان گفت: درنهایت تک به تک ما مسئول هستیم و مسئولیت هر روزی از هزار روز حبس کروبی، موسوی و رهنورد را بر عهده داریم. یادتان باشد آقایان و خانمها، ما هستیم که مسئولیت داریم. تک به تک همه ما مسئولیت داریم. و هر روزی که ادامه پیدا کند مسئولیت ما بیشتر و بیشتر می شود. ما نباید آنهایی که برای مردم فداکاری کردند و پای خواسته هایشان ایستادند را تنها بگذاریم. درست است که آنها برای رضای خدا کار می کنند، برای منافع عالی ملت کار انجام می دهند و از هیچ کدام ازما توقعی ندارند. ولی این وظیفه تک تک ما هست، ما نباید آنها را تنها بگذاریم.

در بخش بعدی نشست، دکترمحمد تقی کروبی سخنان خود را با سلام و تشکر از سخنان دکتر امیر ارجمند وتسلیت به مناسبت فرا رسیدن محرم و شهادت امام حسین آغاز و اظهار امیدواری کرد که در آینده نه چندان دور از تعالیم واقعی اهل بیت عصمت و طهارت بهره بگیریم و در مقام عمل آنها را اجرا کنیم.

دکتر کروبی با اشاره به اهمیت کرامت انسانی در سیره ائمه اطهار گفت:اگر امروز جامعه ایران و کشور ما به عنوان یک کشور شیعه متاسفانه در این وضعیت اسفبار است مهمترین دلیل آن دوری از تعالیم اهل بیت و نادیده گرفتن سخنان گهربار و ارزشمندی که اهل بیت برای آن هزینه های بسیار سنگینی دادند است. در طول تاریخ همواره انسانهای برجسته سعی کرده اند با آموختن آن تعالیم فضا را برای جامعه ای فراهم بکنند که در آن انسان دارای کرامت باشد. مهمترین فلسفه قیام امام حسین را همه دوستان می دانند، بارها پای خطبه ها و سخنان علما نشستیم یاد گرفتیم، در مساجد بزرگ شدیم. از قیام امام حسین سخن گفتند، از فلسفه قیام گفتند، از اینکه امر به معروف و نهی از منکر یکی از اهداف اصلی این قیام بود. چه شد که ما در مملکتی که خود را پیشرو در جهان اسلام می داند و مدعی تعالیم والای اسلامی در جهان هست، شاهد شرایطی هستیم که حقوق اولیه بخشی از انسانها به طور جدی رعایت نمی شود. امروز در واقع ما باید همه برگردیم به واقعیتهایی که باید قبول بکنیم. واقعیت این است که ما از تعالیم اهل بیت فاصله گرفتیم و تنها سعی کردیم از نام آنها در جهت حاکمیت یک حکومت دینی بهره بگیریم، بدون اینکه واقعیت تعالیم آنها را در عمل در چارچوب یک حکومت به کار بگیریم.

این استاد دانشگاه در ادامه افزود: هزار روز از حصر رهبران جنبش می گذرد. هزار روزی که متاسفانه هیچ یک از مقامات ارشد کشور در قبال این رفتار غیر قانونی تا کنون پاسخگو نبوده اند. دوستان اشاره کردند که ابعاد حقوقی حصر رهبران جنبس سبز قبلا به بحث گذاشته شده است. در این باب سخن بسیار گفته شده و جامعه ما خوشبختانه در طول همین هزار روز به واسطه حضور مستمر و تلاش اندیشمندان، روشنفکران، حقوقدانان و صاحبان قلم با شرایطی که امروز آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد مواجه هستند به خوبی آشناست. لذا من به ابعاد حقوقی موضوع نمی پردازم. نکته ای که می خواهم در این چند دقیقه به آن بپردازم این است که یک حکومت در قبال تابعان خود تکلیف دارد و مسئول است، و اینکه حکومت چهار سال تبلیغات دستگاه های حکومتی نه تنها اثر نکرد بلکه مردم ما را به بلوغ سیاسی بهتری رساند. نمی تواند از بار مسئولیت رفتارش فرار بکند.

دکتر کروبی در ادامه افزود: خوشبختانه بعد از انتخابات خرداد ۹۲ مردم مجددا راهی را انتخاب کردند که کم هزینه ترین راه برای اصلاح در درون سیستم و حکومت بود. علی رغم سخنان و گفته های بسیاری که در جنبه های مختلف مطرح شد و علی رغم فشارهای بسیار زیادی که جریان رادیکال و تندرو در درون کشور ایجاد کردند، که اگر به یک نمونه آن اشاره کنم باید به عاشورای ۸۸ اشاره کنم که عزاداران امام حسین را با پیراهن مشکی عزاداری کشتند، در جلوی دوربین با ماشین رسمی نیروی انتظامی زیر گرفتند و در دستگاه تبلیغاتی سعی کردند به مردم بگویند که این‌ها جهت اهانت به آقا ابا عبدالله آمده بودند! دستگاه تبلیغاتی کشور هرآنچه کرد، دیدیم در نزد مردم تاثیری نکرد. سیستم حکومتی چهار سال به طور یک جانبه کروبی و موسوی را فتنه گر دانست و متهم به هر امری و مستحق هر تهمتی، بدون به رسمیت شناختن یک دقیقه حق دفاع کرد. ما میبینیم در چنین شرایطی متاسفانه جریان رادیکال با خدا، پیغمبر، دین و مهمتر انسانیت خداحافظی کرده اند. بارها در نوشته های بزرگان همین جمله امام حسین را گفتند؛ اگر دین ندارید، حداقل آزاده باشید و بگویید برای چه با اینها برخورد می کنید! بگویید که چرا چنین رفتار می کنید! بگویید آن‌هایی را که در روز عاشورا بیرون آمدن چون ندایی را سر دادند و به دلیل اینکه طرفدار یک جنبش بودند سرکوب کردید. نه اینکه عزادار حسینی را آنچنان فجیعانه به شهادت برسانید، از جمله خواهر زاده آقای مهندس موسوی را که باید از او هم در اینجا یاد کرد، و بعد تهمت سنگ زدن بر نمازگذاران امام حسین را بر آنها بزنید و تهمت آتش زدن قرآن را.

دکتر کروبی با اشاره به بلوغ سیاسی مردم تأکید کرد: چهار سال تبلیغات دستگاه های حکومتی نه تنها اثر نکرد بلکه مردم ما را به بلوغ سیاسی بالاتری رساند. به بلوغی که رفتار افراطی را با حرکت افراطی پاسخ ندادند. مردم به مجازات سیاستمداران در پای صندوق رای پرداختند. مردم نشان دادند که سال ۸۸ بصیرت داشتند و می دیدیند این روز ایران را که امروز باید از مواضع آنچنانی این همه پایین بیاییم، تمام تلاشمان را بکنیم که دو یا سه تحریم اولیه از کشور برداشته شود. آیا این بود آن عزت و مصلحتی که از آن برای یک کشور سخن می گفتند و ادعا می کردند؟ کدام عزت؟ کدام مصلحت؟ کدام شرایط؟ مردم ما با بصیرت سال ۸۸ نگاه کردند و مجددا در سال ۹۲ به اعتقاد من با بصیرت دچار آن تندروی جریان تند قرار نگرفتند و نه تنها تحت تاثیر سرکوب شدید واقع نشدند بلکه با بلوغ سیاسی خودشان رایی را در صندوق انداختند و دولتی را روی کار آوردند که سخنش “پاسخ دهی” بود، سخنش دولت راست گویان بود و سخنش این بود که حبس ها و حصر ها شکسته خواهد شد. امروز متاسفانه شاهد چنین امری هستیم که برخی افراد با یک خیال -به اعتقاد من غلط- به تفکیک مسئولیت دولت در عرصه بین المللی و عرصه داخلی مبادرت می کنند. به این معنا که می گویند دولت با توجه به شرایط تحریم ها و فشار های بین المللی که بر کشور آمده، در عرصه بین المللی فعال، اما در عرصه داخلی منفعلانه رفتار کند تا این دولت در عرصه بین المللی فعالیتش را به طور جدی انجام بدهد. به اعتقاد من این هم برای دولت و هم برای کشور بسیار خطرناک است.

این پژوهشگر حقوق بین الملل افزود: مقامات ما باید به درستی بدانند که بازی برد-برد را اگر با جامعه بین المللی آغاز کردند و به دنبال رفع تحریم و حل و فصل مسائل بین المللی هستند، مقدم بر آن حل و فصل مسائل در داخل هست. نمی توان هنوز در چنین شرایطی که ما صحبت می کنیم، بعد از چهار سال از عاشورای ۸۸ گذشته، بهترین فرزندان ما با احکام غیر قضایی و احکامی که بیشتر جنبه سیاسی داشته و دستور سیاسی بوده، در زندانها باشند. این دو موضوعات با هم ارتباط مستقیمی دارد. دولتی در عرصه بین المللی می تواند از منافع ملی کشورش به خوبی دفاع کند که بتواند نماینده واقعی یک ملت باشد. این واقعیت را همه دوستان می دانند که در عرصه بین المللی اگر دول غربی و کشورهای غربی فعالانه و قدرتمندانه در جامعه بین المللی برخورد می کنند به این دلیل است که در مقابل ملت خودشان پاسخگو هستند. دولت مداران ضعیفی در عرصه های داخلی اما قدرتمند در عرصه های بین المللی هستند. دلیل اصلی آن چیست؟ آن اقتداری که از مردم گرفته می شود را می توان در عرصه بین المللی خرج کرد. اگر بنا بر این است که مردم ما در حوزه داخلی از حقوق اولیه خودشان محروم باشند، دولت در گذر زمان در عرصه بین المللی هم نمی تواند مقتدرانه عمل کند. این موضوع بسیار جدی است که دولت در حوزه داخل و در حوزه بین الملل باید به طور فعال برخورد و از رفتار های منفعلانه پرهیز کند. مردمی که به این دولت اعتبار دادند، اگر نا امید شوند اعتبار این دولت از بین خواهد رفت.

دکتر کروبی با اشاره به عدم پاسخگویی دستگاههای مسئول در قبال حصر گفت: امروز ۱۰۰۰ روز از حصر آقایان کروبی و موسوی و خانم رهنورد می گذرد. تا به امروز احدی از مقامات نسبت به آن پاسخگو نبوده اند. به هر حال در سیستم قضایی ما قضات بفرموده که کم نیستند، قضاتی که هر آنچه حاکمیت بخواهد اتفاقا در حوزه مسائل امنیتی حکم می کنند.حداقل به لحاظ شکلی این موضوع حصر و حبس باید پیگیری شود و روال قضایی خودش را طی کند. آقایون موسوی و کروبی و خانم رهنورد صرف نظر از مجازاتی که چهار سال به طور غیر قانونی بر آنها به طرق متفاوت اعمال شده است باید حق دفاع از خودشان در قبال تهمت ها را داشته باشد. امروز ما اگر به عنوان شیعیان می خواهیم در دنیا الگو باشیم و می خواهیم فرهنگ شیعه را به دنیا نشان دهیم که عدالت محور هستیم، باید اجازه دهیم کسانی که مشکلات زیادی بر آن‌ها رفته بتوانند از خودشان دفاع کنند و جبران خسارت دوستان و عزیزانی را بکنیم که در این مدت دچار مسائل و مشکلات بسیاری شدند. روی سخن من بیشتر با نگاهی است که این روزها متاسفانه از سوی بعضی از دوستان در داخل شنیده می شود که اجازه دهید دولت در قدم اول در عرصه بین المللی فعال باشد و بعد از آنکه توفیق بین المللی کسب کرد و از اعتبار آن برخوردار شد در عرصه داخلی قدم بردارد. من این دو موضوع را همگام با هم می دانم و به فال نیک می گیرم و امیدوارم که در صد روز اول، که اتفاقا این نشست ژنو هم به طور جدی در حال بحث و گفتگوست نتیجه خوبی بدهد و دولت تمرکز خودش را در صد روز دوم بر حقوق و آزادی های افراد در درون جامعه بگذارد.

دکتر کروبی در خاتمه عنوان کرد: بحث ما بحث آقای کروبی و موسوی به تنهایی نیست. آقای کروبی در آخرین پیامش خیلی با صراحت از آقای روحانی خواسته که سعی کنند حقوق بشر و حقوق اساسی ملت را احیا کنند. متاسفانه دیکتاتوری در کشور ما در جهات مختلفی نهادینه شده است. تن دادن به قانون برای مجموعه های زیادی در درون کشور ما سخت شده است. بخش های زیادی از حاکمیت خودشان را فرا قانونی می دانند. امروز مطالبه ما نه تنها بیرون آمدن کروبی، موسوی و رهنورد از حصر، بلکه ایجاد فضایی است که آنها بتوانند در مورد مسائل و مشکلات در جهت اصلاح و بهبودی با مردم سخن بگویند. این چه تفکر و اندیشه ای است که می گویند اگر کروبی و موسوی بیرون بیایند سخنی نگویند. امر به معروف و نهی از منکر نکنند. آیا تعطیلی امر به معروف و نهی از منکر اصلا به صلاح حکومت است؟ فرض را بر این بگذارید که موسوی و کروبی نگفتند، دیگران این سخن را نخواهند گفت؟ بیاییم پلیدی ها و زشتی ها و گرفتاری ها را از زندگی مردم کنار بگذاریم و اجازه دهیم افراد با آزادی کامل و با اعتماد کامل سخن خود را بیان کنند و مطمئن هستم که حکومت در صورت به رسمیت شناختن حق مردم در بیان واقعیت و مطالبات، نه تنها نگران امر به معروف و نهی از منکر بزرگان و عزیزان نخواهد شد، بلکه آن را به عنوان پشتوانه عملی برای خودش خواهد دانست.

در پایان سوالات و نظرات شنوندگان بصورت کتبی و شفاهی مطرح گردید و مهمانان برنامه به آنها پاسخ گفتند که متن این مباحث نیز بزودی بصورت جداگانه منتشر خواهد شد.

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com