مخالفت با اجرای حکم اعدام در نروژ

همزمان با موج جدید اعدام زندانیان سیاسی و غیر سیاسی فعالان مدنی و در سیاسی در شهرهای مختلف اروپا دست به اعتراض در برابر عملکرد دولت ایران زدند.

در گزارش نشریه الکترونیکی کیهان نوین آمده است:

با آغاز موج جدیدی از اعدام ها، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر در گزارش تازه خود اعلام کرده است که از آغاز سال ۲۰۱۳ حداقل ۴۸۱ نفر از جمله احتمالا ۵ نوجوان زیر ۱۸ سال در ایران اعدام شده‌اند.

محمود امیری مقدم، سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران با ابراز نگرانی از دور تازه افزایش اعدام در ایران اذعان داشت ؛ با آغاز موج جدیدی از اعدام ها، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر در گزارش تازه خود اعلام کرده است که از آغاز سال ۲۰۱۳ حداقل ۴۸۱ نفر از جمله احتمالا ۵ نوجوان زیر ۱۸ سال در ایران اعدام شده‌اند.

به گفته جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، از زمان شروع به کار دولت جدید روحانی تاکنون تغییری در اجرای مجازات اعدام بوجود نیامده است. از انتخابات ۲۴ خرداد تا ۹ مهر ۱۳۹۲ (۱۴ ژوئن تا اول اکتبر ۲۰۱۳)، بنا به گزارش‌ها بیش از ۲۰۰ نفر اعدام شده‌اند.

سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران با ابراز نگرانی از دور تازه افزایش اعدام در ایران به “راه دیگر” می گوید: “اعدامها از هفته پس از انتخابات شروع شده و با شدت زیادی تا الان ادامه دارد، به جز ماه رمضان که به گزارش ما چهار اعدام انجام شد. بر اساس آمارهای موثقی که ما داریم ۱۶۷ اعدام رسمی و ۱۲۸ اعدام غیر رسمی داشتیم یعنی در مجموع نزدیک سیصد نفر در چهار ماه اخیر اعدام شده اند. این آمار بسیار بالاست و حتی بر اساس استانداردهای ایران که جزو بزرگترین کشورهای اعدام کننده دنیاست این آمار بالاست. بخصوص در هفته های اخیر این آمار افزایش یافته و علاوه بر اعدامهای زاهدان که به گفته حکومت ایران در پاسخ به حوادث روز گذشته در سراوان بوده، شاهد اعدامهای دیگری در ارومیه که توسط منابع رسمی اعلام نشدند بودیم. دو روز پیش هم حداقل سه نفر در شیراز و همچنین در سمنان اعدام شدند که باز توسط منابع رسمی اعلام نشده است. بنابراین بنظر می رسد که شرایط  در زمینه اعدام بعد از انتخابات بدتر شده است اما این اعدامها متاسفانه واکنش های زیادی در بر نداشتند.”

ایران در مقام دوم پس از چین از نظر تعداد اعدام‌ها بزرگترین اعدام کننده در جهان به شمار می‌رود این در حالی است که هر روز بر تعداد کشورهایی که به فهرست لغو‌کنندگان مجازات اعدام می‌پیوندند افزوده می شود.

در بیانیه‌ای که توسط فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر منتشر شده آمده است: «جوامع عادلانه و مدرن را نمی توان بر کشتن بنیاد گذاشت.» ۲۱ کشور در سال ۲۰۱۲ قانون مرگ را در مورد محکومان اجرا کرده‌اند.

بر اساس گزارش ها، هزاران زندانی در ایران به اعدام محکوم هستند، اما ارقام دقیق در دست نیست، چون مسئولان آمار حکم‌های اعدام صادر و اجرا شده را منتشر نمی‌کنند. به علاوه، آنها حکم مرگ بر اساس قصاص را در ردیف مجازات اعدام به حساب نمی‌آورند. احکام قصاصِ نفس تعداد قابل‌توجهی از اعدام‌ها را تشکیل می‌دهند که تعدادشان معلوم نیست.

امیری مقدم در خصوص چرایی اعدام در ایران بیان می کند: “در وعده های انتخاباتی آقای روحانی و صحبتهایی که پس از انتخابات کردند هیچگاه به مسئله اعدامها نپرداختند و تنها بهبودی که شاهد بودیم آزادی تعدادی از زندانیان تحت عنوان عفو بود. اما هیچگاه در مورد اعدام، نه از سوی دولت و نه از سوی جامعه مدنی برای به چالش کشیدن مسئله پیگیری نشد. اگرچه پاسخ به این سوال که چرا اعدامهای سیاسی و امنیتی الان صورت می گیرد دشوار است، اما شاید یکی از دلایل انجام اعدامهای این باشد که فشار و توجه بر روی مسئله اعدام نبوده است. حتی زمانی که آقای روحانی عازم نیویورک بودند تعدادی از زندانیان از جمله خانم نسرین ستوده آزاد شدند اما در همان روز تعدادی زیادی اعدام شدند که می توان به اعدام نوجوان چهارده ساله در زندان کازرون اشاره کرد. در هر صورت شاید این دلیل اصلی نباشد اما عدم توجه کافی جامعه جهانی تا این حد نسبت به تعداد اعدامها و تبلیغات مثبت رسانه ها و مطبوعات جهانی در خصوص امیدواری نسبت به دولت روحانی باعث شده که حکومت ایران تصور کند که دستش برای اجرای احکام اعدام بازتر است. الان چندین هزار نفر در زندان ها محکوم به اعدام هستند و ظرفیت زندان ها هم محدود است و زمانیکه توجه جامعه جهانی به سمت و سوی دیگری است اعدامها اجرا می شود. ما مطالعاتی در مورد رابطه نزدیک بین اجرای احکام اعدام در ایران و مسائل سیاسی در ده سال گذشته داشتیم. برای نمونه یک هفته قبل و بعد از انتخابات اعدام متوقف می شود. در حقیقت، حکومت ایران از اعدام بعنوان یک ابزار برای ایجاد ترس استفاده می کند و هر چه بهای سیاسی این اعدامها کمتر باشد تعداد اعدامها بالا می رود.”

وی می افزاید: “متاسفانه بنظر می رسد که توجه جامعه جهانی بیشتر بر روی مسئله هسته ای متمرکز شده و مسئله حقوق بشر بخصوص اعدام در حاشیه قرار گرفته است. نهادهای حقوق بشری باید از جامعه بین المللی بخواهند که بیشتر به مسئله حقوق بشر و اعدام بپردازند و این مسئله یکی از محورهای مهم مذاکرات ایران و جامعه جهانی باشد. اتئلاف جهانی ضد اعدام که متشکل از بیش از ۱۴۰ نهاد مختلف از کشورهای مختلف است در روزهای آتی بیانیه ای با مضمون “از جامعه جهانی می خواهیم که مسئله اعدام را در صدر مسائلی قرار دهند که حول آن با ایران قرار مذاکره دارند” را صادر خواهد کرد.”

بر اساس گزارش جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، بسیاری از زندانیان محکوم به اعدام از محاکمه عادلانه‌ای برخوردار نمی‌شوند. محکومیت آنها بر اساس اتهام‌های مبهم و اقرارهایی صورت می‌گیرد که معمولا در زیر شکنجه یا بدرفتاری‌های دیگر پیش از محاکمه در دوره حبس در انزوای کامل از آنها دریافت شده است. بسیاری از آنها از دسترسی به وکیل محروم هستند. محکومان به اعدام اغلب از زمان اعدام خود مطلع نمی‌شوند مگر زمانی که به سلول انفرادی ـ در غالب موارد یک روز پیش از اعدام ـ منتقل می‌شوند. بر خلاف مقررات حاکم در ایران، در مواردی وکلای آنها پیش از اجرای اعدام اطلاع پیدا نمی‌کنند.

جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران از جامعه بین‌المللی خواسته ایران را به خاطر “سرسختی در اجرای مجازات اعدام و نقض تعهدات خود بر اساس حقوق بین‌المللی حقوق بشر”، زیر فشار قرار دهند.

پس از اعدام ۱۶ نفر در زاهدان منابع محلی در ایران از اعدام ۱۱ نفر، از جمله ۲ زن، در زندان مرکزی ارومیه خبر دادند. همچنین حبیب الله گلپری‌پور زندانی سیاسی کرد در زندان ارومیه اعدام شد.

همزمان سازمان عفو بین‌الملل با ابراز نگرانی در مورد اعدام قریب‌الوقوع دو زندانی کرد در ایران، نسبت به اجرای حکم اعدام ٢٠ زندانی در این کشور در چند روز گذشته هشدار داده است.

سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران در پایان تاکید می کند: “همان زمانیکه آقای روحانی بعنوان رئیس جمهور انتخاب شدند ما گفتیم که رئیس جمهور در ایران اختیارات ندارد و رهبر حکومت و دیگر ارکان های نظام هستند که در زمینه حقوق بشر تصمیم می گیرند. اما آقای روحانی می تواند به پشتوانه رای مردم برای مطالبات حقوق بشری استفاده کند زیرا رهبر ایران برای ادامه بقاء حکومت حاضر است کارهای زیادی انجام دهند و به قول خودشان اگر مسئله بقاء حکومت باشد جام زهر هم می نوشند. ما می دانیم که مسائل حقوق بشری با حفظ نظام تضاد دارند و دلیل نقض حقوق بشر و اعدامها چیزی جز حفظ منافع نظام نیست. آقای روحانی شخص مطرحی در میان مردم نبود و دلیل رای دهندگان به ایشان این بود که با سیاست و نظر رهبری مخالف بودند اما روحانی از آرایی که به او داده شد استفاده نکرد در حالیکه می تواند از آراء چند میلیونی بعنوان اهرم فشار استفاده کند. اگرچه ایشان از سالهای شصت در همین سیستم رشد کرده اند و منافع نظام در اولویت ایشان هم هست. به اعتقاد من تمام کسانی که به آقای روحانی رای دادند باید مدام از او بخواهند در جلوی نقض حقوق بشر بایستد و از اعدامها که شاخص مهم حقوق بشر در یک کشور است جلوگیری کند. با توجه به وعده هایی که آقای روحانی دادند باید او را به چالش کشید که چرا از زمان ریاست جمهوری ایشان روزانه دو تا سه اعدام انجام می شود؟ چرا اعدام های فراقانونی و تلافی جویانه که با قوانین جمهوری اسلامی مغایر است داریم؟  آقای روحانی باید پاسخگو باشد.”

در تجمع اعتراضی شهروندان ایرانی در اسلو نظر مجید مشهدالکوبه را در مورد اعدام زندانیان سیاسی جویا شدم.

او در این خصوص گفت: ساعاتی پیش با مادر یکی از زندانیان سیاسی کرد محکوم به اعدام تلفنی حرف زدم، ایشان بسیار بیش از گذشته نگران اجرای حکم فرزندش بود. می گفت: “من پیرزن رفتم به همین آقای روحانی رای دادم، گفتند او کاری می کند فرزندت اعدام نشود. حالا می بینم فرزندانمان یکی یکی دارند اعدام می شوند.”

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)