باز خیزید ای مردم ایران، شهریور شود ماه پایان دهی به خودکامگی، هر که به توان خود- هر چند اندک بگمانید، ولی دریا هستید گر به هم پیوندید- همبستگی و خیزش از برای برپایی فرمانروایی مردمی و دادگری، جوان و پیر و مرد و زن و زندگی و آزادی، و پاسداری از میهن و آرمانی جان فشانی قهرمانانتان، از آغاز پدیداری سرزمین نیاکانی تا اکنون و آینده همیشه…، امثالهم به دلایل زیاد مایل نبودیم بانوان میهن ایرانی، چنین هزینه دار شوند، اما حالا که خود خواستند حمایت می کنیم از آنچه خود می خواهند زن و زندگی و آزادی.
نگارنده و اصحاب اکانت های شناس و ناشناس لینک نمایش داده شده علی رغم سوءتفاهمات پیش امده چه از نزد سمپات های حاکمه و چه مخالفان، قصد نگه داشتن چرغ میانه روی بود، اینکه چه خطرات و خساراتی ممکن است در اثر غفلت به مردم معمولی و خواص وارد شود، خواستیم گر ناچاری شده سرنوشت مردم ایران که پایان دهند به این حاکمیت آکنده از ستم و فساد و… تا جایی ممکن است کمتر هزینه بدهند، هر چند از نظر خود ودیگران بعید است پیشنهاد انقلاب از بالا انجام شود، اما بنا برعقلانیت نبایست تا روزهای پایانی درگاه پیوستن به انقلاب مردمی و ملی ایرانیان را بر روی عوامل حاکمه بست. قطعا در فازهای نهایی پیروزی انقلاب، پیوستن نیروهای مسلح موجب سریع تر گذار به حکمرانی مردمی و دموکراسی واقعی خواهد بود و احتمال خسارات جانبی و خطر جنگ داخلی طولانی و فرسایشی یا تجزیه بخش هایی از کشور کمتر خواهد شد و مردم از این گذار ناچار عبور کنند.
این گذار بایست سی سال یا بیست سال پیش کامل انجام می شد، این همه تاخیر و هر سال که گذشت (و وای به حالمان که باز بگذرد به جای گذار از این هستیم به آنچه باید باشیم) هزینه ها و اتلاف عمر و منابع انسانی و مادی و خسارات معنوی و مادی و ملی و میهنی سنگینی به بار آورده و می آورد.
امید و تلاش همواره بایست داشته باشیم، ناامیدی از شکست های به ظاهر، تسلیم در برابر نابودی است، هر شکستی پشتوانه پیروی بزرگ رت است، از تلاش نبایست ایستاد برای نیکی.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.