ریوار آبدانان عضو شورای ریاست کل کنفدرالیسم دموکراتیک جوامع کوردستان (ک.ج.ک)

رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی که ستون‌های مشروعیت و اقتدارش فروریخته است، از راه خشونت عریان درصدد حفظ بقای خود است. خامنه‌ای جز فرمان به‌کارگیری خشونت هرچه بیشتر، هیچ راه‌حلی برای نجات کشتی شکسته‌ی رژیم سراغ ندارد. جنبش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» تمام زیرساخت‌های عقیدتی و ارزشی رژیم را درهم کوبیده است. به همین دلیل سران حکومت از وضعیتی که با آن روبه‌رو شده‌اند به‌شکلی هیستریک عصبانی هستند. رژیم جمهوری اسلامی از ترور، کشتار و توحش به‌کارگرفته‌شده در دیگر رژیم‌های پلیسی و فاشیستی به مراتب فراتر رفته است. سیاستی که رژیم در پی گرفته و آنچه در جای جای ایران انجام می‌دهد، مصداق بارز جنایت علیه انسانیت است. سران رژیم فکر می‌کنند که با کشتار و جنایت هرچه بیشتر می‌توان باعث هراس مردم شد و آن‌ها را وادار به عقب‌نشینی از انقلاب «ژن ژیان ئازادی» کرد. چنین تفکری باعث واردشدن رژیم به دور باطلی شده که نمی‌تواند از آن خارج شود. هرچه خشونت بیشتری به‌کار می‌برد، نفرت و خشم بزرگتری در درون جامعه علیه رژیم انباشت می‌شود. واقعیت این است که مردم ایران به‌خوبی می‌دانند که با سکوت، نمی‌توان ماشین سرکوب جمهوری اسلامی را متوقف کرد. ملت اکنون در لحظه‌ی پیش از انفجار قرار دارد. فضای خفقان و سیاست «تحمیل سکوت» در برابر کشتارهای روزانه، وجدان جمعی مردم را به‌شدت جریحه‌دار کرده است. این بغض فروخورده هر لحظه می‌تواند به خشم و واکنش جمعی مبدل شود. زیرا اکنون همه چیز جامعه آماج حملات رژیم است. جامعه به‌خوبی از این حقیقت آگاه است که با سکوت و انفعال نمی‌تواند برای خود فضای امنی در برابر اقدامات وحشیانه‌ی رژیم ایجاد کند. از به‌کارگیری گاز اعصاب در هجوم به مدارس گرفته تا اعدام‌های گسترده و بحران‌های روزافزونی که زندگی اقتصادی مردم را به آستانه‌ی فلج‌شدن کشانده است، نشان می‌دهد که هیچ امکان سازشی بین جامعه و رژیم دیکتاتور باقی نمانده است. هرکدام از این دو طرف، بقای دیگری را با خطر نابودی خودش مترادف می‌داند. به همین دلیل جنبش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» ناگزیر است که وارد مرحله‌ی تازه‌ای از مبارزات خود شود و با اقدامات فعالانه، ماشین سرکوب رژیم را ناچار از توقف نماید. در برابر موج کشتارها که آخرین نمونه‌ی آن قتل جوان آبدانانی «بامشاد سلیمان‌خانی» بود، خیزش مردمی و «دفاع از خود» یک حق کاملا مشروع و طبیعی است. قطعا چنین جنایاتی، منجر به واکنش متقابل مردم علیه حکومت خواهد شد. اعتصاب و خیزش مردم در مقابل چنین جنایاتی نشانگر زنده‌بودن و پویایی انقلاب «ژن ژیان ئازادی» است. انقلاب «ژن ژیان ئازادی» تن به سکوت و انفعال نخواهد داد. زیرا در برابر رژیمی که کمر به کشتار کوچکترین صداهای آزادیخواهانه بسته است، جز زنجیرهای بسته‌شده‌ بر دست‌وپایمان چیزی برای ازدست‌دادن نداریم.