استاد “کاوه گوهرین” زاده‌ی نخستین روز از مهر ماه سال ۱۳۳۴ خورشیدی در اهواز، شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبیات ایرانی است.
وی در دهه ۵۰ با سیاوش کسرایی آشنا می‌شود و به توصیه او، پس از اعدام خسرو گلسرخی در ۲۹ بهمن ۱۳۵۲، برای پیشگیری از پراکنده شدن آثار او اقدام به جمع‌آوری سروده‌ها و مقالات وی از میان اوراق مجلات و روزنامه‌های آن دوره می‌کند. در سال ۲۰۰۰ میلادی، به دعوت «پارلمان جهانی نویسندگان» که مقرّ آن در بروکسل است و با میزبانی بنیاد هنر آمستردام (Amsterdams fonds voor de kunst) راهی هلند شد و همچنین در هلند، بلژیک و آلمان سخنرانی‌هایی پیرامون ادبیات معاصر ایران ایراد کرد. مجموعه‌ای از هایکوهای او با عنوان «هایکوهای ایرانی» نخستین بار در تیراژی محدود در آمستردام منتشر شد و پس از آن یک محقق و ادیب ایرانی به نام رضا خالصی این هایکوها را به انگلیسی ترجمه کرد و براساس ترجمه انگلیسی، یک شاعر هلندی این هایکوها را به هلندی برگرداند. چاپ دوم این کتاب در ایران با طرح‌های درخشان یک طراح وگرافیست عراقی به سال ۱۳۸۱ منتشر شد.
▪︎کتاب‌شناسی:
– افسانه و افسون، خاطرات تقی ظهوری، به کوشش کاوه گوهرین، نشر آرشام، چاپ اول ۱۳۹۰.
– انتری که لوطی اش مرده بود، صادق چوبک، ویرایش و مقدمه کاوه گوهرین،انتشارات نگاه، چاپ اول ۱۳۸۲.
– ای سرزمین من، دفتر اول شعرهای خسرو گلسرخی، به کوشش کاوه گوهرین، نگاه، ۱۳۷۳.
– گلستان سعدی، به کوشش کاوه گوهرین، امیرکبیر،۱۳۶۲.
– قصص الانبیا، به کوشش کاوه گوهرین، امیرکبیر،۱۳۶۴.
– لیلی و مجنون، به کوشش کاوه گوهرین، امیرکبیر ،۱۳۶۱.
– گل نبشت آزادی، گزارش پارسی منشور کوروش هخامنشی، نشر نیکا، ۱۳۸۹.
– پرندهٔ خیس، دفتر دوم شعرهای گلسرخی، فرهنگ کاوش، ۱۳۷۴.
– پروانهٔ خواب آلود، مجموعه هایکو، کتابسرای نیک، ۱۳۸۸.
– تنگسیر، صادق چوبک، ویرایش و مقدمه، کاوه گوهرین، نگاه، ۱۳۸۲.
– خدای نامک، دفتر دوم از هایکوها، ایشیق، ۱۳۸۵.
– خسته‌تر از همیشه، مجموعه اشعار گلسرخی، به کوشش کاوه گوهرین، آرویج، ۱۳۸۰.
– داستان دوستان، ققنوس، ۱۳۸۹.
– در سرزمین وینسنت، نشر آرویج، نشرگیو، ۱۳۸۰.
– دستی میان دشنه و دل، دفتر اول نوشته‌های پراکنده گلسرخی، آرویج ۱۳۸۷.
– بی‌گزند از باد و باران، داستان‌ها و حماسه‌های شاهنامه، نگاه، ۱۳۹۲.
– کشکول، شیخ بهایی، گزارش پارسی کاوه گوهرین، بوتیمار، ۱۳۹۲.
– شرح سودی بر حافظ، ۴ جلد، ویرایش کاوه گوهرین، نگاه، ۱۳۸۹.
– قصه‌های بهرنگ، صمد بهرنگی، ویرایش کاوه گوهرین، نگاه، ۱۳۹۲.
– ماغ گوزن در جنگل خاموش، دفتر سوم هایکوها، نوید شیراز، ۱۳۹۰.
– مجموعه اشعار خسرو گلسرخی، به کوشش کاوه گوهرین، نگاه، ۱۳۹۱.
– من در کجای جهان ایستاده‌ام، دفتر دوم نوشته‌های گلسرخی، فرهنگ کاوش، ۱۳۷۶.
– منظومهٔ کانون نویسندگان، کاوه گوهرین، پژواک ایران، هلند، ۲۰۰۴ میلادی.
– میعاد با خورشید، شرح غزلیات دیوان شمس، آرویج، ۱۳۸۱.
– هایکوهای ایرانی با ترجمهٔ انگلیسی، هلندی، آرویج ،۱۳۸۱.
و…
▪︎نمونه‌ی شعر:
(۱)
پُر نخواهد شد
مگر با بوسه‌های من
سبدی که می‌بافی!.
(۲)
اگر نمی‌لرزد دلت
شعری که می‌خوانی
سست است!.
(۳)
حاجی آقا،
به فکر نو کردن ماه
بر بام همسایه!.
(۴)
چتر فروش.
نرمه باران می‌دانست
فروشی نداشته!.
(۵)
هرگز ندانست مادر،
فیلم‌فارسی را نجات داده
اسکناس زیر قالی‌اش!
(۶)
بزم زنانه.
تنها نرینه‌ی مجلس
طوطی قفس!.
(۷)
تا باز شود
پانسمان چشمانم
تو رفته‌ای شکوفه‌ی بادام!.
(۸)
پس از رفتن زائو
چه خلوت می‌نماید
گرمابه!.
(۹)
دو دلداده.
همه چیز خاک شده
مگر نگاه آخرین!.
(۱۰)
در انتظار شوی
خیره به تنها راه دهکده
هووهای پرگو!.
(۱۱)
پله‌های دادگاه.
سایه‌اش از سر ما کم
صاحب چتر!.
(۱۲)
به اندک نوازشی
تارانده شد خستگی‌اش
اسب گاری.
(۱۳)
خواب قیلوله.
می‌چرخد میان حوض
هندوانه‌ی پدرم!.
(۱۴)
شاید به خواب بیند
خواهر فروخته شده را
کودک افغان!.
(۱۵)
هر پنجره‌ای زیبا است،
اگر تو میان قاب آن
طلوع کنی…
(۱۶)
پشت تپه
جا می‌گذاریمش
ماهی را که با ما می‌آمد…
(۱۷)
تنها پایش را
مسح می‌کشد
مجروح جنگی.
(۱۸)
هر چیز، تازه‌اش نیکوست،
مگر دوست
و شراب کهن…
(۱۹)
فردا که برآید آفتاب
هستم آیا من
تا ببینمش دگربار؟
(۲۰)
هیچ درختی تنها نیست
وقتی که پروانه‌ای
میهمان برگ‌هاست.
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.