#در_چنین‌_روزی ۲۵ اسفند ۱۳۱۶، هوشنگ گلشیری یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان معاصر، از اعضای کانون نویسندگان ایران در اصفهان متولد شد. پیکان نقد او بیشتر به سوی خود روشنفکران بود.

پدر گلشیری کارگر بنا و سازنده‌ی مناره‌های شرکت نفت بود. او اما کارش را با آموزگاری در روستاها شروع کرد.

گلشیری با ایجاد جلسه های هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان راتربیت نمود که در دهه هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدند. او همچنین از بنیانگذاران حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود.

 “جُنگ اصفهان” با جریانات سنت‌گرای ادبی به مقابله می‌پرداخت. گلیشری به همراه برخی دیگر از اعضای «انجمن ادبی صائب» در سال ۱۳۴۰ دستگیر شد و ۸ سال بعد معروف‌ترین اثر خود با نام «شازده احتجاب» را نوشت.

شخصیت اول داستان شاهزاده‌ای است که هرچقدر تلاش می‌کند همچون اجدادش ظالم و تندخو باشد اما «عُرضه» و توانش را ندارد. از طرف دیگر اما گذشته خود را نفی نمی‌کند.

به همین دلیل نیز همیشه از سوی اطرافیان به تمسخر گرفته شده و حتی همسرش هم او را دست می‌اندازد: “چرا این نیاکان، فقط به فکر مزاج مبارک، سردل مبارک، بواسیر مبارک هستند؟”

 
 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)