در_چنین_روزی ۲۴ اسفند ۱۳۳۲، امیرمختار کریمپور شیرازی شاعر، روزنامه‌نگار و مدیر هفته‌نامه “شورش” پس از مدت‌ها شکنجه در زندان قصر پهلوی در آتش سوزانده شد.
“در صورتی که از مرگ سرخ بترسید، با روی سیاه و در برابر کاخ‌های سفید سر به فلک کشیده، از گرسنگی و بدبختی خواهید مرد.”
کریمپور از قلم شورانگیز خود از یک طرف برای نقد حکومت و از یک طرف برای شوریدن مردم استفاده می‌کرد و آنها را به پا خواستن برای احقاق حقوق خود دعوت می‌کرد. جان او چندین بار از سمت دربار تهدید شده بود که او نیز این تهدید‌ها را در «شورش» منتشر می‌کرد. در یکی از آنها دربار پهلوی با افتخار به قتل دیگر روزنامه‌نگاران چون محمد مسعود اشاره می‌کردند و به او هشدار می‌دادند که این بلای برای او نیز خواهد آمد که آخر نیز همین شد.
شفیعی کدکنی در کتاب «اگر مرگ داد است بیداد چیست؟» مرگ او را چنین نوشته است:«غروب روز ۲۳ اسفند ۱۳۳۲ در میدان پادگان لشگر دو زرهی که اسارتگاه دکتر مصدق، دکتر حسین فاطمی، کریمپور شیرازی و بقیه قربانیان کودتای ۲۸ مرداد۱۳۳۲ بود، مراسم چهارشنبه سوری شاهانه، که هم زمان با تولد رضاخان میرپنج شده بود با شرکت اشرف پهلوی (پرنسس مرگ) و علیرضا پهلوی (که مثل خواهرش اشرف در قساوت قلب مشهور بود) انجام گرفت.
اینان کریمپور را از زندان بیرون کشیدند، به دستور اشرف پیکرش را آلوده به نفت کردند مدتی او را به توهین و تمسخر گرفتند. پالانی بر کول وی نهادند و دستور دادند با چهاردست و پا راه برود. با افروختن آتش، جشن منحوسشان را آغاز کردند. زندانی به هر سو می دوید و فریاد می زد شعلهء آتش همه بدن او را فرا گرفته بود و تماشاگران قهقهه سر داده بودند.»
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.