پروژه ده ماده‌ای پژاک برای احزاب و سازمانهای شرق کردستان
گام‌های عملیاتی در راستای همگرایی نیروهای سیاسی شرق کوردستان
کوردستان و ملت کورد نزدیک به یک سده است که برای رسیدن به دموکراسی و آزادی هزینه میدهند. فراتر از چارچوب حزبی، مردم کورد، عزیزترین فرزندان خود را برای رسیدن به آزادی فدا کرده‌اند. رهبران بسیاری در این راه شهید شده‌اند. در مقطع کنونی نیز چه از لحاظ نظامی و چه از لحاظ سیاسی، کوردستان، با وجود تمامی انتقادها و ضعفها، سیاسی‌ترین، سازمان‌یافته‌ترین، پویاترین و فعالترین جغرافیای سیاسی ایران است. بنابراین پیشاهنگ و مرکز تحولات آینده ایران و قلب تپنده‌ی آن نیز خواهد بود. کوردها دنباله رو و یا یک کارت سیاسی در توازنات ایران و معادلات منطقه‌ای آن نیستند و نخواهند بود. آنها پیشاهنگ مبارزه بوده‌اند، هزینه اصلی آزادی را داده وخواهند داد . بر همین مبنا می‌ط‌لبد کوردها و سازمان‌هایشان مرکزاجماع نیروهای سیاسی ایران باشند نه اینکه احزاب کورد دنباله‌رو سازمان‌هایی باشند که عملا غیرفعال گشتەاند و یا فاقد توان سیاسی و عملی در داخل ایران هستند. ما این مهم را نباید فراموش کنیم که برای آزادی ملت خود دارای برنامه و پروژه هستیم. از نقطه‌نظر دیپلماتیک و نظامی، این سازمان‌ها و احزاب دیگر هستند که نیازمند همکاری با کوردها می‌باشند. اما این امر بدون ایجاد یک جبهه ملی‌ـدموکراتیک و اتحاد تمامی احزاب و سازمان‌ها و آحاد ملت کورد میسر نخواهد شد. همکاری و همگرایی با دیگر نیروهای سیاسی ایران لازم است اما اگر این همکاری در چارچوب یک جبهه ملی و مشترک نباشد، کوردها تنها تبدیل به مجریان و ابژه‌هایی جهت منافع سیاسی آنها خواهند شد و خود از منافع ملی‌شان بی‌بهره خواهند ماند. ما در برابر ملت خود صادق و شفاف بوده‌ایم و هستیم.
مبرهن آنکه خلق کورد نگران آن است منافع ملی در شرق کوردستان نیز قربانی منافع حزبی، تکروی‌های حزبی و مصادره و رقابت قدرت‌گرایانه شود. ملت کورد خواهان اتحاد تمامی احزاب کورد و ایجاد یک جبهه ملی‌ـ دموکراتیک در کوردستان است؛ جبهه‌ای که مخاطب جهان و پیشاهنگ واقعی دموکراسی و آزادی در ایران باشد. اگر هر حزب، جناح و یا جریان سیاسی از زیر این مسئولیت شانه خالی کند، پرواضح است که خواست‌ها و مطالبات برحق ملت کورد را نادیده گرفته و آینده‌ی سیاسی کوردستان را در صورت هرگونه تغییروتحول در ایران با خطری بسیار جدی و نابخشودنی مواجه ساخته است. کلید دموکراسی در ایران و آزادی کوردستان، هم صدایی، همگرایی و هم‌افزایی خلق کورد و همه‌ی سازمان‌ها و احزاب کورد می‌باشد. ملت کورد با رصد وضعیت بحرانی موجود در خاورمیانه و ایران از احتمال بروز هرگونه جنگ داخلی بین کوردها در آینده نگران است. اگر به عنوان نیروهای سیاسی کوردستان خود را تابع خواست مردم کورد می‌دانیم ناچار و ناگزیر از رفع نگرانی‌های آنها می‌باشیم. ملت کورد نگران است که قربانیان تحولات ایران، فرزندان آنان باشند اما در ایران آینده، همه چیز را بر روی میز مذاکره با نیروهای دیگر ایرانی، در صورت واگرایی وعدم هم‌صدایی از دست بدهد. ما تجربه‌ای مشابه را در اوایل انقلاب سال۱۳۵۷و در مذاکره با دولت مرکزی داشته‌ایم. شخصیت‌های سیاسی، روشنفکران، زنان و جوانان و سازمانهای مردم‌نهاد بایستی با ایفای نقش فعالانه در این مقطع حساس تاریخی، جریانات سیاسی، احزاب و جناح‌ها را ملزم به همگرایی نمایند. راه آزادی ما از اتحاد و انسجام بین تمامی جریان‌های سیاسی کورد و تکیه بر پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های خودی می‌گذرد. بدون تردید این اتحاد، سایه‌ی سنگین خود را بر میز مذاکرات در واشنگتن و فرانسه و با دیگر نیروهای ایرانی همچنین با قدرتهای جهانی خواهد انداخت. پژاک معتقد به یک سیاست شفاف، روشن، مشخص و باز جهت پاسخگویی به خلق کورد است و تمام احزاب دیگر شرق کوردستان را نیز بدون استثنا به این امر مهم فرا میخواند.
پژاک و کودار به شکل عمومی و در سطح کلی برای ایران نقشه راه خود را ارائه نمودند. ما باور بدان داریم که مساله‌ی کورد بدون چاره‌یابی مساله‌ی آذربایجان، بلوچستان و احواز و تمامی دیگر تفاوتمندیهای اعتقادی و مذهبی قابل چاره‌یابی نخواهد بود. عدم برخورداری از رهنمود «سیاست دموکراتیک» می‌تواند آینده‌ی همه‌ی این تنوعات و تفاوتمندی‌ها را در هاله‌ای از ابهام قرار دهد. از سوی دیگر با اعتقاد عمیق به امر پیشاهنگی زنان در تمامی عرصه‌های مبارزاتی، بایستی به صراحت بیان نماییم که هیچ یک از متدها و رهیافت‌های آزادی‌خواهانه و مساوات‌طلبانه که زنان را در مرکز خویش قرار ندهند نخواهند توانست برابری و آزادی را برقرار نمایند.
در مرحلە حساس کنونی پژاک نکات زیرین را ضروری دانستە و روشنفکران و صاحب نظران و احزاب کوردی را دعوت میکند کە بە شکل پلورالیستی سرنوشت آیندە جامعە خود را در دست گرفتە و برای جامعەای دموکراتیک و سکولار همیار و همکار باشند و در ایجاد کوردستانی آزاد و دموکراتیک نقش تاریخی خود را ایفا نمایند.
۱– ایجاد کمیسیون مشترک برای رفع اختلافات بین نیروهای سیاسی و احزاب کورد که در آن نقش اساسی به روشنفکران و آکادمسین‌ها اعطا شده باشد.
۲– ایجاد مجلس ملی و دموکراتیک و فراحزبی با مشارکت نمایندگان احزاب و افراد غیرحزبی، سازمان‌ها و نهادهای مدنی شرق کوردستان، که یکی از کارکردهای آن نظارت بر عملکرد احزاب خواهد بود و لازم است تمامی احزاب و جریانات سیاسی کورد در قبال آن پاسخگو باشند.
۳– ایجاد یک نیروی نظامی و ارتش فراحزبی و مشترک در چارچوب دفاع مشروع.
۴– ایجاد یک شورای نظامی پاسخگو به مجلس ملی و دموکراتیک.
۵– ایجاد شورای دیپلماتیک مشترک، جهت نمایندگی کردن کوردها در مجامع جهانی و منطقه‌ای، زیر نظر مجلس ملی و دموکراتیک .
۶– ایجاد یک رسانه و تلویزیون مشترک جهت انعکاس سیاستهای مجلس ملی در سطح ایران و کوردستان.
۷– ایجاد یک مرکز تحقیقاتی جهت مطالعات استراتژیک کوردستان در اروپا با مشارکت کوردهای دیاسپورا و محققین داخلی جهت دادن دادن مشاوره به مجلس ملی و احزاب و سازمانهای سیاسی.
۸– تشکیل مرکزی راهبردی برای سازماندهی فعالیت‌های مشترک (از قبیل کنفرانس‌ها، اجتماعات اعتراضی، اعتصابات کارگری و نافرمانی مدنی) در راستای همگرا نمودن جامعه‌ی شرق کوردستان .
۹– برساخت نهاد و سازمان فراحزبی مختص به زنان بر مبنای آسیب‌شناسی و راهیابی مسایل حوزه‌ی زنان با تأکید بر تصمیم‌گیری مشترک و عملکرد همسو در چاریابی بحران جامعه‌ی زنان شرق کوردستان.
۱۰– ایجاد کمیته‌ی مشترک جهت رصد روزانه و فعال وضعیت زندانیان سیاسی کورد در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران و تلاش جهت آزادی تمامی زندانیان سیاسی.
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان- پژاک
۲۱/۵/۱۳۹۷
نظرات
متاسفانه مقاله بوی شوونیسم کوردی می دهد. ظاهرا به زعم این حضرات قرارست جنبش انقلابی مردم ایران باید بخشی از جنبش اکوردستان شود ؟!
چنین نیست دوستان روایت شما با روایات واقعی تطابق ندارد
چهارشنبه, ۲۴ام اسفند, ۱۴۰۱