کورنلیوس کاستوریادیس* با ورود به فرانسه در دهه ۱۹۴۰ به عضویت حزب تروتسکیست درآمد و از نخستین منتقدان شوروی بود که استدلال می­کرد نظام اتحاد جماهیر شوروی شکل دیگری از سرمایه­‌داری دولتی و بوروکراتیک است. پس از جنگ جهانی دوم کاستوریادیس به همراه عده‌­ای دیگر از انترناسیونال چهارم با فاصله گرفتن از تروتسکیسم، نشریه «سوسیالیسم یا بربریت» را بنیان گذاشت. این نشریه از نخستین نمونه­‌های نقد ایدۀ حزب پیشگام از نظرگاه چپ به حساب می­آید.

کاستوریادیس همچنین به عنوان روانکاو فعالیت می­کرد و در دهه ۱۹۶۰ در مدرسه فرویدی پاریس با ژاک لکان همکار بود. او نشان داد که که تغییرات اجتماعی با گسست­های ریشه‌­ای همراه هستند و نمی‌­توان آنها را در قالب علت و معلولی یا هر پیوستگی دیگری تبیین کرد.

شاید مهم­ترین دستاورد او در تاریخ علوم اجتماعی توضیح واژه «خودآیینی» یا «Autonomy» باشد، تا جایی که عده­‌ای او را «فیلسوف خودآیینی» می‌­دانند. این واژه که از ریشه یونانی آمده، علاوه بر استقلال و خودمختاری به معنای قانون­گذاری بر خود یا بنا نهادن خود نیز هست. افراد در یک جامعه خودآیین به نهادها احساس تعلق می­کنند و قوانین آن را از آن خود می­دانند، در حالی­که در جوامع «دگرآیین» جایگاه اقتدار بیرون از جامعه ایستاده است. خودآیینی در ادامه به شاخۀ مهمی از نظریه‌پردازان و فعالان مارکسیست منجر شد که منشا اصلی تمام تحولات جامعه را در قدرت و خودآیینی طبقه کارگر می‌دانستند.

Cornelius Castoriadis
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
@TarTaKar