در ایران حداقل سه میلیون کودک کار وجود دارد و تک و توک انسانهایی مثل محیا واحدی، سمانه اصغری، آمنه زمانی و سپیده سالاروند که زندگی‌شان را صرف حمایت از کودکان کار کرده‌اند. نمی‌شناسیم‌شان چون مشغول کارند نه مصاحبه دادن و «صحبت راجع به کار». محیا پناه کودکان محروم دروازه غار و خاک‌سفید است و «خانه علم»ای که بنا کرده تنها فضای امن یادگیری عده‌ای از کودکان جنوب تهران است. سمانه عضو سابق انجمنی‌ست که به کودکان مشاوره حقوقی رایگان میدهد، در برابر قانونی که کودک حالیش نمی‌شود. آمنه کارش منع استثمار کودکان به هر شکلش است و وسط جلسه شبکه یاری کودکان کار دستگیر شده. سپیده مردم‌شناس است و دغدغه‌اش کودکان کار افغانستانی در تهران است، کودکانی که به گفته سپیده «فارسی حرف می‌زنند… اما جامعه نمی‌پذیردشان. ایران برایشان خلاصه شده به کوچه‌ای که در آن کار می‌کنند و آدم‌هایی که به واسطۀ کار با آنها در تماسند.»
هنوز مهر آزادی یکی خشک‌نشده فعال دیگری ربوده می‌شود. حالا محیا واحدی را ربوده‌اند و کودکان خانه علم چشم‌به‌راهش هستند. کودکی گفته «به خانوم محیا بگین قول دادم دیگه دور خلاف نگردم و نگشتم، قول داد تنهام نذاره، بهش بگین قول میدم انقدر درس بخونم تا برم دانشگاه ولی اون باید باشه تا ببینه.»
محیا قول داده همیشه کنارشان باشد و قول گرفته که سراغ کار خلاف نروند. چند زندگی را عوض کرده این انسان؟
می گویند «منتظریم نماینده‌تان را معرفی کنید» هزار اسم هست اگر نگاهتان در جهت درست باشد. اگر حداقل نمادین با فردی از داخل ایران شروع می‌کردید. همین محیا واحدی در تشکل‌سازی و اجرای برنامه عملی هزار و یک بار توانمندتر از آقای پهلوی است که با وجود امکان مالی و آزادی کامل و هزار امتیاز دیگر هرگز یک تشکل نساخت، برعکسِ محیا و همکارانش در جمعیت امام علی که باید گفت در ویرانه حکومت انقدر شخم زدند و کندند تا چشمه توان و امید جوشید.
بسیاری از دوستان نزدیکم انتخابشان آقای پهلوی است، می‌گویند اضطرار موقعیت حکم می‌کند. اینجا بحثی ندارم و منطق صحبتشان را می‌فهمم. اما یادمان نرود که تعریف بازیگر سیاسی چیست؟ این میهن میهن که می گوییم را چه کسانی می‌سازند؟ حاکمی می‌رود و دیگری می‌آید اما نگاه کنیم که تغییر را چه‌کسانی و کجا بوجود می‌آورند. قیام «زن، زندگی، آزادی» پتانسیلی بود برای پیوند مرکز قدرت و سازندگان. نمی‌دانیم وضعیت فعلیش چیست اما یقین دارم که فردای این «صندلی‌بازی» و انتخاب حاکم، باز این محیاها هستند که ایران را آباد مى‌کنند.
کیانا کریمی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.