بیانیۀ کمیتۀ آمریکای لاتین و کارائیب «اتحادیۀ بین‌المللی پیکار خلق‌ها» (ILPS) دربارۀ رخدادهای هفتۀ اخیر برزیل
ما از طرف کمیتۀ آمریکای لاتین و کارائیب «اتحادیۀ بین‌المللی پیکار خلق‌ها» (ILPS)، اقدامات و تلاش برای کودتا را رد می کنیم. ما در همبستگی با کارگران و بخش‌های مردمی برزیل می‌ایستیم و خواهان بسیج فعال در همبستگی علیه هر اقدامی هستیم که بر حقوق و آزادی‌های دموکراتیک آنها تأثیر می‌گذارد.
اشغال و تصرف خشونت‌آمیز ساختمان‌های سه قوه دولت در برازیلیا در یکشنبه گذشته، حلقه جدیدی از بحران قدرت است که دهه‌ها در برزیل – و در منطقه – حاکم بوده است. از زمان پیروزی شکنندۀ لولا در انتخابات، استراتژی بولسونارو که انکار کردن نتایج به همراه فراخوان متعاقب آن برای اقدام در جهت تحریم فعالانه آغاز شده و تلاش می شود که از شروع عادی دولت جدید جلوگیری و یا شرایط عدم حکومت یا قدرت دوگانه ایجاد شود. از اکتبر گذشته، محاصره ها و آتش زدن اماکن یکی پس از دیگری دنبال شد، تا جایی که در مقابل پادگان های نیروهای مسلح کمپ زدند و سعی کردند آنها را به یک کودتای آشکار بکشانند. اگرچه آنها هنوز در مورد دوم موفقیتی به دست نیاورده‌اند، اما با تصرف برازیلیا، اکثریت اپوزیسیون جناح راست در مجلس نمایندگان را نیز به سمت موقعیتی ضعیف مشروط میکنند، و در عین حال سیگنال واضحی از چگونه رفتن و کجا رفتن و اینکه حاضرند حتی خارج از چارچوب های نهادی پیش بروند ارسال میکنند.
واضح است که نیروهای ارتجاعی به رهبری بولسونارو یک تهدید واقعی برای همۀ مردم برزیل هستند که از حمایت بخش های قدرتمند طبقات حاکم – به ویژه بازرگانی کشاورزی و معدن – برخوردارند و قدرتی واقعی در مناطق اصلی و در کنگره هستند، و علاوه بر شبه‌نظامی‌هایی که در یک دورۀ ازدیاد تسلیحات در میان مردم غیرنظامی به دلیل «نیاز به دفاع از خود» تشکیل شده‌اند، برحمایت فعال تشکیلات و ارگان‌های مختلف پلیسی و نظامی تدهین شده توسط صهیونیسم و متبرک شده توسط اکثر کلیساهای انجیلی متکی هستند.
برخلاف تجربیات قبلی که توسط سوسیال دموکراسی و جنبش‌های اجتماعی رهبری می‌شد، ائتلاف دولتی به ریاست پرزیدنت لولا، قصد دارد با این نیروهای ارتجاعی که مایل به انجام هر کاری هستند، با یک تیم بازیافته متشکل از مبارزان جدید به همراه اعضای خود ارتجاع مانند معاون رئیس جمهور جرالدو آلکمین، تعدیل کنندگان اولترا لیبرالِ سابق و اپراتورهای جناح راست که قبلاً آنها را از قدرت برکنار کرده و زندانی کرده بود، مانند مشاوران و رؤسای جمهور سابق انریکه کاردوزو و میشل تمر، مقابله کند.
در هر بحرانی فرصتی وجود دارد: چه باید کرد؟
در این بحران شدیداً تقابلی در چارچوب رکود جدید جهانی و رویارویی‌های نظامی جدید که سناریوهای متعددی در منطقه دارد، نیاز بخش‌های بااهمیت طبقات حاکم به پیشروی بیشتر در غارت منابع طبیعی و انسانی، در مواجهه با اکوسیستمی در آستانۀ وضعیتی بازگشت ناپذیر و جمعیتی که از گرسنگی و تعدیل به تنگ آمده است، نمایان می شود.
ارتجاع به دنبال پیشبرد، استفاده و تحمیل محدودیت‌های رسمی یک دموکراسی محدودِ تحت کنترل الیگارشی است که مدت‌هاست ابزار مؤثری برای رفاه مردمی و توسعۀ ملی نبوده است.
بنابراین، باقی مانده تا اعتماد نیروهای کارگر و مردمی، آگاه‌ترین و مصمم‌ترین عناصر آنها را مجدداً به دست بیاورد، تا از فلج نهادگرایانه و بوروکراتیکی که ایده‌های «مترقی» آنها را به سوی آن سوق داده بطور مستقل بیرون بیاید و تعهد کند که مبارزه برای دفاع از حقوق اجتماعی و سیاسی آنها مد نظر است و در اقدامات خیابانی پیروز شده است.
در برابر نیروهای ارتجاعی که نه تنها دولت محدود و مسالمت جوی لولا بلکه خود جنبش توده ای را در حالت تدافعی قرار می دهند، آنچه باقی می ماند -همانطور که خلق ما در شورش های مختلف و خلق قهرمان پرو کردند- این است که چالش را بپذیرند و مبارزات جبهه ای علیه همۀ اشکال ارتجاع را در هر سناریویی به طور گسترده رهبری کنند و توأمان به دنبال شکست دادن آن و تحکیم یک دموکراسی واقعی برای کارگران و مردم باشند.
کمیتۀ آمریکای لاتین و کارائیب اتحادیۀ بین‌المللی پیکار خلق‌ها (ILPS)
۱۱ ژانویۀ ۲۰۲۳
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.