جواد عباسی توللی؛ مجله حقوق ما: شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد روز ۲۴ نوامبر/ سوم آذر ۱۴۰۱ قطعنامهای مبنی بر تشکیل یک کمیته حقیقتیابِ مستقل بین المللی، در خصوص اعتراضات ایران و سرکوب شهروندان معترض به دست نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی تصویب کرد. این قطعنامه با رای موافق ۲۵ کشور در مقابل رای مخالف شش کشور به تصویب رسید. همچنین ۱۶ کشور عضو شورا هم به طرح ارائه شده، رای ممتنع دادند.
پیشنویس این قطعنامه را دو کشور آلمان و ایسلند پیشتر به مقر سازمان ملل متحد در ژنو ارسال کرده و خواستار برگزاری یک نشست ویژه در مورد وضعیت حقوق بشری در ایران در جریان اعتراضات ضد حکومتی شده بودند.
سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه جهانی بهایی که در این نشست حضور داشته، بر این باور است که یکی از دستاوردهای برگزاری نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد درباره ایران، این است که به قربانیان نقض حقوق بشر در این کشور نشان میدهد، جامعه جهانی پشتیبان آنهاست و فقط نظارهگر نیست و تلاش میکند دولت ایران را پاسخگو نگه دارد.
او درباره دلیل حضور نماینده جامعه جهانی بهایی در این نشست، به مجله حقوق ما گفت:
«دفتر جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل در بیشتر از چهل سال گذشته یعنی در تمام سالهایی که جامعه بهایی در ایران، توسط جمهوری اسلامی، مورد آزار و اذیتهای گوناگون قرار گرفتند، در نشستهای سازمان ملل شرکت داشته و همیشه تلاش داشته است تا دولت ایران را در سازمان ملل پاسخگو نگه دارد و هر سال هم خواستار ایجاد مکانیسمهای حقوقی بین المللی در مورد ایران بوده و همواره، اسناد نقض حقوق بشر در ایران و به ویژه نقض حقوق جامعه بهاییِ ایران را به سازمان ملل متحد ارائه کرده است».
سخنگوی جامعه جهانی بهایی، همچنین، درباره اهمیت برگزاری جلسه شورای حقوق بشر سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران گفت:
«هرچند این نشست و این قطعنامه بهطور ویژه در مورد این اتفاقات اخیر بود اما موضوعی که در این نشست واضح بود، اینکه، مسائلی که از طرف دولتها و سازمانهای غیر دولتی که در این نشست حضور داشتند، مطرح شد، در واقع فراتر از اتفاقات اخیر بود و واضح بود که جامعه بین المللی، به این حقیقت پی برده است که حکومت جمهوری اسلامیِ ایران در بیش از ۴۰ سال گذشته تاکنون، جنایتهای بسیار زیادی بر گروههای مختلف روا داشته و رویدادهای جاری، تنها نمونهای از عملکرد این حکومت در برابر شهروندان ایرانی است. به طور کلی، به نظر من، این نشست از این نظر اهمیت دارد که فرصتی بود برای نشان دادنِ وضعیت حقوق بشر تمام گروههایی که در طی سالها و دهههای اخیر مورد آزار و اذیت قرار گرفتهاند».
برپایه آخرین گزارشها، مهوش ثابت ۶۹ ساله و فریبا کمالآبادی ۶۰ ساله، دو زن بهائی پس از گذراندن ۱۰ سال در زندان در ایران، روز ۲۰ آذرماه، برای دومین بار به حکم بیرحمانه ۱۰ سال حبس محکوم شدهاند. هر چند آزار بهاییان در ایران موضوع تازهای نیست و قدمتی به اندازه تاریخ این دیانت دارد اما بهنظر میرسد، حکومت جمهوری اسلامی، همزمان با بازداشت و محاکمه هزاران شهروند بازداشت شده در اعتراضات سراسری جاری، سرکوب و فشار بر شهروندان بهایی را هم افزایش داده است.
شهروندان بهایی به عنوان بزرگترین گروه اقلیت مذهبی پس از مسلمانان اهل سنت در ایران شناخته میشوند که در دو قرن اخیر و به ویژه پس از انقلاب ۱۳۵۷، همواره با آزار و اذیت و سرکوب روبهرو بودهاند.
طبق آموزههای دیانت بهایی، همارزشی و تساوی حقوق زن و مرد به مثابه باوری که رهگشای تقریر عناصری قوی از تساوی حقوقی زن و مرد است، امری پذیرفته شده است. همچنین در این دین، مبلغان رسمی مذهبی نظیر چیزی که در اسلام به آن آخوند یا ملا گفته میشود، جایگاهی ندارند. از همینرو سران حکومت اسلامی ایران، آموزههای این دیانت را در تضاد با منافع خود میبینند و در طول ۴۳ سال گذشته همواره سعی بر سرکوب پیروان دیانت بهایی داشتهاند.
از رایجترین اتهامهای بهاییان که در دادگاهها و دستگاههای قضایی ایران همواره مطرح بوده، اتهام «جاسوسی برای دول متخاصم» است.
قربانعلی دری نجفآبادی، دادستان وقت کشور در بهمن ماه سال ۱۳۸۷ در نامهای خطاب به وزیر اطلاعات در باره «اتهام جاسوسی شهروندان بهایی برای اسرائیل» چنین مینویسد:
«مستندات، امارات و قرائن به دست آمده حاکی از آن است که تشکیلات مذبور با دشمنان خارجی در ارتباط مستقیم بوده، دارای پیوندهای دیرینه و مستحکمی با رژیم صهیونیستی است و در ایران نیز به جمعآوری اطلاعات و فعالیتهای نفوذی مبادرت مینماید…»
دری نجفآبادی در جای دیگری از همین نامه تاکید میکند که «تشکیلات فرقه ضاله بهاییت در تمامی ردهها غیرقانونی و غیررسمی بوده و وابستگی آنها به اسرائیل و ضدیتشان با نظام اسلامی محرز و خطر آنها برای امنیت ملی مدلل و مستند است».
این ادعای مقامات امنیتی ایران درباره ارتباط شهروندان بهایی با سرویسهای جاسوسی خارجی در حالی است که از ابتدای شکلگیری حکومت جمهوری اسلامی تاکنون، هیچگونه سند یا مدرکی دال بر اثبات این ادعا ارائه نشده است.
سیمین فهندژ با تأکید بر اینکه شهروندان بهایی در ایران، از جمله اقلیتهای مذهبیای هستند که در طول حیات حکومت جمهوری اسلامی، بیشترین فشارها را متحمل شدهاند، با اشاره به اهمیت نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت:
«من فکر میکنم، موضوعی که امروز برای ایرانیان و جامعه جهانی واضح است، این است که آزار و اذیتهایی که در بیشتر از چهار دهه اخیر بر گروههایی مانند بهاییان، وارد شده، در حال حاضر، همه گیر شده است و این فشارها امروز بر عموم مردم ایران تحمیل میشود. تمام سرکوبها مانند بازداشتهای خودسرانه، محرومیت از تحصیل دانشگاهی، نفرت پراکنیها و آزار و اذیتها که در این ۴۳ سال درباره بهاییان شاهد بودهایم، امروز بر همه مردم ایران تحمیل میشود و مسألهای که این نشست را بیش از پیش حائز اهمیت میکند، این است که برای همه دولتهایی که در آن جلسه حضور داشتند، واضح شد که دولت ایران، دولتی است که حقوق بشر را پایمال میکند و آنها به این نتیجه رسیدند که باید دولت ایران را برای اتفاقات اخیر و بهطور کلی برای نقض حقوق بشر پاسخگو کنند».
سخنگوی جامعه جهانی بهایی در ادامه گفت: «بهنظر من، این نوع نشستها خیلی مهم است چرا که در حال حاضر تنها راهی است که به وسیله آن میتوان دولت سرکوبگر ایران را، در جامعه بین المللی پاسخگو نگه داشت و بر تمام جهانیان آشکار شد که حکومت ایران، حتی برای اساسیترین حقوق بین المللی احترامی قائل نیست».
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.