ایران در فهرست کشورهای با بالاترین آمار اعدام در دنیاست. جمهوری اسلامی از ابتدای حکومت خود حتی در مورد کودکان هم از این مجازات غیرانسانی و متحجر استفاده کرده است و بیشترین آمار اعدام کودکان را در دنیا دارد. ۹ سال پیش در واکنش به این مجازات ناعادلانه، کارزاری با عنوان لِگام: «لغو گام به گام اعدام» توسط جمعی از فعالان اجتماعی، سیاسی و مدنی راه‌اندازی شد. اما عمر فعالیت این کارزار بیش از دو سه سال نبود؛ چرا که از نگاه جمهوری اسلامی، مبارزه علیه اعدام به خودی خود جرم سیاسی تلقی می‌شد.
پس با بازداشت اعضای این کارزار و سرکوب آن، عملاً راه ادامه‌ی فعالیت‌هایش بسته شد. در بیانیه‌ی اعضای این کارزار به تاریخ ۲۴ شهــریور ۱۳۹۵ درباره‌ی شــیوه‌ی بــرگــزاری محاکمــه‌های زندانیان سیاسی-عقیدتی آمده است: «محاکمه‌ها و اعدام‌های سیاسی-عقیدتی که گهگاه به شیوه‌های یادآور فاجعـه ملی تابستان ۶۷ که در آن هزاران تن از آگاه‌ترین و پیگیرترین رهروان راه آزادی که دوره‌های محکومیت‌شان را در زندان‌ها گذرانده بودند یا می گذراندند انجام می‌گیرد، از نگاه هر ناظر بی‌طرف، هشـداردهنده است. پس از گذشتن ۲۸ سال از این فاجعه هولناک، هنوز هم کسی از میان آمران و عاملان آن پاسخگوی آنچه بر این آزادگان دربند رفت نیست».
امروز در حالی‌که نزدیک به ۳ ماه از آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی» می‌گذرد، بیش از پیش دانسته‌ایم که این جنبش اساساً علیه ستاندن زندگی، از جمله اعدام است. جنبش ما این قدرت را داشته که مردم این جغرافیا را فارغ از جنسیت، قومیت، مذهب، سن، طبقه و گرایش‌های فکری برای هدف مشترک انقلاب، متحد و همبسته سازد. جای تعجب نیست در رژیمی که بنیانش بـر مـردسالاری، ارتجـاع شـیعی، برتری هویت فـارس و اسـاساً تبعـیض و نابرابری اسـتوار است، این اتحـاد مایـه‌ی خـوف و وحشت باشد، وحشت از پایانی که از همیشه نزدیک‌تر است. بـروز این ســطـح از اسـتیصال و وحشـت از آزادی‌خـواهی مـا را می‌توان در تلاش حکومت برای درهم شکستن این اتحاد با کشتار گسترده و قتل‌عام صدها جان آزاده از جمله ده‌ها کودک و نوجوان و ربودن و شکنجه کردن دست‌کم ۱۸ هزار انسان و صدور احکام سنگین و ظالمانه در سراسر کشور دید.
حال جمهوری اسلامی در میانه‌ی جنبش «زن، زندگی، آزادی»، به زعم خودش بار دیگر خدای دهه‌ی ۶۰ را فراخوانده و باب گفت‌وگوی یک‌طرفـه‌ای را به زبان طناب و دار باز کـرده اسـت. گفت‌وگوی تبهکارانه و خون‌آلودی که با ضبط و پخش اعترافات اجباریِ همراه با شکنجه‌ی معترضان و چسباندن اتهاماتی نظیر محـاربه و افـسـاد فی‌الارض آغـاز شــد و بــا انداخــتن قــرعــه‌ی اعدام‌های مرتبط با تظاهرات به نام محسـن شکاری و مجیدرضا رهنورد، و ادامه‌ی اعدام خودسرانه‌ی چندین زندانی بلوچ بدون طی فـرایند دادرسی عملاً کلـید خـورد. پیام سرکوب و کشتار حداکثری از جانب حکومت دیکتاتور اسلامی واضح است.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» علیه هر جریانی است که بر سر راه خواسته‌های اصلی آن، از جمله زندگی، ایستاده است. در شرایط ویژه فعلی و هم‌راستا با اهداف انقلابی‌مان، ما جمعی از فعالان حقــوق کودکان براین باوریم کــه بایـد تمام‌قد علیـه قتل‌های حکومتی ایستادگی کنیم و صدور احکام ناعادلانه و ارتجاعی اعدام را با به کار بستن تمامی ظرفیت‌های فردی و جمعی‌مان متوقف سازیم.
عرصه‌ی مبارزه و مقاومت ما این بار هم در خیابان‌ها و میدان‌ها و در کنار آن و در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی خواهد بود.
مـا همچـنـان متحـدتر از همـیشـه در اعـتراضـات و اعتصـابات سراسری شرکت می‌کنیم. ما تا زمـان متوقف شـدن احـکام ناعادلانه و غیرانسانیِ اعدام در شبکه‌هـای مجازی با هشـتگ #قیام_علیه_اعدام به انتشـار و همرسـانی اخبار و اطلاعات موثق در رابطه با اتهامات وارده، نحـوه‌ی اخـذ اعـترافات اجـباری، شکـنجه، روند برگـزاری دادگاه‌ها، مـوارد نقـض قـانون و صــدور احــکام اعــدام برای اتهامات بی‌اساس و واهی محاربه و افساد فی‌الارض، اعتراض خود را به ناعادلانه بودن روندهای قضایی در رژیم جمهوری اسلامی ابراز می‌کنیم و از تمامی ظرفیت‌هایمان برای انعکاس صـدای زندگی‌خواهی و آزادی‌خواهی مردم و توقف ماشین اعدام و کشتار جمهوری اسلامی استفاده می‌کنیم.
به امید پیروزی انقلابمان
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.