اگر ائتلافی بین برخی چهره‌های اپوزیسیون محقق شود، که شب گذشته نشانه‌های از آن را دیدیم، علی رغم اینکه هیچ کدام از این افراد را نماینده خودم نمی‌دانم ولی این امر را گام مثبتی می‌بینم.
بسیاری از چهره‌های سیاسی و سلبرتی‌های ما در مقابل مواضع خود عموما به کسی پاسخ‌گو نیستند؛ و چون انفرادی موضع می‌گرفتند تغییر نظر سیاسی‌شان هم بدون تغییر دستگاه فکری و تحلیل عمیق اتفاق می‌افتاد.
حالا، اگر ائتلافی صورت بگیرد خیر حداقلی آن این است که این افراد در مقابل گفته‌ها و رفتارهای‌شان باید به یکدیگر و در قبال هم پاسخ‌گو و مسئولیت پذیر باشند و در کنار ان باید گفتمان و ادبیات سیاسی واحدی را نیز برای هواداران‌شان بسازند تا قدرت تاثیرگذاری بیشتری داشته باشند.
از آنجای که این گفتمان و ادبیات رهبری سیاسی مشخصی هم دارد امکان نقد موثر و پاسخ‌گو کردن آنها، و اصلاح‌شان بیشتر است و این به فضای جنبشی اعتراضی امروز امکان گفتگو و سیاست‌ورزی بیشتری می‌دهد اگر و تنها اگر حامیان این افراد منش استبدادی و هژمونی طلبی پیدا نکنند و مخالفان خود را مزدور و خائن نخوانند و تلاش نکنند همه را به زور به زیر چتر ائتلاف خود بکشانند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.