رعایت حقوق زنان یک امری اخلاقی است!

رعایت حقوق زنان یک امری اخلاقی است!
نویسنده: نیلاپو شانتی
مترجم: اسدالله جعفری (پژمان)
مجله دفاعی‌هند: ۱۶ دسامبر؛ ۲۰۲۲

در این امر ممکن است طالبان به گونه‌ی تظاهر به دنیا بگویند که دختران هم می‌توانند به دانشگاه بروند، اما اگر طالبان به دختران اجازه ندهند که تا صنف و کلاس پنجم را درس بخوانند، پس آن‌ها چه‌گونه می‌توانند به تحصیلات عالی خود ادامه دهند و به دانشگاه‌ها بروند؟. این‌ها رفتار و اعمالی است که تضاد و تناقض روشنی در آن محسوس است. مردم و جامعۀ جهانی باید این دیدگاه طالبان را نسبت به تحصیل و آموزش دختران افغانستان به خوبی درک کنند و در خصوص آن غور و برسی جدی داشته باشند.

در حالی که گروه طالبان دختران افغانستان را از حق تحصیل و از رفتن به مکاتب محروم می‌کنند، اما برعکس؛ به گزارش شبکه تحلیل‌گران افغانستان یا AAN)) «دخترانی بیش از بیست تن از رهبران ارشد گروه طالبان در دانشگاه‌های دوحه، پیشاور و کراچی پاکستان در حال تحصیل هستند». این رهبران شامل قلندر عباد وزیر صحت‌عامه طالبان، شیرمحمد‌عباس استانکزی معاون وزیر امور خارجه طالبان و سهیل شاهین سخن‌گوی وزارت خارجه طالبان می‌باشند.

رعایت حقوق زنان یک امری اخلاقی است

بر اساس گزارش صندوق سازمان حمایت از کودکان یا یونیسف، دور نگه داشتن و محروم کردن دختران از تحصیلات متوسطه برای افغانستان ۲.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی سالانه‌ی آن هزینه جبران‌ناپذیری خواهد داشت. اگر سه میلیون از دختران کنونی بتوانند که تحصیلات متوسطه خود را به پایان برسانند و در بازار کار افغانستان شرکت کنند، این دختران و زنان حداقل ۵.۴ میلیارد دالر آمریکایی به اقتصاد افغانستان کمک خواهند کرد.

یک مقدار کاری که امروز برای پیش‌رفت این کشور در افغانستان قابل دسترس است، اما در این عرصه مردانی هستند که توسط مردان دیگری گزینش شده و برای انجام این کارها استخدام می‌شوند. اگر اقشار زنان هم شامل این کارها و فعالیت‌ها شوند روند پیش‌رفت افغانستان بسیار بهتر و باشکوه‌ترخواهد شد. اما زنان در انجام این کارها و زمینه‌ها هیچ نقش و حقی ندارند.

طرح‌ و توصیه‌های راه‌حل

این طرح مهم‌ترین جنبه رسیدگی به نقض حقوق بشری در افغانستان است. با تلاش‌های هماهنگ و منسجم، سازمان ملل متحد باید تعامل با طالبان را برای ترویج یک دولت پاسخ‌گو و فراگیر فراهم کند. این طرح برای کمک به اهداف مشترکی ملت و باعث ایجاد یک حکومت مشروع و پاسخ‌گو در افغانستان خواهد شد.

در عین‌حال؛ باید جلسات مشورتی بسیار متین، صریح و قاطعانه با کشورهای گروه ۵ مانند [ایالات متحده آمریکا، روسیه، فرانسه، چین و آلمان] نیز برگزار می‌شد و آن‌ها می‌بایست تفاهم خود را نسبت به حل بحران کنونی افغانستان سنجیده و اعلام می‌کردند که جامعه جهانی دولت طالبان را تا امر ثانوی به رسمیت نمی‌شناسد. مگر مشروط بر اینکه طالبان پیش شرط‌های مطروحه را برآورده و بپذیرند. مهم‌تر از همه، استفاده از بهترین ابزارهای انکشافی و توسعه‌مندانه‌ی که باعث توسعه افغانستان می‌شود.

(۱) طالبان باید رهبری جنبش زنان و دختران را در تشکیلات به آینده افغانستان تقویت کنند و اطمینان دهند که زنان از دستاوردهای صلح و توسعه با حضور مساویانه‌ی زنانه در سکوها و موقعیت‌های تصمیم‌گیری در کشور بهره‌مند می‌شوند. (۲) حضور برابری و مساویانه در دستگاه‎های دولت از تمامی اقشار ملت از جمله اقلیت‌های قومی و سایر گروه‌ها. (۳) تشکیل یک حکومت مردمی و دموکراتیک؛ حمایت و هم‌افزایی در طیف وسیعی از کارها برای توسعه بلندمدت کشور که باید مورد بحث و گفت‌گو قرار می‌گرفت، اما متأسفانه در این خصوص هم هیچ بیاناتی صورت نگرفته است. جامعۀ جهانی به طوری واضح به طالبان اعلام نکرده است که برای به رسمیت شناختن حکومتش که بتواند یک حکومت قانونی و مشروع باشد چه کارهای را انجام دهند.

در همین‌حال؛ تا زمانی که جهان زیر نظر سازمان ملل متحد باشد و یا هم زیر نظر چین، روسیه و آمریکا باشد، و یا هم زیز نظر هیچ‌ کسی نباشد، مردم دنیا گردهم بیایند و مشخصاً به طالبان بگویند که باید این کارها را انجام دهند و از چنین کارهار دست بردارند، سپس آن‌ها را الزاماً مکتوب کنند.

ایالات متحده آمریکا ۲۰ سال در افغانستان حضور داشت و همه فرصت‌ها را داشت تا ببیند افغانستان تحت حکومتی قرار بگیرد که توسط مردم افغانستان انتخاب شود. آمریکا باید برسی می‌کرد که با نمایش دموکراسی و با شعارهای دموکراتیک توسط ایالات متحده مردم افغانستان حمایت و باثبات شده‌ است یا نه!!. این وضعیت بسیار غیرمنتظره بود و سزاوار مردم افغانستان نبود که آمریکایی‌ها افغانستان را به طالبانی که کاملاً جهادی و جهادگرا است، تحویل دهند. جهان هنوز هم فرصت‌های دارد و موظف است که نسل‌های آینده افغانستان را از فلاکت و بلایایی جنگ و خون‌ریزی نجات دهد. جامعه جهانی و بین‌المللی باید به تعهدات خود برای پیش‌برد آرمان‌های مشروع و قانونی مردم افغانستان با چندجانبه‌گرایی احیا شده و تاثیرگذار که مبتنی بر یک حکومت فراگیر و همه‌شمول باشد، عمل کند.

نیلاپو شانتی؛ پژوهشگر، نویسنده، روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر هندی افغان‌تبار مستقر در دهلی‌نو می‌باشد. شانتی فارغ‌التحصیل دوره لیسانس در رشته روزنامه‌نگاری و فوق لیسانس در روابط ‌بین‌الملل از دانشگاه بین‌المللی «اوپی‌جیندال» است. خانم شانتی معاون پیشین سردبیر مجله دفاعی‌هند بود و او به عنوان مدیر پروژه بنیاد هند و افغانستان (IAF) به سفارت افغانستان در دهلی‌نو نیز خدمت کرده است.