در گفتگوی نخست با رضا گوهرزاد نسبت به تخریب روشنفکران که با نقد یکسره متفاوت است همچون بخشی از گفتمان فاشیستی برای مشروعیت بخشیدن اقتدار طلبی و رشد این گرایش هشدار دادم.
تاکید کردم این بیانیه از آن رو که نخستین کنش جمعی در هشدار به خطر راست افراطی و تلاش آن برای منکوب کردن دگراندیشان توسط خشونت و تخریب آنها است ا زاهمیت خاصی برخوردار است. این واقعیت که بخش بزرگی از امضا کنندگان بیانیه، اهل قلم و نویسندگان و فرهنگ ورزان داخل کشور و قربانیان دو استبداد موروثی و دینی می باشند، بر اهمیت این بیانیه افزوده است. ازهمین رو نمی توان صدور این بیانیه را به اختلافات سیاسی گروه های خارج از کشور درباره جمهوری خواهی و سلطنت طلبی یا راست و چپ فرو کاست. این بیانیه در دفاع از دمکراسی و آزادی و در ادامه ایستادگی در برابر روشنفکرستیزی رایج توسط حکومت های استبدادی و راست افراطی و دردفاع از آزادی بیان و علیه هرگونه سانسور ونگرش حذفی قد علم کرده است. اشاره کردم همزمانی صدور این بیانیه و بی حرمتی به مزار غلام حسین ساعدی در پاریس و مزار توکا نیستانی در ایران که وجدان همگانی را به درد آورد در توجه گسترده به هشدار این بیانیه نقش داشت.
در گفتگوی دوم که مناظره ای بین من و دامون گلریز در این باره و همچنین اهانت به مزار ساعدی است اشاره کردم افراط گرایی در هر جریان سیاسی با دمکراسی و رواداری در تضاد است و هدف بیانیه در درجه اول دفاع از آزادی بیان و دمکراسی در تقابل با تهدیدهایی است که امروز علاوه بر حکومت اسلامی به ویژه از سوی راست افراطی دامن زده شده است. همچنین گفتم گردهمایی ایرانیان در مزار ساعدی به جای واکنش متقابل به این بی حرمتی، دومین واکنش جمعی چشمگیر ایرانیان در برابر این خطر و نشانگر پاسداری از میراث فرهنگی و هنری و روشنفکری ازادیخواهانه در تقابل با هر نوع رویکرد استبدادی است. تاکید کردم به جای دعوت به سکوت می بایست از این گونه کنش های جمعی همچون نوعی هشدار و فرمان ایست به لمپنیسم راست افراطی استقبال کرد.
درگفتگوی سوم همراه با نعیمه دوستدارکه از دیگر امضا کنندگان این بیانیه بود در برنامه رمز پیروزی حسن اعتمادی درباره ضرورت منزوی کردن راست افراطی سخن گفتم.
نقطه عزیمت این گفتگو ابراز نگرانی از خشونت کلامی راست افراطی است که بدون نقد نابینایی و ناشنوایی نسبت به آن یا نقد گزافه گویی و خصومت جویی در نقد دیگری اثرگذار نخواهد بود.
به ویژه آن جا که اخلاق و انصاف و روشنگری راهنمای عمل قرار میگیرد، وسواس بیشتر در یک برخورد شفاف اما منصفانه و معتدل بیش از هر زمان دیگری ضروری است. اما اگر نقطه عزیمت واکنش ها تنها مصلحت گرایی یا تکیه بر قدرت باشد، تلاش برای توجیه خشونت های شبه فاشیستی یا دیگر اشکال افراطی گری بالا می گیرد. تاکید کردم این نیز واقعیتی است که دفاع از دمکراسی را نمی توان به جمهوری خواهی فرو کاست، گیرم که جمهوری خواهی امروز اصلی ترین بستر و سکاندار دمکراسی خواهی در ایران است. همچنین هر دو تاکید کردیم خصمانه ترشدن رابطه بخش های گوناگون اپوزیسیون تنها به سود حکومت اسلامی است که به ویژه راست افراطی سلطنت طلب به آن دامن می زند. رویکردی که بخشی از آن بی شک محصول تلاش های حکومت اسلامی و عوامل نفوذی آن است اما بخش دیگر آن محصول تمام خواهی راست افراطی و اظهارات یاسمن پهلوی ویاران نزدیک رضا پهلوی و گاه در سخنان خود او – نظیر کمپین وکالت و اعلام خود رهبر انگاری – و تلاش برای تحمیل او بر مخالفان بازتاب یافته است. هر دو تاکید کردیم راه حل اما سکوت یا موضع وسط گرفتن در برابر خشونت لجام گسیخته راست افراطی سلطنت طلب نیست. همچنین اشاره شد آغاز جداسری از ما نبوده است و در مبارزه با جمهوری اسلامی ما همواره از تعامل و رقابت سالم و همسویی همه مخالفان و به رسمیت شناختن همبستگی متکثر دفاع کرده ایم. اما تعرضات پی در پی راست افراطی عملا دمکراسی خواهان را در مبارزه همزمان در دو جبهه قرار داده است. به گونه ای که در مبارزه با جمهوری اسلامی و گذار به دمکراسی می بایست همزمان راست افراطی را نیز منزوی کرد. انتشار بیانیه دستجمعی ۵۰۰ نفری در نقد رفتار و منش گفتمان فاشیستی جدید و هشدار پی درپی نسبت به ضرورت فاصله گیری از آن یکی از گام های موثر در راستای هموار کردن راه دمکراسی است. گام دیگر برای منزوی کردن راست افراطی و هر گونه افراطی گری دیگر و گسترش فرهنگ رواداری و دمکراسی، می بایست با تمرکز بر سر جستجوی روش های دمکراتیک برای مدیریت اختلافات در درون اپوزیسیون به قصد جلوگیری از تنش هرچه بیشتر و بدتر شدن اوضاع جستجو کرد.!
در مقدمه این گفتگو و در توضیح آن آمده است: “در آستانه سال جدید دو موضوع مهم در پیش روی ماست. احتمال حمله نظامی اسرائیل به خاک کشورمان و پراکندگی بین مخالفین حکومت اسلامی. برخورد های نسنجیده راست افراطی با دگر اندیشان و توهین و تهدید آن ها از سوی این گروه باعث نگرانی هر شهروند مسئول ایرانی ست. دو میهمان این برنامه نعیمه دوستدار و مهرداد درویش پور ضمن ابراز نگرانی از رشد راست افراطی و اسلام گرایی در منطقه از ضرورت ایستادگی صدای سوم صلح و دمکراسی در برابر میلیتاریسم و بنیادگرایی سخن گفتند. همچنین تاکید کردند ضمن مقابله با هر گونه افراطی گری و از جمله راست افراطی میبایست در دفاع از تعامل و گفتگو و رو اداری و همبستگی، با قدرت آنها را به عقب راند. بیانیه ۲۴۰ نفری (که اکنون تعداد امضاها به ۵۰۰ نفر رسیده است)، تجمع بر مزار ساعدی و دیگر کنش های جمعی نمادهایی از ایستادگی در برابر تهدید و ترور و تخریب اپوزیسیون دمکرات و دگر اندیشان توسط این گروه است که میخواهد اقتدار فردی رضا پهلوی را ولو به صورت خشونت آمیز بر جامعه تحمیل کند. هر دو میهمان همزمان همه دمکراسی خواهان و حتی مدعیان مشروطه خواهی باورمند به لیبرال دمکراسی را به جای سکوت به همراهی با دمکراسی خواهان و منزوی کردن راست افراطی به قصد ایجاد تعامل در اپوزیسیون و مدیریت اختلاف ها و تمرکز مبارزه علیه جمهوری اسلامی دعوت کردند.”
بیشتر بخوانید:
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.