نرمش قهرمانانه اول در داخل؛ باور کنید ادامه حبس ها و حصرها بی فایده است

این روزها بحث بر سر سخن اخیر رهبری درباره نرمش قهرمانه است. همگان این موضع را در رابطه با سفر اخیر دکتر روحانی به امریکا و باز بودن دست ایشان ومجوزی برای مذاکرات احتمالی با مقامات امریکایی در آینده روابط خارجی ایران با غرب بررسی می کنند.

من، اما از زاویه ای دیگر به این مساله می نگرم.

دکتر روحانی برای ادامه مسولیت سنگینی که مردم عزیز ما برعهده اش نهاده اند به جلب نظر عموم سلیقه ها بخصوص حفظ و تقویت روحیه صاحبان سلیقه هایی که به وی رای داده اند، در داخل بیشتر از خارج، احتیاج دارد.

آزادی اخیر چند تن از زندانیان سیاسی حوادث ۸۸ به هر دلیل ممکن که صورت گرفته باشد، و یا للعجب که بی بی سی، بیشتر از صدا و سیمای ضرغامی- که چنان در برابراین رویداد مهم سکوت کرده که انگار نه انگار مساله ای اتفاق افتاده است- بدان می پردازد، بمثابه روزنه ای برای نگاه بهتر و واقعی تر به دنیای بیرون است.

بنظر من نرمش قهرمانانه در برابر قدرت های خارج با رعایت حفظ عزت و مصلحت ،هرچند مهم است و به تغییر بعضی از واژگان سیاسی و انقلابی ما نظیر شیطان بزرگ، رابطه گرگ و میش و.. منجر می شود ، بهتر است مقدمه ای در درون داشته باشد.

این مقدمه واجب آن است که همه زندانیان و محصوران بدون قید و شرط و منت آزاد شوند، سایت های بعضی از مراجع و نخبگان نظام فورا رفع فیلتر شوند و روحانی با این پشتوانه های مهم و قوی، قدم به دنیای بیرون بگذارد.

باید بعضی باور کنند ادامه حبس ها و حصرها کما کان نه تنها برای کشور بی فایده است که برای نظام و ارکان آن، جز هزینه در برنداشته و نخواهد داشت .

جلوی ضرر از هر کجا که گرفته شود، منفعت است.

مهرماه، ماه خوبی برای وزیدن نسیم مهربانی است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)