▪️خیزش توده‌ای این بار در اعتراض به قتل دولتی مهسا امینی (ژینا) سراسر ایران را فرا گرفت. اکنون دیگر تا پیروزی نهایی یک گام مانده است و آن چیزی نیست جز «احتیاج به تشکل و رهبری سراسری» در شرایطی که مبارزات پراکنده و خودانگیخته به پیش می‌رود. توده زمانی که بنابر ضرورت تاریخی به میدان مبارزه کشیده می‌شود، به ابزاری نیاز دارد که مبارزاتش را با کمترین هزینه و بیشترین دستاورد به سرانجام برساند و این ابزار «تشکل و آگاهی» است.
پاسخگویی به این نیاز مبارزاتی توده‌ها امر فوری و خطیر سازماندگان است. طراحی شعارهای ریتمیک و رادیکال، فرموله کردن شرایط و اصلی‌ترین خواسته‌ها در چهارچوب بیانیه‌ها، رهبری کردن و ایجاد هماهنگی در زمان، مکان و شکل مناسب اعتراضات خیابانی، برقراری ارتباط با دیگر شهرها و استانها و نهایتا تلاش برای ایجاد تشکل‌های توده‌ای در هر شهر و بوجود آوردن یک رهبری سراسری از جمله اصلی‌ترین احتیاجات مبارزاتی مردم است.
تدوام اعتراضات زمان و فرصت کافی برای پاسخ دادن به این نیازها را فراهم می‌آورد. با ادامه‌دار شدن اعتراضات بستر لازم برای ارتقا از خیزش خودجوش به متشکل شدن بوجود می‌آید، تا نهایتا در یک اقدام هماهنگ با سازمان دادن اعتصاب عمومی سیاسی و قیام مسلحانه‌ی توده‌ای در سطح سراسری سرنگونی انقلابی را رقم زد.
▪️این بار با قطع اینترنت نیز اعتراضات خاموش نشد بلکه بیشتر شعله کشید و مردم در نبود امکانات ارتباطی همدیگر را در خیابان پیدا می‌کنند. اکنون دیگر اعتراضات سراسری نظم خاصی پیدا کرده است که به شکلی تداوم اعتراضات را تضمین می‌کند، از خستگی معترضان جلوگیری می‌کند و در مقابل نیروی سرکوب را فرسوده می‌کند.
اعتراضات در شهرهای مختلف هر روز از ساعت ۶ غروب در خیابانها و میادین اصلی شهرها شروع می‌شود و به تدریج با تاریک شدن هوا به کوچه‌ها و محلات کشیده می‌شود. این شکل از اعتراض زمینه را برای تشکیل کمیته‌های زنان و مردان محله و رهبری اعتراضات مهیا کرده است.
«پیشنهاد ما این است که اعتراضات را در سطح محلات تداوم ببخشیم تا نیروی سرکوب را دچار پراکندگی کنیم و تمرکز نیروی سرکوب در میدانها و خیابانهای اصلی خنثی کنیم.»
▪️از طرفی، حجاب این نماد تحقیر و بردگی زنان جرقه‌ای شده است تا آتش خشم زنان و مردان علیه همه‌ی اشکال ظلم و ستم برافروخته شود.
با به میدان آمدن هزاران زن مبارز ضرورت ایجاد تشکل‌های توده‌ای زنان بیش از پیش مشخص شده است.
در یک کلام، ما خواهان این هستیم که مردم در آینده‌ی سیاسی نقشی پررنگ و دخالتی مستقیم داشته باشیم و با سازماندهی از پایین و تشکیل ارگانهای حاکمیت توده‌ای در برابر سرکارآمدن حکومتی مستبد و ستم‌گر و شکست انقلاب ایستادگی کنیم.
ما به خانه‌ها برنمی‌گردیم و در خیابان می‌مانیم. خیابان، سنگر و آموزشگاه سیاسی توده‌هاست. مردم ایران، بیایید اراده‌ای واحد را برای رسیدن به آزادی و برابری در همه جای کشور ایجاد کنیم.
پیش به سوی تسخیر اعتراضی محله‌هایمان
مهر ۱۴۰۱
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.